Swen poprawił zapięty na ostatni guzik materiał sutanny pastorskiej. Gdzie u licha byli ci państwo młodzi? Czy czasem nie mieli się tu pojawić chwilę wcześniej? Wszyscy na nich, cholera, czekali, łącznie z nim.
- Przepraszam... jesteście świadkami, prawda? - odezwał się do pół-olbrzyma i kobiety stojącej niedaleko. Ona panną młodą na pewno niestety nie była, żadnej sukni ślubnej, niczego takiego. Głos Swena, Swena-Pastora był zaskakująco przyjemny i miły, nieco uciszony zupełnie jakby funkcja jaką pełnił zmuszała go do lepszego zachowania... Choć mężczyznę i tak wewnątrz roznosiło. - Czy nie wiecie gdzie może znajdują się państwo młodzi? Za godzinę mam ślub w centrum Londynu i muszę się do niego też przygotować... rozumiecie, śpieszy mi się trochę. Może państwo młodzi się zagubili czy też... hm, zbyt bardzo cieszą się ze swoich zaślubin i zjadł ich czas w hotelu?
Pure przestępował niespokojnie z nogi na nogę. Na prawdę mu się śpieszyło i chciał już mieć to wszystko za sobą. Tyle ślubów jednego dnia, a tu jeden z opóźnieniem! Chyba będzie musiał okroić trochę mowę i przysięgę, żeby zdążyć.

Carrie ten ślub w ogóle nie cieszył. Była druhną, wiec musiała się uśmiechać i udawać, że wszystko jest okej, ale nie było. Chciała im przeszkodzić, ostatnie o czym marzyła to to, żeby ślub się udał. Kiedy podszedł do niej przyszły pan młody, uśmiechnęła się, patrząc na niego. Był przystojny, świetnie ubrany i doskonale pachniał. Żałowała, że to nie jej teraz szuka, że jest tylko druhną. Kiedy wziął ją pod ramie chętnie z nim poszła. Zastanawiała się, co może zrobić, żeby im przeszkodzić. Kiedy zaproponowano jej coś do picia, nawet zbyt wiele się nie zastanawiała. Bezmyślnie wzięła jeden z drinków. Nie spieszyło jej się, żeby odnaleźć Hope. Nie życzyła nigdy ludziom źle, ale tym razem jednak miała nadzieje, że ona mimo wszystko wcale się nie zjawi. Widziała zniecierpliwienie pastora i trochę ją to bawiło. Denerwował się, a przecież to nie on był panem młodym. No i nie wątpliwie nie on był zakochany w facecie, który miał za chwilę poślubić inną. Wybrała zielonego drinka.

Swen zauważył jak druhna i druh zniknęli w tłumie. To go cieszyło, może w końcu się ruszy. Po chwili zauważył pana młodego.
-Ach, panie Littlelong! - odezwał schodząc ze swojego podestu i podając mężczyźnie rękę -a gdzie przyszła małżonka? Liczę, że się nie rozmyśliła...?
Jego wypowiedź przerwał kelner. Już miał sięgnąć na tacę, gdy poczuł coś dziwnego... przeczucie. Coś było nie tak z tymi drinkami... Mimo to, zmuszony przez sytuację wziął niebieskiego, poczekał aż reszta się poczęstuje i kontynuował.
- Mam nadzieję, że uda nam się wszystko szybko przeprowadzić, panie Littlelong, bardzo mi się śpieszy... - obrócił się do Carrie. - Pani jest druhną, nie powinna pani znać położenie panny młodej? Mamy już opóźnienie dziesięciu minut, doprawdy, nie wiem jak sobie to wyobrażacie!

Hagrid, z początku zaskoczony nieobecnością Młodych, a przez to i lekko nieobecny, automatycznie kiwnął głową na pytanie czy stwierdzenie Swena. Usłyszał słowo "świadek" więc czemu nie? W końcu nim był. Ale gdzie do cholery był Seth?!
I w końcu się pojawił. Wyłonił się z tłumu razem z Carrie. Czyli druhną. Ehh... Bardzo miła dziewczyna. Kątem oka zauważył, że pastor rusza w kierunku Pana Młodego. Gajowy poszedł w jego ślady i również podał rękę przyjacielowi.
- A gdzie zgubiłeś kobietę? - szepnął, gdy zbliżył się do Setha.
W tym momencie podszedł do nich kelner z tacą różnokolorowych drinków. Carrie wzięła zielonego, Swen chwycił niebieskiego. Hagrid zdecydował się na pomarańczowego. Lubił pomarańcze. Pomarańcze to takie owocowe jajka z niespodziewanką. Raz są słodziutkie, raz suche jak wiór, raz gorzkie a jeszcze innym razem ich kwas wykrzywia całe ciało.
- Zaraz znajdziemy ostatnie ogniwo dzisiejszego przedstawienia... - powiedział prawie do siebie Rubi.
Wycofał się na podest i korzystając ze swoich 3 metrów rozejrzał po sporej i zwartej grupie gapiów (czyt. gości). Nagle przed oczami mignęło mu coś białego.
- Chyba ją widzę! - Oznajmił tubalnym głosem pół-olbrzym. - Ja się raczej w tłumie nie zgubię, więc może tu po prostu czekajcie...
Z drinkiem w ręku ruszył w kierunku miejsca, w którym wydawało mu się, że dojrzał Hope. Napił się alkoholu ze szklanki.

The member 'Mistrz Gry' has done the following action : Rzuć kostką

'Gra z MG' :

Swen napił się swojego drinka i wpatrzył w pannę młodą. Nie pamiętał o czym wcześniej myślał, ale gdy rozpoznał w niej Afrah... Zobaczył nieopodal wiadro z wodą, które wziął w rękę i zaczął iść w stronę Suey, która rzuciła się na szyję Hagridowi. Slyszał jak mówi do niego "kochanie" i wygląda na zakochaną w nim po uszy... Cóż, Pure miał problemy z kontrolowaniem swojej złości, a to że dziewczę uciekło pod jakieś drzewo, wiele nie zmieniło. Gdy tylko doczłapał się w miarę blisko, cisnął wiadrem z wodą w Hagrida wyraźnie wściekły.
Nie zatrzymał się jednak przy pół olbrzymie tylko mamrocząc przekleństwa które pastorowi nigdy by nie przystały podszedł do Hope/Afrah, którą bez większych ceregieli postawił na nogi.
- Wiedziałem, że tu ma być jakiś ślub... ale czyś ty oszalała?! -potrząsnął nią energicznie. - NIGDY W ŻYCIU SIĘ NIE ZGODZĘ NA TO ŻEBYŚ WYSZŁA ZA KOGOŚ PO ZA MNĄ, SUEY. JAK CI TAK ŚPIESZNO DO ZAOBRĄCZKOWANIA, TO MOGŁAŚ MÓWIĆ!