Najpierw dostrzegasz tę tajemniczą, szarą taflę jej tęczówek, niczym błękitne niebo odbite w białym lodzie, zimnego, grudniowego dnia. Błyszczą one złudnie, ciekawsko. Później oddalasz się nieco, spoglądasz na twarz. Kolor skóry jest jasny, jednak nie blady, na policzkach pojawiają się nieznaczne zaczerwienienia. Nos ma mały i lekko zadarty. Wąskie usta wyginają się w lekkim, nieodgadnionym uśmiechu, ukazując lekki dołeczek na prawym policzku. Długie, kruczoczarne włosy opadają na ramiona, schludnie ułożone.
Oddalasz się jeszcze i widzisz jej sylwetkę – sylwetkę wysokiej, szczupłej kobiety, której daleko było do kanonu piękna, lecz urody nie można było jej odmówić. Czy było coś, czego mogła w sobie nie lubić? Po jej pewnym siebie uśmiechu zapewne możesz stwierdzić, że nie... Ale zdecydowanie nie była ideałem, choć każda z nieidealnych części całości w konfrontacji doskonale się zgrywała.

Poznajesz ją. Dostrzegasz, że najważniejsze jest dla niej, aby dążyć do celu, nawet jeśli oznaczałoby to złamanie kilku reguł. Wykorzystuje każdą możliwą okazję, aby udogodnić swoje życie. Jest egoistyczna, nigdy nie zatrzyma się, aby wrzucić jakiemuś biednemu bezdomnemu choćby złamanego kunta do puszeczki, którą machałby na widok przechodniów. Dumna, patrzy na ludzi z góry, choć nie jest samotniczką. Na swój sposób także przyciąga co niektórych ludzi. Głównie ze względu na poczucie humoru, oczytanie i inteligencję. Potrafi okazywać troskę i uprzejmość, jeśli tylko będzie miała w tym jakiś cel. Nie robi nic bezinteresownie. Jeśli pomogła, przysłużyła się, wykonała jakiś dobry uczynek, na pewno zgłosi się po zapłatę.
Nie ma nic za darmo w tym świecie. Nawet życie jesteśmy dłużni.
Od mężczyzn nie stroni. Przeciwnie, lepiej dogaduje się z nimi niż z kobietami. Kokietuje jak mistrzyni.
Natura poskąpiła jej talentu do sztuki – nie umie rysować, śpiewać, grać na czymkolwiek, nawet jej pismo nie jest najpiękniejsze. Za co jest genialną aktorką.

Sol jest owocem wyjątkowo brutalnego gwałtu na studentce. Historia prosta, na której opiera się świat – młody, przejezdny czarodziej czystej krwi z Walii obiecuje mugolce miłość aż po grób, a na koniec bierze tylko to, co chciał i ją zostawia. Załamana dziewczyna jest zbyt zawstydzona aby przyznać się do ciąży, więc ukrywa ją aż do samego końca. Nosiła luźniejsze ubrania, aby myślano, że po prostu przytyła. Udało się! W dzień przesilenia zimowego 1955 roku w publicznej, damskiej łazience Uniwersytetu w Oslo przyszła na świat dziewczynka. Dziewczynę znalazła tam koleżanka z roku, po której imię otrzymało dziecko.
Nauka studentki została przerwana - nie mogła więcej pokazać się wśród znajomych. Małą oddała do sierocińca bez wyrzutów sumienia. Tam Sol spędziła dziesięć lat swojego życia. W wieku jedenastu lat zaś została list z Durmstrangu i przybył po nią nauczyciel. Człowiek ten pomógł jej odnaleźć matkę i ojca. Kobieta wyszła za mąż za mugola i zapomniała o dawnym incydencie, natomiast mężczyzna widząc, że córka odziedziczyła po nim magiczne zdolności, przejął nad nią opiekę. Wtedy też Sol zaczęła uczyć się angielskiego w domu. Zostawiła sobie jednak nazwisko matki, wpisane w akcie urodzenia.
Sol po zakończeniu nauki w Durmstrangu rozpoczęła studia w Wielkiej Brytanii, gdzie przeniosła się z ojcem, na kierunku Prawno-Politycznym. Dostała się do pracy w Ministerstwie – w Departamencie Międzynarodowej Współpracy Czarodziejów. Niedługo po tym wyszła za wybranego przez ojca czarodzieja, sporo starszego od niej, który też bardzo szybko zszedł z tego świata. Po jego śmierci wróciła do panieńskiego nazwiska.
Od tego czasu minęły dwa lata.

Frida Fjeld – matka, mugolka, miała męża i dwoje dzieci. Nie żyje.
Gordon – ojciec, czarodziej czystej krwi, popiera Voldemorta.

- Jej matka zginęła, kiedy Sol odwiedzała Norwegię. Przypadek? Wszyscy twierdzą, że tak.
- Lubi grzane piwo kremowe
- Raczej nie odmawia wypicia alkoholu.
-Miała kilku mężczyzn w swojej historii, ale raczej żaden nie zatrzymał jej na dłużej. Jest niestała w związkach i nie oczekuje stałości...
- Kiedy mieszkała z ojcem często wychodziła z domu z siniakami.
- Miała męża, który zmarł szybko po ślubie. Dostała po nim cały spadek.
- Do tego żałoba nie trwała zbyt długo.
- Nie lubi otyłych ludzi. W ogóle ma wiele uprzedzeń. Za to nie czepia się o czystość krwi.
- Kiedy była mała, bardzo bała się ciemności.



Wybrany wizerunek: Jaimie Alexander
Inne konta: Nie ma.
Dane kontaktowe: 10108845