26.05.1957
Oxford

Londyn

czysta

Brygada Uderzeniowa

Śmierciożercy

8 cali, cis, włos z ogona jednorożca

charakter

Jaki jest Amycus? Ha, wszyscy chcieliby to wiedzieć, ale nikt nie ma okazji. Nawet Ślizgoni nie do końca wiedzą co lubi, a czego nie. Jedno jest pewne - nienawidzi wszystkiego i wszystkich, co niemagiczne, pozbawione tego wszystkiego co wpajał mu ojciec. Nie zadawaj się z mugolami. Nie zbliżaj się do szlam. Zdrajców krwi zabijaj bez wahania, bo są godni by żyć w świecie Czarnego Pana. Zabijaj, nie zważając na konsekwencje. Czy chłopiec słyszący takie teksty od dziecka, od swojego ojca, który był dla niego wzorem do naśladowania ma prawo być w ogóle normalny? Amycus jest, chociaż normalny to pojęcie względne. W życiu nie tknął mugolskich urządzeń, nawet nie próbował gry w te ich sporty. Piłka nożna, koszykówka, siatkówka? Nie, skąd. Jedynie boks sprawiał mu przyjemność, chociaż osoby, które bił, przyjemności nie doświadczały na pewno. Bo trzeba wam wiedzieć, że ten zimny dwudziestojednolatek kilka osób doprowadził do stanu krytycznego, z czego jest wręcz dumny. Wyrzuty sumienia to dla niego obce słowa. Skruchę potrafiłby okazać jedynie w obecności siostry, ale nigdy nie zrobił nic z czym mógłby się nie zgadzać. Tak był wychowany - posłuszny rodzicom i Czarnemu Panu, zbuntowany wobec wszelkich zasad i wszystkich, który splamili czystą krew. Czystość krwi naprawdę ma dla niego znaczenie pierwszorzędne i to nie tylko przez wzgląd na ojca. Carrow nie pojmuje, jak można przyjmować do Szkoły Magii osoby, których krew nie jest czysta od pokoleń. Jak może rodzić się dziecko, wśród mugoli, wychowywać tam i dorastać, i nagle dostać list z Hogwartu? To przecież absurdalne. Amycus nigdy tego nie zrozumie, o nie. I zawsze będzie żywił jedynie niechęć do osób niższego szczebla, którymi bez wątpienia są szlamy i mugole. W życiu kochał tylko jedną osobę. Jest uroczą blondynką, ma uroczy uśmiech i potrafi rozbawić go swoimi żartami oraz przede wszystkim - jego siostrą. Nie zmieniło to jednak podejścia Amycusa do życia. Spędza z nią niemal cały czas jednocześnie kłócąc się bez przerwy, ale i rysuje się coś między nimi w stylu niezdrowej miłości jaka istnieje pomiędzy bratem, a siostrą. Nawet miłość, w którą do tej pory nie wierzy, nie jest w stanie tego zmienić.

biografia

Amycus przyszedł na świat w Oxfordzie, w roku 1957. Wydawało się, że będzie jedynym i przy tym samym dziedzicem rodu Carrow, gdy dokładnie w momencie jego narodzin, uzdrowiciele ujrzeli zaciśniętą pięść wokół kostki urodzonego już chłopca. Była to jego siostra - Alecto. Udawał, że w ogóle ona go nie obchodzi, był przecież mężczyzną, jednak kiedy tylko ktoś zrobił jej przykrość lub krzywdę, zamieniał się w bestię, broniąc jej z godnością i rolą starszego brata. Jest z nią bardzo zżyty, mimo że twierdzi inaczej i od małego rodzice byli z nich dumni, uważając tę dwójkę za geniuszy. Dręczyli mugoli, których nienawidzi, wertowali stare księgi z zaklęciami. Jednak - czując się odpowiedzialny za małą (ona zawsze pozostanie dla niego mała i bezbronna, nieważne, ile razy by mu udowadniała, że wcale tak nie jest) Alecto, dzielił się z nią wszystkim, co miał. Zawsze starał się, żeby oboje mieli po równo, a jeśli się tak nie dało - nawet oddawał jej większą część. Był bardzo pyskatym dzieckiem i do wszystkich mugoli odnosił się bez jakichkolwiek oznak szacunku. Jak uczył go ojciec - nienawiść do mugoli, szlam i wszelkiego rodzaju pospólstwa. W wieku jedenastu lat jak na czarodzieja przystało dostał list z Hogwartu., tak samo oczywiście, jak jego młodsza siostra. Stojąc i czekając na przydział był już pewny gdzie trafi. Ojciec wiele mu opowiadał o Domu Węża, z którego pochodzi Ten, Którego Imienia Nie Wolno Wymawiać. Tak jak przypuszczał oboje trafili do Slytherinu, po czym chłopak dumnym krokiem i z podniesioną głowa udał się do stołu, by zająć miejsce. Carrow bronił siostry, mimo jej zapewnień, że sama sobie poradzi i pozostało mu to do dzisiaj. W wakacje pomiędzy klasą szóstą a siódmą poznał Silvię. Nauczycielkę, mugola, mieszkającą w pobliżu jego domu. Coś co pomiędzy było, nawet jeśli było to uczucie jednostronne, nie trwało długo. Zaledwie kilka tygodni. Amycus bał się, że jego ukochany tatuś dowie się o jego romansie z mugolem, więc musiał coś zrobić. Z ciężkim sercem rzucił na nauczycielkę zaklęcie zapomnienia, które od tej chwili stało się najmniej lubianym przez niego zaklęciem. Po usunięciu wspomnień swojej kochance, o ile można ją w ogóle tak nazwać, wrócił do Hogwartu, na swój ostatni rok. Po ukończeniu szkoły, razem ze siostrą oddał się Czarnemu Panu.
Tak jak Alecto swój Mroczny Znak otrzymał młodo, bo gdy miał szesnaście lat. Wprowadzeni zostali przez ojca. Nifdy nie zapomni tego dnia, gdy ubrani odświętnie przyjmowali Mroczny Znak. Nie zawahał ani chwili, gdy kazano mu torturować mugola. Był wtedy taki dumny. Z siebie. Tylko z siebie, bo wtedy nic innego się nie liczyło. Po tym dniu już nic nie było takie samo.
Ukończył Hogwart ze świetnymi wynikami, jak i również studia na kierunku Bezpieczeństwa Magicznego. Jest świeżym absolwentem i trafił do Ministerstwa jako Członek Brygady Uderzeniowej, każda informacja jest na wagę złota dla osiągnięcia potęgi Czarnego Pana...

informacje dodatkowe

» uwielbia czekoladę, cukierki i wszystko co słodkie. Mógłby się żywić wyłącznie samymi słodyczami.
» Nie polecam się z nim kłócić gdy ma zły humor. Nie panuje nad sobą wtedy i może niekoniecznie umyślnie zrobić komuś krzywdę.
» Nienawidzi burzy. Gdy słyszy pioruny najchętniej schowałby się pod kołdrę i nie wychodził dopóki nie ucichnie.
» Najbardziej na świecie boi się śmierci siostry.