Wakacje mijały zaskakująco szybko, właściwie zbyt szybko. Trzy dni po przyjeździe do Lucjusza dowiedziała się że jej brat nie żyje. Opłakała go po swojemu, wieczorem wypłakując się w poduszkę. Dopiero następnego dnia powiedziała Lucjuszowi o liście i tamtego wieczoru przytuliła się do mężczyzny, już nie płacząc. Czuła się w dziwny sposób... wolna. Było to okrutne, bardzo okrutne wobec ukochanego starszego brata, ale nie umiała czuć się inaczej.
Od tej wiadomości, rodzice napisali jej list w którym obwiniali ją o to zdarzenie. Przyszła w tedy wściekła do Lucjusza i krzycząc wściekła na rodziców, przeprosiła go za wszystko i poprosiła o schronienie do końca wakacji. Zabawne było to, że nie miał nic przeciwko, nie była pewna czy mówi to z grzeczności czy na prawdę lubił spędzać ją czas.
Wkrótce w Malfoy Manor pojawiło się wiele śladów obecności nastolatki, łącznie z Filipem, jej szopem praczem, który bardzo lubił towarzyszyć Malfoyowi przy papierosie.
Wspólne kolacje sprawiły, że poznawali się lepiej, Nastia skradła parę pocałunków Lucjuszowi, a on parę razy przyłapał ją na tym jak śpiewała. Zawsze po tym rumieniła się jak piwonia i prosiła, żeby tego nie komentował.
Nie potrzebowała wiele czasu by zdać sobie sprawę, że była po prostu szczęśliwa, jak paradoksalnie by to nie brzmiało.
Wakacje się kończyły, zostało ledwie parę dni do końca i powoli wypadało się pojawić na pokątnej. Było ciepłe, sierpniowe popołudnie, obiad już został podany, a Nastia postanowiła porozmawiać z Lucjuszem. Porwała tacę od Kavki i sama zaniosła do gabinetu Malfoya tacę z herbatą dla nich i ciastkiem. Łokciem otworzyła drzwi i ostrożnie wniosła herbatę do środka. Udało się jej nie rozlać nic aż do końca i uśmiechnęła się dumna z siebie stawiając tacę na biurku, z dala od papierów. Zaraz po tym obeszła biurko i ucałowała Lucjuszowy policzek.
- Jak bardzo przeszkadzam? - spytała bez wcześniejszego, wszechobecnego skrępowania i usiadła na wolnym fotelu. Wydawało się, że w końcu czuje się w jego obecności swobodnie. Założyła nogę na nogę, pochylając się do przodu na fotelu, a w jej oczach błyskały wesołe ogniki, zupełnie jakby coś planowała. Oczywiście tylko czekała na okazję, żeby usiąść jak zawsze na jego kolanach i ustami dotknąć jego szyi, a palcami delikatnie gładzić skórę na karku, jak to zwykle robiła gdy już udało się jej na niego wgramolić.