20 Listopada 1946
Dublin, Irlandia

Posiadłość w Hrabstwie Wiltshire

czysta

Nauczyciel Czarnej Magii

Śmiercożerca

12 cali| Hikkikora|Włos z grzywy Kelpii

charakter

Jaki jest Adral? No to pytanie trudno odpowiedzieć. Ten mężczyzna jest istną mieszanką wybuchową, która nie wiadomo kiedy ukaże swoją najgorszą twarz. Już patrząc na niego można stwierdzić jedno, nie należy on do spokojnych i grzecznych chłopców. Bywa porywczy, nadpobudliwy i często wdaje się w bójki. Zresztą chyba dlatego niektórzy wolą obchodzić go szerokim łukiem, by przypadkiem nie dostać od niego w pysk. Rosier miewa skłonności sadystyczne i czasami lubi okaleczać swoje "ofiary". Jest to swoisty podpis tego mężczyzny. Oczywiście rany te nie są poważne. Irlandczyk jest uważany za osobę, która ma introwertyczną osobowość. Poza tym Dow jest wrednym i oziębłym gościem. Jeśli nie ma ochoty z kimś rozmawiać zapewne go spławi kilkoma zgrabnie dobranymi słowami. Gdy chce osiągnąć założony sobie cel nie przebiera w środkach. Potrafi kłamać jak z nut, by wyciągnąć interesujące go informacje. Zapewne ciężko będzie wam uwierzyć, iż ten mężczyzna potrafi odczuwać inne uczucia oprócz wściekłości i gniewu. Otóż to z czym na co dzień wychodzi do ludzi jest maską. Pod nią kryje się ciepły i miły mężczyzna, który jednakże dawno został wyparty w głąb świadomości Adrala. Jedynym miejscem gdzie można zobaczyć jego drugą naturę jest łono przyrody. Tam zrzuca swoją maskę i pokazuje owo wrażliwe wnętrze. Jednak nigdy nie czyni tego zbyt długo. Ponadto ten mężczyzna jeśli dopuści kogoś do siebie może być zarówno oddanym przyjacielem, jednakże jeśli tylko uzna, iż nie będzie mu ta znajomość przydatna staje się najgorszym wrogiem. Rosier ma specyficzne poczucie humoru i jeśli nie bawią cię dowcipy o flakach owiniętych wokół czyjejś szyi lepiej nie proś go by opowiedział ci jakiś kawał. Adral jest też mistrzem ciętej riposty. Bardzo często zdarza mu się zbić z pantałyku nawet najbardziej wygadanych typków. Tak właśnie w wielkim skrócie można przedstawić charakter Dowa. Jednak nigdy nie dowiesz się jaki ten mężczyzna jest naprawdę dopóki nie poznasz go bliżej.

biografia

Za oknami panował mrok i wiał dość silny wiatr. W domu państwa Rosier trwała akcja porodowa. Na świat przychodził długo wyczekiwany potomek. Finnan czekał za drzwiami, aż zostanie wpuszczony do sypialni gdzie jego żona Ginewra rodziła. Wreszcie po długim oczekiwaniu dał się słyszeć płacz dziecka, a akuszerka wpuściła Finnana do sypialni. Na łóżku leżała jego żona z małym lecz urodziwym chłopcem. Mężczyzna podniósł w górę swego potomka i rzekł donośnym głosem „nadaję ci imię Adral, Dow”, po czym oddał chłopca żonie. Tak właśnie zaczyna się historia panicza Rosiera. Chłopczyk już od pierwszych dni swojego życia zaczął wykazywać cechy, które wręcz cieszyły jego rodziców. Był dumny, oraz bardzo ułożony jednakże jeśli trzeba było potrafił postawić na swoim. Tak mijały dni, miesiące i lata. Gdy chłopczyk miał już trzy latka i nauczył się chodzić oraz jako tako mówić jego ojciec zaczął opowiadać mu o rodzinie i o jego potomkach. To właśnie wtedy narodził się w sercu chłopca brak akceptacji do brudu, który w późniejszych latach tylko narastał, by wreszcie zmienić się w nienawiść do wszystkiego co jest zbrukane i nie jest czyste . Chłopczyk bardzo szybko się uczył i codziennie mówił na pamięć część historii rodu. Takie właśnie młody panicz Rosier miał zadania. Po skończeniu pięciu lat przyszły jeszcze lekcje etykiety oraz jazdy konnej. Na początku Adral nienawidził uczyć się wszystkich reguł i zachowań jakie musiał znać chłopiec z dobrego domu, jednak z czasem polubił te lekcje zwłaszcza, że po nich następowała jazda konna, którą chłopczyk uwielbiał. Gdy chłopczyk miał siedem lat po raz pierwszy pokazał swój talent magiczny. Nie było to być może nic wielkiego ale w chwili zdenerwowania nadmuchał jedną ze służących tylko dlatego, że odmówiła mu pomocy. Rodzice Adrala nie mogli się nacieszyć tym, że ich synek również odziedziczył umiejętności swoich przodków. Od tego momentu zaczęli pokazywać syna na wszystkich ważniejszych bankietach i ucztach jakie odbywały się w całej Anglii oraz Irlandii. Tak minęły cztery lata. Adral zjednał sobie paru przyjaciół, którzy mieli tak samo jak on czystą krew oraz byli tak samo bezwzględni i pozbawieni skrupułów jak młody Rosier. Oczywiście chłopcy marzyli, że kiedyś będą wielkimi czarodziejami i dokonają wielkich rzeczy ale tylko Adral marzył o posiadaniu władzy nad innymi. Od czasu gdy panicz Rosier odkrył w sobie magię ojciec i matka zaczęli również opowiadać mu o Hogwarie. Zachwalali oczywiście dom Salazara, a ganili i umniejszali zasługi absolwentów domu Godryka Gryfindora. Tak też Adral wyrobił sobie opinię na temat domów i zaczął marzyć, by móc dostać się do Syltherinu. To był pierwszy, poważny cel chłopaka. I wreszcie, gdy Dow skończył jedenaście lat dostał upragniony list z Hogwartu. Nie posiadał się ze szczęścia. Jego pierwsze w życiu marzenie się spełniło. Od tamtej pory zaczął mówić tylko o tym i snuł plany co też będzie robić w przyszłości. Oczywiście rozważał tylko te zawody, które wiązały się z władzą i pozycją. Rodzice chłopaka już nie mogli słuchać jego trajkotania jednak cieszyli się, że tak bardzo chce jechać do tej słynnej szkoły dla czarodziejów oraz, że tak bardzo pali się do nauki. Wreszcie, gdy do wyjazdu zostały dwa tygodnie spakowali walizki i pojechali do Londynu by pokazać synowi nie tylko ulicę Pokątną, by tam zrobić potrzebne zakupy ale również miejsce pracy jego ojca, Ministerstwo Magii. To był przełom w życiu Adrala. Już wiedział bowiem gdzie chce pracować po skończeniu szkoły. Nadszedł wreszcie dzień wyjazdu. Panicz Rosier pożegnał się z rodzicami i ruszył ku przygodzie w pociągu jadącym do Hogwartu. Na uczcie Tiara oczywiście przydzieliła chłopaka do Slytherinu, bo jak to powiedziała tam uczyli się wybitni czarodzieje posiadający czystą krew i mogący osiągnąć w przyszłości wielkie rzeczy. Poza tym czapka wróżyła mu wielką przyszłość, ale był jeden problem, o którym wówczas nikt jeszcze nie wiedział, że Adrala bardziej ciągnie do ciemnej niż do jasnej strony Magii. Ale wróćmy do lat szkolnych. Chłopak uczył się dość dobrze i szybko zjednał sobie grupkę przyjaciół, którzy mieli taki sam cel i marzenia jak on. Z nimi się trzymał i z nimi najczęściej dręczył szlamy z domu Godryka. Oczywiście nie robił tego na oczach nauczycieli, bo na to był za sprytny i za dobrze wychowany. Jednak w czasie jego nauki w Howarcie wiele uczniów nie mających czystej krwi posmakowało jego zaklęć. Na SUMach jak i na OWTEMach wypadł bardzo dobrze z Historii Magii, Eliksirów, Obrony Przed Czarną Magią jak i z Transmutacji. Wszyscy namawiali go by poszedł się szkolić na Aurora jednak Adral wybrał inną drogę. Poszedł na Uniwersytet na wydział Prawa. Ukończył go z wyróżnieniem i z łatwością dostał pracę w Ministerstwie. Pewnego dnia usłyszał że jest organizowane jakieś spotkanie grupy, która nienawidzi szlam tak samo jak on. Poszli więc tam razem z ojcem. Idee jakie głosił gospodarz spotkania bardzo przypadł do gustu Adralowi. Jego ojciec również postanowił przystać do tej grupy. Oczywiście nie było to takie proste jak się na początku wydawało. Członkowie owej organizacji bezskutecznie próbowali znaleźć jakieś haki na rodzinę Rosier i gdy ich poszukiwania zakończyły się fiaskiem postanowili takiego haka stworzyć. Adral chodził na każde spotkanie i solennie zapewniał, że szlamy i osoby mieszanej krwi są dla niego czymś, co nie powinno w ogóle chodzić po świecie. Na którymś z kolejnych spotkań dostał zadanie wtajemniczające. Dow strasznie się ucieszył słysząc, że może się wreszcie wykazać i udowodnić swoją lojalność. Zadanie wydawało się proste i dla młodego panicza Rosier'a wręcz wymarzone. Miał on najpierw torturami wydobyć informacje z czarodziejki mugolskiej krwi, a potem ją zabić i podrzucić jej ciało do jednego z wrogów stowarzyszenia. Oczywiście Dow zabrał się za to z ochotą. Przez kilka dni codziennie dręczył kobietę zaklęciami Imperio i Crucio, by wreszcie kazać jej, gdy ta była u kresu sił wyjść z celi i pójść do ogrodu wroga organizacji, do której Adral starał się dostać. Gdy kobieta spełniła jego rozkaz Adral zabił ją używając Avady bez mrugnięcia okiem. Widział to oczywiście pełnoprawny członek Śmierciożerców i tak organizacja znalazła haka na Dowa, a młody panicz Rosier został przyjęty do organizacji i stał się lojalnym zwolennikiem Voldemorta. Jedmakże Rosier bardzo nudził się w Ministerstwie i gdy tylko usłyszał o wolnym wakacie na stanowisku nauczyciela Czarnej Magii od razu złożył papiery. Niespodziewanie dla niego samego został przyjęty. I od nowego roku będzie uczył młodzież w Hogwarcie

informacje dodatkowe

»
- Głównym zainteresowaniem Adrala jest magia zarówno Biała jak i Czarna. Tą ostatnią wręcz uwielbia i bywa, że często stosuje na swoich wrogach,

- Panicz Rosier potrafi jeździć konno,

- Jest znawcą muzyki i sam gra na gitarze,

- Codziennie ćwiczy i to jeszcze przed wyjściem o pracy,

- Uwielbia magiczne pojedynki, a pasjonują go te, w których pojawia się krew, to go nakręca,

- Jest wierny Czarnemu Panu i jemu służy,

- Czasem gdy wykonuje misje dla Voldemorta okalecza swoje ofiary, by ci, którzy znajdą ciało wiedzieli, że zrobił to czarodziej pozbawiony skrupułów,

- Ma konia imieniem Shetani oraz wyżła weimarskiego imieniem Kivuli, oraz puszczyka mszarnego imieniem Mrok

- Jest uczulony na jad owadów i dlatego jego boginem jest wielki owad,

- Nie znosi żartów na swój temat,

- Jako nauczyciel bywa surowy ale też sprawiedliwy,

Witaj na forum czarodzieju.
Teraz możesz przejść do stworzenia relacji | informatora | poczty.
Powinieneś również zajrzeć do działu Poszukiwani | Chętnie Pogram.