Podszedł do stolika przy którym siedziała Amelia, trzymając szklankę z winem w dłoni.
- Przepraszam, czy mógłbym się dosiąść ? - zapytał z uśmiechem na twarzy. Uśmiechu oczywiście nie było widać, bo maska zasłaniała mu całą twarz. Poprawił krawat.
- Siała baba jak, nie wiedziała mak.. - Myślał. W głowie miał mętlik.

- Tak właściwie, to sam nie wiem.. - usiadł przy stoliku. - Może ilu ludzi przyszło na ten bal.
Był ciekaw, czy Amelia wie kim on jest, czy go poznała..
- Co u ciebie ? Jak się czujesz ? - Jak głupi, pytał. 

Poprawił maskę. Max zazwyczaj był pewny siebie, dziś też, ale jednak trochę mniej. Sam nie wiedział dlaczego. Uśmiechnął się lekko, choć jego uśmiechu i tak nie było widać.

- Sam. - odpowiedział krótko. Był jednak szczęśliwy, że ta piękna dziewczyna była sama na balu. Eh, znaczy.. Cieszył się, że nikt jej nie zaprosił. Kurcze, nie.. Chodzi o to, że cieszył się, że była ona sama bo mógł z nią zatańczyć, porozmawiać.. 

- Zatańczysz ? - zapytał. Trochę trudno było mu o to zapytać, bo był zawstydzony, troszkę.. Ale zapytał, i był z siebie dumny. Amelia była piękną, mądrą i skromną dziewczyną. Była wręcz idealna. I nie, nie tylko z wyglądu bo, jak już wcześniej wspomniał, była mądra. Była miła.. Idealna. Tak, idealna, to odpowiednie słowo.

Popatrzyła na swojego towarzysza z lekkim niedowierzaniem. Cóż ona to ona. Ostatnimi czasy odstraszała od siebie ludzi jednym spojrzeniem. Nic więc dziwnego, ze nikt jej nie zaprosił. A przyszła jedynie dlatego, że był to jednocześnie bal ku czci Liama. Chciała wesprzeć kolegę i pogratulować mu wygranej w igrzyskach. Ale nieznajomy wydawał się miły i przystojny, choć pod maską trudno to było stwierdzić. Nie wątpiła, że mógłby zaprosić kogokolwiek i dostałby twierdzącą odpowiedź…
- Z chęcią- uśmiechnęła się ciepło i wstała powoli, poprawiając suknie. Uwielbiała ją, ale niestety miała ona jeden spory mankament…. Duzy dekolt, który onieśmielał Amelię. Dziewczyna bała się, ze sukienka, która ku jej rozpaczy odrobinę się poluźniła, a raczej to Am widocznie schudła(jakby już i tak nie była szczupła), zsunie się. Na szczęście nic takiego się nie działo. Przed balem popracowała nad suknią i zwęziła ją. Co nie zmieniało faktu, że Amelia cały czas się przez tą sukienkę rumieniła.
Podała nieznajomemu dłoń. I ruszyli razem na parkiet. Cały czas próbowała zgadnąć z kim przyszło jej rozmawiać, a teraz nawet tańczyć. Przyglądała się mu badawczo…” Kim że ty jesteś?” myślała.
[zt, dla obojga? możesz pisać już na parkiecie:>]