Na pierwszy rzut oka widać, że do spowitej czernią wysokiej postaci lepiej się nie zbliżać. Podczas rozmowy jest opanowany, ton głosu pozostaje spokojny i cyniczny, a ręce trzyma przy sobie - nie gestykuluje, nie daje żadnej informacji o swoich odczuciach. Kiedy jednak jakimś sposobem spojrzy się mu w oczy da się dostrzec jedynie przejmujący chłód. Zamyka się w sobie i ucieka przed rozmową kiedy ktoś drąży niewygodny dla niego temat, chociaż od jakiegoś czasu częściej reaguje złośliwością i sarkazmem.
Mimo wielu wad posiada też zalety - między innymi punktualność (co wiąże się z tym, że nie lubi ludzi spóźnialskich) i ma podzielność uwagi, dzięki czemu może pracować nad kilkoma rzeczami równocześnie. Kolejną ważną rzeczą jest fakt, że ma tendencję do trzymania urazy. Nie potrafi wybaczać i godzić się z porażką, dlatego z całego serca nienawidzi Pottera. I jest w tym odrobina egoizmu, ponieważ pragnie Lily mimo tego, że jest szczęśliwa z Jamesem.
Szczególną pogardą darzy uczniów Gryffindoru i czerpie niemałą przyjemność z patrzenia na ich cierpienie. Z drugiej strony sam posuwa się do tortur tylko w ostateczności, ponieważ do tej pory nie wybaczył sobie nazwania ukochanej "szlamą". Chociaż cały czas czuje obrzydzenie na myśl o brudzących społeczność czarodziejów mugolakach to jest ona nieco mniejsza niż za czasów nauki w szkole.
Severus zawsze miał problem z nawiązywaniem znajomości. Jako Ślizgon trzymał się jedynie z dwójką, może trójką chłopców z tego samego domu, a nawet oni niewiele o nim wiedzieli. Zawsze tłumił w sobie emocje i nieczęsto wybuchał, chociaż jeżeli już wdał się z kimś w pyskówkę - najczęściej przeradzała się ona w pojedynek. Warto też wspomnieć o fakcie, że używał własnych, opracowanych przez siebie zaklęć, między innymi
Sectumsempra.
Jako dzieciak wychowany w małej mieścinie zawsze pragnął osiągnąć coś wielkiego. Można go nazwać tchórzem, można obsypać nieprzyjemnymi epitetami ale nic nie zmieni faktu, że poszedł na skróty i nie doszedł do niczego sam - wszystko przyświecało dobru Czarnego Pana. Severus osobiście uważa, że wszystko to robi dla siebie, chociaż jest lojalny Voldemortowi. Odpowiada za swoje czyny i z większości wyborów jest dumny.
A przynajmniej tak sobie wmawia, żeby tylko zapomnieć o słodkiej Lily.
biografia
Dziewiątego stycznia 1960 roku w małym Cokeworth przyszło na świat dziecko. I bynajmniej nie była to istota zwyczajna. Wystarczy tylko wspomnieć o fakcie, że spłodził go nie kto inny jak Tobias Snape i już można mieć pewność co do faktu, jak trudne dzieciństwo musiał mieć chłopiec. Śmiało można stwierdzić, że nie był szczęśliwy. Zawsze nierozumiany i samotny, patrzył z bólem na matkę, która płaszczyła się przed bezdusznym mężczyzną. Nic więc dziwnego, że szybko znalazł sobie własne towarzystwo. Coraz częściej przebywał poza domem, który w pewnym okresie stanowił jedynie miejsce, gdzie mógł odpocząć przed kolejnym spotkaniem z nową przyjaciółką.
Miała na imię Lily i była najślicznejszą istotą, jaką Severus kiedykolwiek widział. Zazwyczaj po prostu podziwiał ją z daleka, ponieważ przebywała w towarzystwie siostry Petunii, ale kiedy zorientował się, że ruda dziewczynka wykazuje magiczne zdolności, poinformował ją o tym i pomimo początkowego odrzucenia, w pewnym momencie zyskał zaufanie Lily. Stała się jego prawdziwą (i jedyną) przyjaciółką.
***
Pierwsze zgrzyty w znajomości Lily i Severusa zaszły już podczas pierwszej wyprawy do Hogwartu. Przechodząc między przedziałami przyjaciele trafili na przedział dzielony przez Jamesa Pottera oraz Syriusza Blacka, którzy wykazali się zgoła odmiennymi poglądami od tych, jakie wyznawał Severus.
Podczas Ceremonii Przydziału Severus zostaje przydzielony do domu Salazara, natomiast Lily wraz ze spotkanymi w pociągu chłopcami zostaje podopieczną Gryffindoru. Chociaż nigdy nie spotkał nikogo kto byłby równie cudownym człowiekiem co panna Evans, nawiązywał przyjaźnie z innymi Ślizgonami. Szybko okazało się, że on i Lily mają zupełnie różne podejście do pewnych spraw: Severus był zwolennikiem armii Lorda Voldemorta, podczas gdy Evans pozostawała przeciwniczką przemocy; Snape głęboko wierzył w sens oczyszczenia czarodziejskiego świata z mugoli i ich czarodziejskich potomków, podczas gdy Lily pozostawała szlamą.
Severus był jednym z najlepszych uczniów na lekcjach eliksirów. Podczas piątego i szóstego roku nauki w Hogwarcie prowadził własny dziennik, w którym zapisywał przepisy na różnego rodzaju wywary, ale także zaklęcia, które sam tworzył.
***
Po ukończeniu nauki w Hogwarcie Severus dołączył do Śmierciożerców. Spełnił jednocześnie jedno ze swoich marzeń - jako Ślizgon często planował dołączenie do armii Czarnego Pana. Aktualnie pracuje w administracji getta i powoli pracuje nad zdobyciem zaufania Voldemorta.
| informacje dodatkowe » W szkole zasłynął między innymi z tego, że udało mu się wywarzyć idealny Wywar Żywej Śmierci.
» Jego patronus przyjmuje kształt łanii - identycznego patronusa ma Lily, jedyna miłość Severusa.
» W zwierciadle Ain Eingarp ujrzał nic innego jak siebie i Lily - bez Pottera i reszty Huncwotów.
» Skrycie przez cały czas wierzy, że Lily odrzuci Pottera.
» Mimo że w jego życiu nie brakowało nigdy kobiet, zawsze pragnął tylko jednej rudej kobiety, której nie może mieć.
» Oficjalnie jest praworęczny, chociaż równie dobrze potrafi używać lewej ręki do podstawowych czynności.
» Nigdy nie przepadał za psami - zdecydowanie woli koty, chociaż ich też nie rozpieszcza.
» Trudno zmusić go do najmniejszego uśmiechu. Ostatni raz widoczny był na jego twarzy kilka lat temu, zanim całkowicie zniszczył swoją przyjaźń z Lily.
» Słodka Lily jako jedyna zwracała się do niego per "Sev" - dla Huncwotów, na czele których zawsze stał Potter, był Smarkerusem.
» Podejrzewa, że Potter traktował go źle tylko ze względu na swoje biedne ego. Prawdopodobnie Potter bał się, że uczucie, którym Severus darzy Lily może się okazać silniejsze od miłości Jamesa.
» Oklumencja i legilimencja nie stanowią dla niego problemu.
| 
Indeks
