U Ryu było znacznie gorzej. Nie wiedział kto go wylosował. Nie miał pojęcia po jakie licho pchał się na tą zabawę. Przecież to kompletnie nie w jego stylu. No i jak jeszcze Jessi się dowie to dostanie na pewno po łbie. Wszedł do wielkiej sali spokojnie i powoli. Ręce miał wsadzone do kieszeni spodni. Rozejrzał się uważnie po pomieszczeniu i stwierdził jedną rzecz. Nie było jeszcze wiele osób. W sumie może i to nawet dobrze. Gryfon nie lubił tłumów. Od razu podszedł do swojego miejsca i zajął je. Wyciągnął spokojnie nogi przed siebie i odgarnął sobie z oczy parę kosmyków włosów.
-No szybciej- Pomyślał sobie. Nie lubił czekać za ludźmi, ale inni mają obowiązek czekać na niego...oh takie zboczenie.

Jessi przybyła do Wielkiej Sali w bardzo dobrym humorze śpiewając sobie pod nosem, ktoś mógł by pomyśleć że nachłeptała się ognistej przed opuszczeniem dormitorium. Kiedy okazało się że trafiła na Ralfa... no cóż uśmiechnęła się tylko. Miała okazję go poznać i mimo tego że był Ślizgonem szło z nim porozmawiać jak z normalnym człowiekiem. Widziała euforię w oczach dyrektora. Cóż los tak chciał widocznie to im było pisane...
Tak więc obeszła kolorowe koło fortuny i rozdając swoje bajeczne uśmiechy na prawo i lewo usiadła się na miejscu podpisanym jej imieniem i czekała na swojego partnera, liczyła na dobrą zabawę i miała nadzieję że Ralf umie się bawić bo w sumie nie znała go od tej strony.
Z nudów zaczęła podśpiewywać
On zimny, on zimny, ona gorąca
on nie chce, on nie chce, ona go trąca...
i prawą nogę na niego kładzie ruszaj się, ruszaj się, ty stary dziadzie....

Lisa przyszła do wielkiej sali. Nie wiedziała z kim będzie w parze. Cóż walentynki to zabawa. Może akurat jej się poszczęści? Cóż chociaż była niej bliżej niż dalej. Usiadła tam gdzie było jej imię i nazwisko. Czemu też Rose nie mogła przyjść?! Oh, no tak miała już z kim świętować! Teraz był na nią kolej. Choć szczerze to wątpiła. Miała w życiu pecha. I to wielkiego. Szczęście jeszcze na nią trafi. Tutaj się liczyła dobra zabawa i zaczęła sobie poprawiać humor wspomnieniami związanymi z jej przyjaciółką.

Weszła do Wielkiej Sali uprzednio losując partnera. Los chciał, że wybrała Blacka. No cóż... Może nie będzie znów kazał jej rzucać nożami. Zaśmiała się do siebie w duchu i ruszyła przez drzwi. Zaraz stanęła jak wryta. W pomieszczeniu nie stały stoły z krzesłami, lecz same krzesła. Do tego były one bez oparć. Spojrzała na nie niepewne, zauważając że zjawiły się dopiero cztery osoby. Na podłodze zauważyła pola, które układały się w ogromne koło fortuny. Uniosła lekko lewy kącik ust. Lubiła oglądać teleturnieje w telewizji, jak jeszcze mieszkała w sierocińcu. Obeszła całą tarczę zanim znalazła wyznaczone sobie miejsce. Usiadła, zakładając nogę na nogę i czekała...

Dlaczego zgłosił się do tejże zabawy? Prosta sprawa łatwiej wyniucha jakieś porażki, tudzież niuanse. Chyba zwykłe poświęcenie zawodowe, ta część była raczej jakimś aspektem wbitym w rodowód Ellisów. Poświęcenie zawodowe. Brzmi pięknie i majestatycznie. No to Noel się zjawił całkiem dobrze odziany. Znaczy wiadomo specyficznie, znów w szarym ponczo, dopasowanych spodenkach w czerwone kropy i trumniakach. Och tak nieodłączny element garderoby.
Zasiadł przy wyznaczonym miejscu nawet zadowolony, że jego partnerką okazała się Rita S. Cenił jej zdolności dziennikarskie i kto wie, może dzisiejszego wieczoru okażą się całkiem zgranym duetem. Zgranym, albo dogranym. Mniejsza. Nikt nie nadawał się na bardziej dobraną partnerkę jak nie pani S.
No bo wiecie, podobno zainteresowania łączą. A jeżeli te zainteresowania okupione są czyimś bólem, płaczem, skomplikowaniem po nocy, obsikaną kołderką, faktem, że nauczyciel transmutacji zżera surowe gile i to nie tylko w wersji białkowego drobiu.
Piękna atmosfera. Brakowało tylko...Marshalla.

Całkiem zapomniałem że to już dzisiaj wszystko miało się zacząć. Nieco spóźniony wszedłem do Wielkiej Sali i poszukałem wzrokiem znajomej twarzy. Gdy już dostrzegłem Amelkę, ruszył prosto do niej by usiąść na sąsiednim krześle. - Hej Amelka - Uśmiechnąłem się szeroko do dziewczyny.

The member 'Mistrz Gry' has done the following action : Rzuć kostką

'Pary/Koło Fortuny/C' :

Gryfon jęknął niezadowolony. Naprawdę nie ma to jak mieć wielki szczęście. Popatrzył na swoją partnerkę. Jeżeli wybiorą zadanie to będą musieli coś zrobić....a Ryu jak wiadomo do leniwych istot należy. Jak wybiorą zagadkę będzie musiał myśleć. Co jak co, ale to też mu jakoś wybitnie nie odpowiadało. Tak czy inaczej w końcu ostatecznie powiedział.
-Zadanie- Już wolał latać po jakiś lochach w poszukiwaniu jakiegoś cholernego skarbu niż kombinować nad jakimiś durnymi odpowiedziami do jeszcze głupszych zagadek. Po za tym, może uda mu się na dzień dobry odpaść i nie będzie musiał się przemęczać. I tak pewnie dostanie już od Jessi niezły opieprz, że wpakował się w coś takiego. I pewnie tłumaczenia, że nie byli wtedy jeszcze razem nic nie pomogą.

Sivil skierowała se kroki w stronę Wielkiej Sali. To właśnie tutaj miał się odbyć pewnego rodzaju konkurs, do którego wcześniej się zgłosiła. Nie wiedziała czy dobrze robi, ale przecież to miała być zwykła zabawa. Każdemu przyda się trochę rozrywki w trakcie nauki, nawet jej. Poza tym ileż można siedzieć nad tymi książkami. Liczyła, że może uda jej się poznać paru ciekawych ludzi. Kiedy znalazła się w Wielkiej Sali, okazało się, że wygląda całkiem inaczej. Wiele koło. To jeszcze bardziej wzmogło jej ciekawość, zwłaszcza, że nie miała pojęcia na czym dokładnie będzie polegało zadanie, które będzie miała do wykonania. Tuż przed drzwiami miała wylosować karteczkę z imieniem i nazwiskiem swojego partnera od zadania. Kiedy miała kawałek papieru w ręce przeczytała dane. Nie znała tego chłopaka, nic o nim nie wiedziała, poza tym, że był ze Slytherinu. To nie wróżyło za dobrze, zwłaszcza, ze byli z domów, które od pokoleń ze sobą walczą. Westchnęła. Miała nadzieję, że mimo wszystko jakoś się z nim dogada. W Sali było już kilku uczniów, ona skierowała się dalej czytając imiona na ławkach. W końcu znalazła i swoje miejsce. Usiadała czekając na to, co będzie dalej. Jej partnera jeszcze nie było, ciekawe kiedy się zjawi. O ile w ogóle przyjdzie. Chciała się dobrze bawić, ale w tym momencie była uzależniona od Ian'a. Przecież nie będzie grała sama ze sobą. Rozłożyła się wygodnie na ławce i westchnęła. Nie lubiła spóźnialskich, a to, ze chłopak był z tego domu a nie innego trochę pogłębiało jej irytację.

The member 'Mistrz Gry' has done the following action : Rzuć kostką

'Pary/Koło Fortuny/C' :

No tak, on i to jego szczęście. Miał cichą nadzieję wylosować kogoś innego. Trafił jednak na miłą puchonkę. Nie planował jej psuć zabawy. Wręcz przeciwnie, planował z nią współpracować, wspólnie rozwiązywać zadania oraz zagadki. W końcu Lucas to towarzyskie stworzenie, który jest otwarty na wszelkie nowe doświadczenia. Z uśmiechem przywitał swoją partnerkę licząc na to, że nie zostanie wrogo potraktowany. Wyczekiwał rozpoczęcia zabawy, a kiedy ta wreszcie się zaczęła z uwagą obserwował na kogo wypadnie strzałka. Tym razem nie na nich.
-Wolisz zadanie czy zagadkę? - zagadnął Wasylię, kiedy pierwsza para zniknęła, aby rozwiązać swoje zadanie. Pytanie zadał zaś po to, aby wiedzieć co odpowiedzieć, kiedy koło fortuny w końcu wskaże ich. W tej samej chwili prowadzący grę oświadczył, że pierwsza para nie zaliczyła zadania. Zaczynało się robić ciekawie.

Siedziała na ławce i obserwowała to, co działo się na sali. Co chwilę któraś para zostawała wylosowana i musiała zdecydować czy chce zadanie czy odpowiedź na pytanie. Przez chwilę sama Gryfonka zastanawiała się, co byłoby lepsze. Ale skoro to ma być zabawa, postanowiła, że jeśli przypadnie ich kolej będzie głosowała za zadaniem. To na pewno było o wiele ciekawsze niż odpowiadanie na pytania. W oczekiwaniu na swojego towarzysza zaczęła się zastanawiać jaki on jest. Nie chodziło jej tylko o urodę, bo to nie po niej oceniała człowieka, choć nie ukrywała, że miło by jej się pracowało z kimś, o kim można powiedzieć, że jest przystojny. Minęło parę minut, kiedy w końcu jej partner się pojawił. Nie umknęło jej uwadze, że kiedy ją zobaczył, ulżyło mu. Czyżby spodziewał się jakiegoś potwora wielkości ogra i o tejże urodzie? Miała nadzieję, że jednak go nie rozczarowała.
- Cześć - powiedziała pogodnie. Wcześniejsze zniecierpliwienia nagle z niej uleciało. Zdawało się, że jej partner nie zwraca uwagi na dom, więc zapowiadała się całkiem miła zabawa - Sivil - przedstawiła się, kiedy i on wypowiedział swe imię. Z karteczki wiedziała jak się nazywa, jednak on nie miał pojęcia z kim ma do czynienia - Gotowy do zabawy? - spytała chłopaka.

Widząc, że teraz oni zostali wylosowani zamyśliła się lekko. Co będzie lepsze, zagadkę czy wyzwanie? Westchnęła lekko, oj bardzo, bardzo trudny wybór... Po chwili doszła do wniosku, że najwygodniej będzie wziąć zagadkę.
-Zagadkę prosimy.- stwierdziła spokojnie.

So sali wszedł chłopak. Tak to musiał być jej partner. Wcześniej nie zauważyła go. Domyślił się, że jest starszy od niej. Była prawie pewna, że tak było. Ale jednak posłała mu szeroki uśmiech. Zastanowiła się czy wolałaby zadanie czy zagadkę. Trudne to było.
- Sama nie wiem. - poczuła się zakłopotana- decyzja należy do ciebie. Nie będę miała ci tego za złe. Przecież liczy się dobra zabawa.

A ona to już w ogóle odpadła na samych przedbiegach. Chodzi o to że wyszła około godzinę temu z Dormitorium a i tak się spóźniła. Usiadła sobie w miejscu gdzie miała podpisane swoje imię i nazwisko. Uśmiechała się lekko. Miała nadzieję też że za szybko to ona nie odpadnie bo wolałaby żyć spokojnie i takie tam... Nie rozglądała się po innych. Po prostu siedziała i patrzyła w przestrzeń.