Elladora czuła się niezwykle przytłoczona całą swoją studencką egzystencją. Toż to naprawdę oburzające, że HUNCWOT będzie ich reprezentantem. Tak, HUNCWOT będzie reprezentował między innymi jedną z Malfoy'ów! W takiej sytuacji Ella postanowiła pójść do biblioteki, by w ciszy oddać się kontemplacji nad wybitnymi dziełami i bla bla bla. W głowie cały czas mieszały jej się różne wątki - Czarny Pan, jakieś cholerne Hipogryfy, Huncwoci, Snape i wiele, wiele innych. W dodatku Lucjusz i Narcyza mieli te swoje całe plany. Chyba pierwszy raz w życiu dziewczyna czuła się wyjątkowo mała.
Ellie czuła się w Bibliotece Brytyjskiej jak w domu. Swobodnie chodziła między regałami, przeczesując je wzrokiem w poszukiwaniu interesujących tytułów. Było tu tyle mugolskich książek - jednej rzeczy, która fascynowała Ellę w tej dziwnej rasie podludzi. Tak więc Elladora skanowała kolejne regały, od Dickensena, po Arystotelesa. W końcu trafiła na "Annę Kareninę", która podobno była bardzo przyjemną lekturą, a w dodatku wyglądała niezwykle imponująco (dziewięciuset stronicowe tomisko, cholera!), więc od razu przykuło uwagę studentki. Dziewczyna stanęła na palcach, bo pomimo obcasów nie mogła dosięgnąć upragnionego przedmiotu, i wyciągnęła rękę po książkę. Udało jej się tylko musnąć jej grzbiet opuszkami, więc przeklęła cicho pod nosem i spróbowała jeszcze raz. Gdyby tylko nie było tutaj tego całego pospólstwa, wyciągnęłaby różdżkę i bez problemu ściągnęła tom Leviosą.
Przeklęci mugole.

Dziwnie się dzisiaj czuł. Pierwszy raz w życiu, może i drugi, Potter się z nim zgodził. To było bardzo, bardzo dziwne. Tak dziwne, że Sev nie miał ochoty wracać do mieszkania. Zamiast tego wolał poczytać, cokolwiek! Ale w sumie magiczne księgi go teraz nie interesowały. Udał się więc do Biblioteki Brytyjskiej. Siedział tam już z dobrą godzinę, gdy zaczął się zbierać. I gdy szedł odłożyć książkę na miejsce zauważył blond włosy. Ellie.
Czarodziej zanim do niej podszedł odłożył książkę na byle jaką półkę, po czym ruszył w jej stronę. Zauważył, że chce zdjąć jakiś tom. Dlatego bez wahania wyciągnął rękę ku górze i po chwili trzymał to co chciała ona wziąć.
-Wybacz, nie zauważyłem Ciebie - uśmiechnął się kpiąco. Schował książkę za plecy. Nie chciał jej na razie oddawać dziewczynie. A niech się pomęczy z jej zdobyciem.

Ella już miała podskoczyć, czyli zdobyć upragnioną książkę w jeden z najbardziej upokarzających sposobów, jaki zna ten świat, kiedy PUFF, zniknęła tuż przed jej nosem. Niewiele jest okazji, żeby zobaczyć dezorientację na twarzy młodej Malfoy'ówny, ale tym razem - TA DAM! Oto proszę, piękna, klasyczna dezorientacja, to jest szeroko otwarte oczy i na domiar złego kosmyk włosów opadający na oczy.
Na widok Severusa Elladora odruchowo wyprostowała się i przybrała dumną minę. I zdmuchnęła kosmyk blond włosów z twarzy, bo niefortunnie zasłaniał on jej widok na cała o d r a ż a j ą c ą (ta, jasne, Elle, wmawiaj se) postać Snape'a. Ellie spojrzała mu wyzywająco w twarz, a potem spojrzała na książkę, na co jej wzrok nieco zgasł. Pewnie gdyby nie byli w mugolskiej bibliotece, dawno oberwałby jakimś paskudnym zaklęciem, a tutaj... Cholera.
- Uważaj, bo ci jeszcze tak zostanie - rzuciła kąśliwie, apropo jego kpiącego uśmieszku. Nie miała zamiaru sięgnąć po książkę. To byłoby jeszcze gorsze niż podskakiwanie. - Mogę?

-Spokojnie... Nie zostanie. Nieraz miałaś podobny wyraz twarzy i zobacz! Jakoś żyjesz - mruknął po czym zaśmiał się. Wyglądała śmiesznie. I to bardzo. Cholera, dalej była piękna - Co "możesz"? To? - pokazał książkę. Po chwili zaczął ją wertować. Niebyła jakaś ciekawa, a przynajmniej gdy przeczytał kilka zdań i słów - Cóż... Mógłbym Ci ją dać, ale? Co Malfoy'ówka od niej chce? Od mugolskiej książki? - przybliżył swoją twarz do niej i ostatnie słowa wyszeptał, tak że tylko oni to słyszeli.
Severus wyprostował się i spojrzał na nią poważnym wzrokiem. Po chwili zastanowienie wyciągną z swojej torby, którą miał przewieszoną na ramieniu, wyjął książkę o hipogryfach.
-A może chodzi Ci o tą? Hm... Którą Ci dać? - przekrzywił głowę - Tej chyba już nie potrzebuję. Zbyt dużo ostatnim czasie przebywałem z takim jednym skubańcem - wcisnął jej w rękę książkę o hipogryfach i uśmiechnął się szeroko - Proszę bardzo.

Ella robiła się coraz bardziej czerwona z każdym słowem Severusa. Tutaj, proszę państwa, zachodzi jakaś niewątpliwie dziwna rzecz, naprawdę! Zakłopotana Ellie? Toż to niemożliwość porównywalna z takimi absurdami jak "syn bezdzietnej matki" czy innymi pierdołami, których uczą w mugolskich szkołach. Nie mogła się przecież dać teraz się tak stłamsić, a szczególnie nie Snape'owi! No ale cóż ona, cholera, mogła zrobić?
- Dawaj to - warknęła zbędnie i wcisnęła książkę do swojej torby. Później spojrzała na "Annę Kareninę". - I to też. - wyciągnęła rękę w stronę chłopaka i czekała na książkę, którą miała zamiar przeczytać. W międzyczasie przez myśl przemknęło jej:
Jakim, kurczę, skubańcem?
Jednak nie odezwała się ani słowem więcej.
Zacisnęła usta i czekała.
Czekała na tę cholerną książkę.

Severus zaśmiał się widząc, jak się czerwieni.
-Proszę bardzo... Widzę że drugiej nie chcesz - pokręcił głową, gdy dziewczyna ponownie czekała na drugą książkę. Odwrócił się do niej plecami i zaczął się powoli oddalać - W takim razie ja już pójdę.
Ciemnowłosy wrócił do stolika przy którym siedział. Nie usiadł jednak, tylko poszedł za jeden z regałów, gdy był pewien, że Ell go nie widzi. Zerkał od czasu do czasu sprawdzając,czy idzie, czy też nie. Może wcale jej na tej książce, aż tak bardzo nie zależało? Może poszuka innej książki? A może jednak jej zależało na tym egzemplarzu lub...
Severus pokręcił głową, po czym zaczął czytać książkę, którą porwał dziewczynie. Boże... I ona chciała to czytać? Książka wydawała mu się nudna, a co za tym idzie - nieciekawa. Tak więc stał i czytał, gdy czekał na to co zrobi Elli.

Elladora patrzyła z niedowierzaniem na odchodzącego Severusa, a w uszach dalej dźwięczał jej ten jego śmiech. Miał naprawdę przyjemny śmiech... CHOLERA! Ellie, baczność! Gość ci zabrał bardzo c i e k a w ą książkę. No, może dla niego jest nieciekawa, ale on to chyba nie czytał nic oprócz podręczników. Nie żeby Ella miała kiedykolwiek przyznać się, że chciała czytać r o m a n s. I to jeszczę TEN romans - "Anna Karenina". Merline drogi!
W końcu dziewczyna zacisnęła pięści, zmrużyła oczy i ruszyła przed siebie wzburzonym krokiem, mając zamiar zabrać książkę Severusowi, a w razie potrzeby dać mu w twarz. W sumie to byłoby idealne - przyjemne z pożytecznym. No, przyjemne z przyjemnym, przyznaję się.
Studentka przeszła chyba pół biblioteki, aż w końcu zrezygnowana, ze wściekłym fuknięciem usiadła przy dawnym stoliku Severusa. Siedziała tak chwilę, zastanawiając się, co robić, by nie splamić swojego honoru, a z drugiej strony odzyskać książkę. W końcu westchnęła i sięgnęła do torby, wyjmując podręcznik o hipogryfach. Rozłożyła go i zaczęła przeglądać. Zawsze jakoś tak lubiła ONMS. W międzyczasie kminiła również, gdzie może teraz być jej książka.
I Severus.

Gdy Ell otworzyła książkę od razu zauważyła, że prawie cała jest zapisana w komentarzach typu: "To się nie sprawdza. Lepiej dać mu rosłego królika" lub "Niektóre są wredne i zbyt dumne by okazać jakiekolwiek inne emocje".
Severus usłyszał, jak ktoś westchnął. Szczęście, że byli w bibliotece - inaczej pewnie nie zwróciłby na to uwagi. Spojrzał w kierunku swojego byłego stolika i ujrzał Elladore. Siedziała do niego tyłem i widocznie coś czytała. Czyżby postanowiła znaleźć sobie inną lekturę? Odpowiedź uzyskał szybko. Gdy podszedł powoli do dziewczyny zobaczył swoje pochyłe i pisane w pędzie pismo. No tak. Jego "notatki". Wszędzie je zostawiał, jak czytał "podręczniki" lub wszelkie inne naukowe książki.
Czarodziej usiadł obok Ell i powrócił do "swojej" lektury.
-Ciekawe?

Elladora praktycznie podskoczyła na krześle, gdy obok niej jak z podziemi wyrósł Severus. Jak jakaś cholerna marchewka nagle pojawił się obok, kompletnie znikąd. I jak tu się nie przestraszyć? Szczególnie w bibliotece, gdzie pakuje wręcz przejmująca cisza. Ellie posłała chłopakowi nieprzychylne spojrzenie i znowu wbiła wzrok w książkę.
- Ty naprawdę nie masz poszanowania dla książek - stwierdziła kąśliwie, mając na myśli te wszystkie notatki i pozaginane rogi kartek. - "Niektóre są wredne i zbyt dumne by okazać jakiekolwiek inne emocje". Tak, bardzo interesujące - parsknęła ironicznie, chociaż na jej ustach zadrgał delikatny, ledwie zauważalny uśmieszek.
W tym momencie dziewczyna odwróciła się i zobaczyła "Annę Kareniinę" w rękach Severusa.
- A jak ta? Pewnie wybitnie nudna, prawda? Cóż, jak ktoś nie ma za grosz smaku... - uśmiechnęła się uroczo i nim chłopak zdążył mrugnąć, gwałtownie przycisnęła swoje usta do jego ust, w tym samym czasie wyrywając mu książkę. To był świetny sposób na zdobycie tego, co się chce - otumanić przeciwnika swą najlepszą bronią i... - Voila.
Ellie uśmiechnęła się zwycięsko, odsunęła od Snape i wcisnęła obie książki do torby.

-Jaki brak poszanowania? Osoba, która tworzy i bada musi gdzieś zapisać swoje myśli, a te były trafione. Zwłaszcza z emocjami - prychnął. Zamknął "Annę Kareniinę" i westchnął - Nudna to... - usta - powiedziane? - siedział chwilę zdziwiony, po czym spojrzał na dziewczynę. Zmrużył niebezpiecznie oczy. Jego twarz okalała mieszanina zirytowania i zdziwienia. Złapał ją gwałtowanie za nadgarstek, aby nigdzie mu nie uciekła. O nie. Jak tak chce się bawić to dostanie za to karę. Ot co.
Przyciągnął ją do siebie i... Wydał mugolski wyrok. Zaczął ją łaskotać po całym ciele! W pewnym momencie nachylił się nad nią i pocałował zaborczo. Gwałtownie i pewnie. Jedną ręką dalej trzymał ją za nadgarstek, a druga oparła się o jej krzesło. W końcu z pocałunków z ust zsunął się na szyję. Mieli szczęście, że nikogo obok nie było. W końcu przestał i puścił ją. Sofie.

Elladora już miała na języku niezwykle ciętą ripostę, w której między innymi było coś w stylu: twoja matka to lama, gdy nagle Severus zaczął ją łaskotać. Dziewczyna pisnęła, tak jak to jeszcze nikt nie słyszał, by poważna Elladora Malfoy piszczała, i szarpać się niczym ryba wyrzucona z wody. Zaraz pewnie nadleciałaby bibliotekarka, z całym sztabem funkcjonariuszy pokoju u swego boku, gdyby Snape zaraz nie uciszył Ellie pocałunkiem. Nie odwzajemniła pocałunku, bo po prostu ją zamurowało. Czuła się, jakby ktoś przykleił ją zaklęciem do krzesła, a przy okazji unieruchomił Petrificusem.
Na jego szczęście, Severus odsunął się akurat w momencie, gdy Ellie już szykowała prawego sierpowego.
- Czyś ty rozum postradał? - warknęła na niego po dłużej chwili milczenia i zacisnęła wargi. Jej błękitne oczy zwęziły się w dwie przenikliwe szparki, jakby skanujące myśli Severusa do samej głębi. Oczywiście to tylko pozory, ale Ella naprawdę wiele by dała, żeby móc wiedzieć, co on myśli.

Sam nie wiedział czemu to zrobił. Może dlatego, że tak piszczała? Tak czy siak warto było ją wkurzyć. Oj warto. Uwielbiał ten moment, gdy w te ciało wchodził diabeł z małymi, ostrymi rogami. Oparł się o krzesło i westchnął. Stara dobra Ell.
-Hipogryfie... - spojrzał na nią z delikatnym uśmiechem - Uważaj, bo wszystkie pióra pogubisz. Zresztą nieważne - machnął na nią ręką. Nawet na pytanie nie raczył jej odpowiedzieć. W sumie miał wszystko gdzieś. Ten cały dzisiejszy dzień był dziwny i głupi. Wróci do domu to się schleje na trupa i będzie w porządku. A przynajmniej do momentu, aż się obudzi z kacem.
Gdyby panienka Malfoy wiedziała co się kryje pod tą czupryną. Mogła by płakać i skakać ze szczęścia równocześnie (o ile coś tam jeszcze do nietopera czułą). Mimo to pozwolę sobie nie zdradzać jego myśli. Nie jestem taka dobra, ani zła równocześnie... O nie!
Severus wstał w końcu z krzesła i przeciągnął się. Był zmęczony. Chciał się napić i iść spać. Ruszył więc po chwili, bez pożegnania w stronę wyjścia. Czy panna Malfoy pójdzie za nim? A może zostanie i będzie się złościć w nieskończoność? A co jeśli oboje mieli wobec siebie jakieś niecne plany? Cóż... Holmes by się tutaj na pewno przydał!

Elladora zezłościła się jeszcze bardziej na jego słowa. Sama nie wiedziała dlaczego. Po prostu okropnie ją irytował! To chyba najgorsza rzecz na świecie - gdy ktoś podczas kłótni jest pierońsko spokojny. Trudno wtedy samemu się nie denerwować.
I w tym momencie chłopak zaczął odchodzić. Na twarzy Ellie odmalowało się jedno wielkie WTF, podczas gdy podążała za nim wzrokiem. Co tutaj się właściwie stało?! Miała ochotę krzyczeć z frustracji! Lecz zamiast tego tylko stała i ruszyła stanowczym krokiem za Snapem, mimo iż chyba nigdy w życiu nie czuła się tak niepewnie. Zastąpiła mu drogę tuż przed samymi drzwiami, swoistym zwyczajem uniosła dumnie głowę i spojrzała na Severusa wyzywająco. Nie rozumiała, czemu go zatrzymuje, no naprawdę. Czemuż ona to robi? Ale jak już robi, trzeba coś wymyślić. Myśl, myśl, myśl.
- Emm... Hmmm... - wydukała tylko Ellie, mimo swoich usilnych próbach sklecenia jakiegoś w miarę sensownego, celnego zdania. Gapiła się chwilę jak głupia na Severusa, aż do momentu, gdy w przypływie paniki znowu nie przylgnęła gwałtownie do jego ust. Zaraz jednak go odepchnęła, zrobiła zaciętą minę i walnęła: - Miałeś mi chyba pokazać swoją kawalerkę, pamiętasz?
Zaraz po tych słowach pobladła nieco, zaczerwieniła się i znowu pobladła, a potem ponownie zrobiła zaciętą minę. Na miłość boską, to chyba jakiś koszmar! Co tu się u licha dzieje?

Idziemy, idziemy! Dziesięć metrów, dziewięć, osiem, coś nas dogania, sześć, coś idzie obok nas, cztery, blondynka, trzy, dwa i STOP!
Panie i panowie! Pociąg dojechał na peron "panna Malfoy". W sumie dziewczyna miała szczęście. Severus nawet nie spodziewał zamiarów dziewczyny. Dlatego stali dość blisko. O co jej do cholery chodzi? - ciemnowłosy wyglądał na zdziwionego.
Jeszcze bardziej był zdziwiony, gdy chwilę się jąkała, potem siedziała cicho, a na koniec go pocałowała. Sev jednak nie zareagował tak, jak panna Malfoy przed chwilą. Oddało mu się oddać pocałunek, nim ta go odepchnęła. Na jego twarzy zabłąkał się drwiący uśmiech, gdy ta palnęła taką głupotę.
Stali tak kilka minut, podczas gdy panna Malfoy miała walkę wewnętrzną... A przynajmniej ukrwienie jej twarzy. W końcu Sev ziewnął teatralnie, złapał ją za rękę i pociągnął bez słowa do wyjścia. Ruszyli do jego kawalerki.

[z/t] x2