Widząc piękno majowej pogody Diana ruszyła na lekcje latania na miotle z uśmiechem na ustach. Idąc usłyszała o zaginięciu dwójki uczniów i zastanawiała się co się mogło z nimi stać. Postanowiła dowiedzieć się czegoś więcej po zakończeniu lekcji latania.  Tymczasem przypominała sobie manewry sterujące miotłą.  Lubiła latać na miotle i ten wiatr we włosach, a w szczególności brak zadań z tego przedmiotu, który pozwalał jej wykorzystać zaoszczędzony czas na naukę pozostałych przedmiotów.  Obym tylko wyhamowała... szepnęła sama do siebie. To był jedyny manewr który sprawiał jej problem.

Wyszła radosnym krokiem z dormitorium zabierając torbę na zajęcia
Zaśmiała się lekko . Była cudowna letnia pogoda. Po czym złapała koleżankę za rękę i pociągnęła ją za sobą. Lubiła się zachowywać jak dziecko, którym zresztą była. No, może nie dokładnie. W każdym razie dorosła nie była aż tak. Więc kim Pół-dorosłym? Pokręciła głową, przy okazji rozmachując na wszystkie strony swoimi włosami. Jednak nie zwróciła na to uwagi , tylko podbiegła do swojej ławki,nadal śpiewając piosenkę, tym razem na We are the champions. I śpiewała, co jakiś czas zapominając słów. Tak, chyba musi ograniczyć picie napojów gazowanych. Bo zaczynała się po nich dziwnie zachowywać. Jednak nie. Ona zawsze się tak zachowywała.

Diana na dźwięk gwizdka dosiadła swojej miotły i odbiła się stopami od ziemi. Następnie pochyliła się na miotle by nabrać rozpędu i rozpoczęła manewry na torze przeszkód. Bojąc się, że na koniec nie wyhamuje starała się utrzymać dynamiczną ale nie za szybką prędkość.

The member 'Diana Wright' has done the following action : Rzuć kostką

'Gra z MG' :

Zdenerwowana Diana z całych sił usiłuje zapanować nad nieposłuszną miotłą i  wyhamować by znowu na kogoś nie wpaść. Po dłuższej chwili walki z miotłą zaczyna powoli wpadać w panikę. Widząc, że za chwilę spadnie na ziemię za wszelką cenę stara się opanować własne nerwy. Po kolejnej dłuższej chwili udaje się jej i tym samym próbuje jeszcze raz zmusić miotłę do posłuszeństwa. Gdy już jej się to udaje wraca na tor przeszkód tym razem latając już wolniej. Ma dość latania i chce jak najszybciej zsiąść z miotły w jednym kawałku. Jest spocona, blada jak ściana ale na tyle spokojna i zdeterminowana, by dokończyć to co zaczęła, gdyż wie że musi zdać test, by zaliczyć przedmiot. Pocieszającą wydaje jej się myśl że nie będzie musiała już więcej dosiadać miotły w kolejnych latach nauki. Muszę to zdać potem niech się dzieje co chce...

Chwilę przyjemności sam na sam z miotłą przerwał jej głośny okrzyk gwizdka. Miała wykonac test.
Na samym początku miała dość sporo problemów z wystartowaniem, zupełnie jak by miotła się psuła i nie słuchała.
Gdy tylko usłyszała salwę śmiechu w powietrzu Emma uświadomiła sobie że spróbuje jeszcze raz się wznieść na najzwyklejszej miotle,ale cóż to Banda ślizgonów zrobiła Krukonce kawał.
Uśmiechnęła się sama do siebie, przytuliła do kija, by zmniejszyć opór powietrza i pomknęła w stronę obręczy, widniejących wysoko w górze.
Ledwo-ledwo, ale udało jej się złapać równowage,nawet przez chwilę leciała bez trzymanki,potem barierki,i wysokie słupki,a na koniec zostało dziewczynie jescze tylko zatrzymanie się z wylądowaniem.

kostka 2
http://list-z-hogwartu.my-rpg.com/t2875p420-rzuc-sobie-kostka#59539

Alice stała pośród innych uczniów, niepewnie przyglądając się lotowi członkini jej domu. Nerwowo przygryzała wargę. Będzie dobrze, będzie dobrze, będzie dobrze... - powtarzała w myślach. Przez głupi lęk wysokości poproszono ją o uczęszczanie na lekcje latania także w klasie II, potem III... Musisz to dziś zaliczyć. Musisz. Pomyśl tylko, jeden test i w końcu masz z tym spokój! - próbowała przekonać samą siebie. Robiła sobie wyrzuty, że nie postarała się na testach w poprzednich latach. Nie miała problemów ze startowaniem ani lądowaniem. Jeśli udało jej się zapanować nad miotłą, nie miała zbytnich trudności z hamowaniem i zwrotami. No właśnie... jeśli udało jej się zapanować nad miotłą. A zwykle lęk wysokości był górą. Alice otrząsnęła się z tych nieprzyjemnych myśli i zauważyła, że Emma zbliża się już do końca lotu. Ogarnęła ją panika. Niepewnie podeszła do miotły. Dasz radę, Alice. Tylko jeden jedyny raz i będziesz to miała z głowy raz na zawsze. Gdy była gotowa, nauczycielka dała znak do startu.