Konkurs? Zapowiadało się naprawdę nieźle! Zazwyczaj nie brał udziału w takich rzeczach. To naprawdę nie było dla niego, ale nudził się i chciał się tylko dobrze bawić. Wiadoma rzecz, że nie wygra. Jemu (w odróżnieniu od innych) nie chodziło o rywalizację! Sam nie wiedział co zamierzał. Przybliżył się bliżej. Doznał lekkiego szoku. Te dynie były.. urocze? Może trochę przerażające, ale nieźle wyglądały! Gajowy nieźle się spisał! Wiadomo.. podziwiał go za tę całą pielęgnację by nic nie pożarło je, ani nic z tych rzeczy. To musiało być trudne. Widocznie nie dla niego.

Konkurs na najlepszą dynię był co roku w Hogwarcie i Nastia jak co roku się na niego zgłosiła. W całym konkursie nie za bardzo chodziło jej o jakąkolwiek wygraną, co po prostu o wyżycie artystyczne na biednej, nikomu nic nie winnej dyni którą Hagrid tak dzielnie hodował od kwietnia zeszłego roku.
Jak co roku, dynie były ogromne, a Nastia podskakując niczym drugoklasistka dotarła na grządkę wybierając sobie jeden z owoców. Nieopodal mignęły jej szaty jej domu i rozejrzała się uważnie, po czym pomachała do Rasmusa, kolegi z roku
- Cześć! - rzuciła wesoło, odrzucając kucyki. Było wolne, było stosunkowo słonecznie jak na październik, nic nie mogło iść lepiej. Dzień zapowiadał się leniwy, a ona już powoli tworzyła koncepcję na swojego dyniowego kompana.
Tu będzie miał oooczy, a tu buuuzię, o taaaaką wielką~ rozmyślała palcami dotykając chropowatej powierzchni dyni. Już nie mogła się doczekać!

Och jaka piękna pogoda, och jak ptaszki śpiewają, och jaka Jessi była wkur....
Chwała Hagridowi za hodowanie dyń i wymyślenie konkursu na dynię !
Cóż będzie się miała na czym dziewczyna wyżyć , nie uszkadzając nikogo z napotkanych po drodze uczniów.
Jessi dotarła na grządkę i zauważyła dwójkę krukonów i nikogo więcej ! O świetnie ! Nie miała nic do nich, co to to nie ale ten dzień nie był najlepszy. Gdyby nie to że obiecała Hagridowi na pewno by się tutaj dziś nie pokazała.
- Cześć Wam. - mruknęła pod nosem i podeszła do dyni którą kilka dni wcześniej Hagrid dla niej wybrał, była do niej nawet kartka pokryta jego pismem mówiąca " Rezerwacja dla Jessi ".
Mall usiadła przed dynią i czekała co dalej.

Hagrid co jakiś czas wyglądał z chatki czy zabawa się przypadkiem nie zaczęła. Kiedy dojrzał Panią Profesor szybko dopił herbatę i opuścił mieszkanie. Za nim, naturalnie, wymknął się smok. Rubi udekorował go w fikuśną kamizelkę w dynie (wyglądała dziwacznie, a legwan nie wyglądał na zbyt zadowolonego).
Przy dyniach stała trójka, prawdopodobnie, uczestników, kilku gapiów i Pani Profesor. Hagrid przywitał się ze wszystkim, wcześniej kładąc narzędzia na ziemi, i obwieścił, że będzie koordynował "turniej" i Pani McGonagall może wrócić do poważniejszych obowiązków, jeżeli akurat takie ma.
Jego wzrok bardzo powolnie przesuwał się z jednej twarzy, na drugą i z drugiej na trzecią. Na tej ostatniej zatrzymał się najdłużej. Jessi. Hagrid miał dylemat...
Kiedy rano wychodził podlać dynie, pod jego drzwiami leżała karteczka "Pomarańczowe jajka z niespodzianką. JJ". JJ brzmiało znajomo, bardzo znajomo. No nie ma co owijać w bawełnę. To na pewno Joe Jordan, puchon z czwartej klasy. Ale co on zrobił z tymi dyniami?! Hagrid był tak ciekawy co też ten chłopak wymyślił, że cały dzień się zastanawiał co zrobić. W końcu stwierdził, że nic. Może być wesoło. Teoretycznie, znając go, może być też niebezpiecznie. No ale cóż....
- To jak dzieciaki, gotowi?! - zapytał rozbawiony Gajowy. - Jak coś to pytajcie! O! Eryk też chce się bawić! - dodał, gdy zobaczył legwana krążącego niczym kot przy nogach Anastazji. - Powodzenia!

///
Dobra. Generalnie wszyscy jesteście skazani na ten sam los i nie możecie go uniknąć! :elsa2:
W każdej dyni jest lepka, zielona maź, która wystrzeli w was niczym gejzer, gdy tylko zostanie naruszona skóra owocu. Nie wyskoczą wam czyraki (podziękujcie Dżo za dobre serduszko <3) ale wasze ruchy będą mocno krępowane.

Jessi ucieszyła się na widok opiekunki swego domu ! No w końcu ! Im szybciej zaczną tym szybciej skończą ! Alleluja i do przodu !
Pojawił się też Hagrid . No jak mogło by go zabraknąć ! Posłała mu blady uśmiech i zacisnęła dłoń mocniej na nożyku.
Trzeba zaczynać ...
Ledwo zrobiła pierwsze nacięcie z dyni wystrzelił jakiś ohydny zielony płyn !
Jeszcze rok temu krzyknęła by "Potter jak mogłeś " jednak teraz na pewno nie była to jego sprawka. Jedyną osobą która mogła zrobić coś takiego był Dżo !
- Uhum super ! - odrzuciła nóż, nie miała zamiaru już robić tej całej dyni.
- Jak go spotkam to go zabiję. - usiadła na trawie i zaczęła próbować usunąć te paskudztwo z siebie.

A miała tak dobry humor...
Gratulacje, w imię integracji między domami Jessi musiała trafić akurat na Wiktora prawda?
Wiedziała że to nie specjalnie, że nikt przecież nie wiedział co się wydarzyło i nie zrobił jej na złość dając ją w parze z Estrinem ale mimo wszystko Jessi obraziła się na cały świat.
Nawet świecące mocno słońce zaczęło jej przeszkadzać!
Gdy tylko wszystko się zaczęło ruszyła przed siebie, bez słowa.
Słyszała że ślizgon idzie za nią, ale nawet się nie odwróciła.
Czas zacząć.
Im szybciej wykonają zadania tym szybciej dzień się skończy prawda?
A więc do dzieła...

The member 'Jessi Mall' has done the following action : Rzuć kostką

'Wiosna' :
[You must be registered and logged in to see this image.]

Wszystkiego mógł się spodziewać i wszystko by zniósł, ale nie to, że będzie tutaj w parze z Jessi. Oczywiście w pewnym sensie mu to odpowiadało, bo to jej imię było w jego sercu wyryte. Ona jednak tego nie potrafiła zaakceptować, co trochę go przytłoczyło. Ale ostatecznie pomyślał sobie, że przecież musi minąć trochę czasu zanim Mall się do niego przekona i wreszcie pokocha go tak jak i on ją pokochał. No cóż, kto się czubi ten się lubi, prawda?
- Może skoro jesteśmy w parze ze sobą to chociaż odzywajmy się do siebie, co? – zapytał nieco zdegustowany tą sytuacją, aczkolwiek nie chciał wymuszać na niej niczego. Dogonił ją i szedł obok niej, ale w odpowiedniej odległości.
- I będę szedł obok Ciebie. Nie jesteśmy gęśmi żeby iść ze sobą sznurem i żeby patrzeć na swoje tyłki. Chociaż... – i tak rzucił kąt oka na jej tyłek, a potem wrócił do normalnego marszu.

Miała ochotę go palnąć, albo palnąć sobie w głowę!
Oczywiście nie ma nic wspanialszego niż znajdować się w środku jakiegoś miłosnego trójkąta!
Tak, marzyła o tym....
Wiktor odezwał się pierwszy przerywając ciężką ciszę jak między nimi powstała. Westchnęła...
- Dobra. Będziemy rozmawiać.- burknęła słuchając jednak dalej co Estrin ma do powiedzenia. no jasne...
- Tak lepiej idź obok, też tak myślę. - pokręciła głową, jej odpowiedzi były tak suche i jałowe jak by to nie Jessi Mall a zupełnie ktoś inny odzywał się z jej wnętrza.

Ton rozmowy Jessi Mall wskazywał na totalne olewactwo. Normalnie gdyby była facetem, to chyba by jej przyłożył. Ale skoro jest kobietą to wystarczyłoby jej tylko dogryźć i może nawet naprowadziłaby się na normalny tor. Była jednak jego przyjaciółką, a w każdym razie przynajmniej miał taką nadzieję, że nadal będą się przyjaźnić. Z drugiej strony jego wyznanie było niedwuznaczne i nie wiadomo co z tym zrobi Gryfonka.
- Okej, możesz mieć mnie w dupie i możesz mnie olewać.. – zaczął spokojnie Wiktor, a następnie stanął przed nią i zagrodził jej drogę z miną nietęgą.
- Ale.. skoro już tu razem jesteśmy to przynajmniej udawaj, że jest dobrze i mnie nie olewaj. Bo to mnie wkurwia. – powiedział i wypuścił powietrze ze swych ust spokojnie. Zszedł z jej drogi i szli dalej.

Wiedziała że nie jest fair i że z pewnością swoim zachowaniem rani Wiktora, szczególnie jeśli te jego miłosne wyznanie było prawdziwe. Umiała sobie wyobrazić jak musiał się czuć.
Olewany przez kogoś kogo kocha. Jednak nie wiedziała co ma robić!
Udawać że tego nie było? Nie umiała przejść nad tym do porządku dziennego.
A jednak rzeczywistość dopadła ją błyskawicznie.
Wiktor zagrodził jej drogę i oczywiście zamyślona tego nie zauważyła uderzając w niego. Cofnęła się o krok.
- Nie mam cię w dupie i cię nie olewam, po prostu nie umiem czegoś udawać. - powiedziała zgodnie z prawdą, z jednym się jednak zgadzała. Skoro są w parze muszą działać razem bo inaczej nic z tego.
- Dobra. Już dobra! A teraz patrz pod nogi i szukaj wiosny.- ostatnie zdanie dodała nieco łagodniej.

Wyznanie miłości, na które się zdobył jakiś czas temu Ślizgon, względem panny Jessi Mall, było jak najbardziej szczere. Nie wiedział jeszcze co ma zrobić aby Gryfonka mu uwierzyła, ale to chyba już nie temat na tą chwilę dyskusji.
- To nie udawaj. – prychnął Wiktor i już więcej nic nie mówił. Szli obok siebie burkając od czasu do czasu i spoglądając na siebie. Właściwie to tylko on burkał, ona zachowywała się dość spokojnie.
Zgodnie z tym, co powiedziała jego starsza o rok kumpela.. „szukał wiosny”. Czy uda mu się tego dokonać?

The member 'Wiktor Estrin' has done the following action : Rzuć kostką

'Wiosna' :
[You must be registered and logged in to see this image.]

Westchnęła tylko czując że będzie to straszliwie długi dzień. Ile może skomplikować w życiu ludzi jedna rozmowa! Kto by się tego spodziewał.
Nagle nad ich głowami słuchać się dało śpiew skowronków, no cóż może chociaż obcowanie z pięknem natury trochę polepszy jej nastrój?
Zbliżyła się do gałęzi drzewa na której siedziały ptaszki i zdała sobie sprawę że jeden z nich jest ranny!
- Zobacz musimy mu pomóc! - powiedziała bez chwili wahania. Trzeba było go złapać i uzdrowić. Rozejrzała się dookoła i zauważyła leżące na ziemi pestki dyni.
Może ptak się na nie skusi?
Pozbierała pestki i z wolna zbliżyła się do ptaszka...
- Nie uciekaj maleńki chce ci tylko pomóc.- mówiła spokojnym głosem ale ptak był przerażony, wpadła więc na pomysł by zagwizdać jakąś piosenkę. Skowronki były łase na muzykę... Zaczęła nucić z wyciągniętą przed siebie dłonią z przysmakami.
Jeśli ptaszek nie uciekł złapała go delikatnie i spróbowała rzucić zaklęcie a jeśli te poskutkowało wypuściła ptaka który zaczął śpiewać radośnie co wywołało uśmiech na jej twarzy.

The member 'Jessi Mall' has done the following action : Rzuć kostką

'Gra z MG' :
[You must be registered and logged in to see this image.]

Wiktor już więcej nic nie powiedział, bo czuł, że wracanie cały czas do tej samej sytuacji po kilka razy nie ma najmniejszego sensu. To było nudne i monotonne i takim zachowaniem na pewno nie przekona swojej koleżanki Gryfonki nie tylko do swojego uczucia, ale i słuszności racji. No cóż...
Nad ich głowami nagle dało się usłyszeć śpiew jakichś ptaków. Chłopak nie był specjalistą w tej dziedzinie, ale dałby sobie mimo wszystko głowę uciąć, że jest to śpiew Skowronków. Kiedyś mu matka o tym opowiadała na jednym ze spacerów, jak jeszcze był bardzo małym chłopcem. No może nie tak mały, bo miał wtedy 5 lat. Ślizgon też zauważył, że jeden z nich jest ranny. Głupio mu się było przyznać, ale żal się mu zrobiło tego biednego skrzydłowatego.
- Tak go nie złapiesz. – rzekł szesnastoletni mieszkaniec domu węża widząc, co próbuje zrobić jego koleżanka. Na razie postanowił się nie wtrącać, bo może akurat jej się uda.
- Jest spłoszony. Uważa nas za drapieżnika, który chce go wszamać na obiad. – powiedział oschle Wiktor, choć w rezultacie próbował zrozumieć, co ów ptak robi. Sam, gdyby był na jego miejscu, zachowywałby się podobnie.
Jessi zaczęła nucić muzykę. O dziwo to poskutkowało i złapała skowronka, a następnie go uleczyła.
- Niekonwencjonalne metody leczenia, co? – zapytał Wiktor. - Idziemy dalej? – powiedział i poszli razem dalej, a skowronek wesoło odfrunął w swoje kąty.

The member 'Wiktor Estrin' has done the following action : Rzuć kostką

'Wiosna' :
[You must be registered and logged in to see this image.]

Ponowny rzut kostką, bo wypadło to samo zadanie, co wcześniej.
WIOSNA

The member 'Wiktor Estrin' has done the following action : Rzuć kostką

'Wiosna' :
[You must be registered and logged in to see this image.]

Nie dała się rozproszyć słowom Wiktora, może i on wyglądał jak drapieżnik chcący pożreć ptaszka ale ona starała się być jak najbardziej łagodna dla tej przestraszonej istotki.
Udało jej się złapać ptaszka i go uzdrowić a gdy ten odleciał spojrzała na Estrina.
- I co nie udało mi się? - zapytała troszkę złośliwie, widać było że Wiktor jakoś słabo wierzy w jej talenty. No trudno.
Najważniejsze było że ptaszek był już zdrowy i mógł się cieszyć lotem.
Mall spojrzała w niebo by zobaczyć czy widać gdzieś jeszcze jej małego przyjaciela ale niestety ten już zniknął zamiast tego Mall zobaczyła przepiękną tęczę!
- Zobacz jaka cudna! Chodź poszukamy gdzie się zaczyna. - i ruszyła biegiem przed siebie ciągnąc Wiktora za sobą zanim tęcza zniknie...

The member 'Jessi Mall' has done the following action : Rzuć kostką

#1 'Gra z MG' :
[You must be registered and logged in to see this image.]

--------------------------------

#2 'Wiosna' :
[You must be registered and logged in to see this image.]