To był ten dzień. Dzień, w którym dostał najprawdopodobniej jedno z najbardziej odpowiedzialnych zadań, jakie kiedykolwiek mógł dostać. Oswobodzić Lucjusza i Bellatrix z Azkabanu. Przygotowania trwały intensywnie, mimo że czas naglił, a niesubordynacja mogła zapoczątkować serię nieszczęśliwych zdarzeń, których As chciał uniknąć, nawet pomijając, że zależało mu personalnie na oswobodzeniu świeżo upieczonego Pana Młodego, oraz siostry jego wybranki. Presja była wyczuwalna w powietrzu. Dostał polecenie - pojawić się na Zachodnim Przedmieściu, tam miało się wszystko zacząć. Tam mieli się zebrać. Teleportował się w ów miejsce. Było cicho. Ingerencja w pustki w tym miejscu, była wręcz namacalna. Wyszedł zza rogu kamienicy i wtedy ujrzał Swojego Pana. Skierował się w stronę ołtarza i skłonił się nisko. - Jestem gotów, Panie. Wszyscy którzy przybędą, nie zawiodą Cię. Będziemy walczyć do ostatecznego naszego zwycięstwa... -nie uniósł głowy, nie śmiał spojrzeć bez pozwolenia na Czarnego Pana.

Wszystko było idealne. Dzień, miejsce i nawet towarzystwo. Wszystko to wystarczy aby osiągnąć ten upragniony cel, o czym pewnie część śniła wczorajszej nocy, a dla drugiej części nie było to do osiągnięcia nawet we śnie. Dzisiaj stanie się to całkowicie realne. W końcu będą mogli przestać się ukrywać, a przede wszystkim ich świat oczyści się ze szlam i zdrajców krwi. Robiło jej się niedobrze na samą myśl o tym.
Przeteleportowała się w pobliże cmentarza, upewniła się, że w pobliżu nie ma nieproszonych gości i poszła na miejsce spotkania. Nie miała zamiaru przywlec za sobą jakiegoś ogona. Z resztą Czarny Pan nigdy by jej nie wybaczył tego błędu. Stanęła trochę z boku i schyliła głowę.
-Witaj Panie!- Przywitała go, nie robiąc więcej nic... trzeba było czekać na dalsze polecenia.

Cmentarz.
Cóż za... przyjazne otoczenie. Bo nie można było się spotkać w jakimś pubie..
Pamiętasz jak się skończyła twoja ostatnia wizyta w knajpie? Wylądowałeś tutaj! I co? I to cię jeszcze nie nauczyło, żeby unikać wszelkich miejsc publicznych?- Mruknęła Morte układając się w jego podświadomości i obserwując całe zbiegowisko.- Kto by pomyślał, że taki poczciwy krukon jak ty będzie w tym towarzystwie. Oj Andhre Marcel byłby dum...
Stul się.- Warknął wyciszając ją. Tak, to była najlepsza umiejętność jaką zdołał opanować.
W swojej kruczej formie przestępował z nóżki na nóżkę na jednym z krzyży i lustrował swoje otoczenie. Oni mieli mieć władzę w Nowym Świecie.
Mordercy, kaci i gwałciciele. Brzmi nieźle.
Sfrunął ze swojego miejsca przemieniając się. Strzepał kilka czarnych piór z ramienia chyląc głowę przed Czarnym Panem. A więc Ministerstwo. Potem Azkaban. A na końcu...
- Panie Mój jeśli chodzi o jasnowidzkę, której głos usłyszałeś w szkatule, to mogę ci ją przyprowadzić kiedy chcesz. Wydaje się być wręcz... podekscytowana wizją spotkania z tobą.- Powiedział cicho nawet nie podnosząc na niego wzroku.

Kręciła się po cmentarzu od kilku godzin pod postacią czarnowłosego wilka, nie żeby tak bardzo paliła się do tej misji wręcz przeciwnie.
Wolała się jednak nie spóźnić. Mieć wszystko na oku.
Znalazła dla siebie idealne miejsce w cieniu jednego ze starych nagrobków.
Idealnie.
Leżała w otoczeniu nieboszczyków. Być może tego dnia do tej gromady dołączy ktoś jeszcze. Jeśli będzie bardzo źle wielu. Jeśli tragicznie źle do jednej z osób będzie przychodzić z kwiatami...
Widziała kiedy sam Voldemort przybył na miejsce a w krótce po nim kolejni. As, Carrow w końcu Andre.
Postanowiła że to dobry moment by ujawnić swoją obecność.
Zmieniła się w dziewczynę i zbliżyła wolnym krokiem.
Skinęła głową w ramach powitania.
Spojrzała na wielki krzyż. Pierwszy raz w życiu postanowiła zwrócić się o pomoc.
Jeśli gdzieś tam jesteś jakiś Boże to obroń moją matkę, nie pozwól by zginęła...

Amycus zmaterializował się w cieniu drzewa i wolnym krokiem podszedł do zebranych. Jakże się cieszył na ten dzień. Nareszcie przechylą szalę zwycięstwa na swoją stronę. To pewne. Nie mogą przegrać. Nie pozwolą.
Cmentarz dodatkowo potęgował panujący już nastrój grozy. Dostrzegł Czarnego Pana na ołtarzu, dodało mu to jeszcze więcej majestatu i władzy niż już posiadał. Gdyby tylko mógł wybuchnąłby temu wymyślonemu mugolskiemu Bogu w twarz, by zobaczył co się dzieje, jak bezkarnie i z lubością bezczeszczą miejsce święte. Zbliżył się i skłonił, nisko, z szacunkiem.
- Panie mój. Gotowy do ataku, nie zostawimy żywej duszy, nie dopuścimy do klęski - zapewnił żarliwie, a oczy błyszczały mu z podniecenia i chęci mordu.