17 Stycznia 1961r, Irkuck

Syberia/Londyn

Czysta.

Najemnik

neutralny , pracuje dla tego, kto płaci lepiej.

12 cali, jodła syberyjska, pazur rysia śnieżnego. Niezwykle precyzyjna ale i wymagająca precyzji od swojego czarodzieja.

charakter

Nikita to spokojny i raczej małomówny chłopak. Dobrze czuje się w swoim własnym towarzystwie, choć nie unika celowo kontaktów z innymi. Bardzo często woli jednak obserwować i słuchać, niż być w centrum uwagi i zabawiać towarzystwo. Nie zwykł chwalić się swoimi umiejętnościami, jednak poproszony o pomoc udzieli znajomym, czy to w zajęciach szkolnych czy pozalekcyjnych. O swoich przygodach opowiada jeśli zostanie zapytany, sam jednak raczej zapyta o coś rozmówcę, niż zacznie mówić o sobie.
Mimo tego, że od najmłodszych lat przyszło mu żyć w twardym świecie surowej zimy i bezwzględnych polowań, Nikita jest wrażliwym chłopakiem. A jednak wcale nie jest jako taki postrzegany - bo i jego zachowanie zazwyczaj na to nie wskazuje. Nie ma złudzeń co do tego, jak kręci się świat i choć brzydzi się okrucieństwem, nie jest żadnym aniołem - nie każdemu rzuci się bezinteresownie na pomoc i nie będzie ratował każdego zwierzaczka ze złamaną łapką. Zmienianie świata też go nie interesuje. Emocje, mimo że ma ich wiele, trzyma na wodzy i chowa przed światem, przez co często uważany jest za zimnego jak Syberia, z której pochodzi. Ciężko przychodzi mu otwarcie się na innych i zawarcie prawdziwej przyjaźni, dopuszczenie kogoś naprawdę blisko. Chłodny i opanowany, zachowuje zimną krew niezależnie od sytuacji. Nawet w stresie czy zagrożeniu myśli racjonalnie i nie daje się ponieść emocjom. Przeżywa jednak takie wydarzenia później, bo jak każdy musi sobie z nimi jakoś radzić.
Jak kocha to na zabój. Całym sercem i bezwarunkowo, nie ważne ile cierpień może przynieść mu takie uczucie. Dla kogoś, kogo kocha, gotowy jest zrobić wszystko a jedyną rzeczą, która może zniszczyć w nim uczucie jest zdrada. I niekoniecznie taka, jaka zwykła przychodzić na myśl, zdrada w związku. Zdrada jako oszustwo, zdrada jako nadużycie jego zaufania, podłe kłamstwo będące ciosem w plecy... Taka zdrada boli najbardziej. I dla Nikity oznacza definitywny koniec relacji. Ale czy koniec miłości? To już inna sprawa...
Do szkoły i nauki podchodzi z wyuczoną sumiennością ale jeśli chodzi o przedmioty, które go nie pasjonują, dajeł z siebie tylko minimum niezbędne do utrzymania dobrych ocen. Zawsze znajduje czas na swoje pasje i stawia je na pierwszym miejscu.

biografia

Ród Apraksinov sięga swoją historią przynajmniej 360 lat wstecz. Choć początki nie są pewne, powszechnie uznane jest iż założycielem był Litewski bojar, ranny w walkach które toczyły się w okolicach Bajkału w tamtym czasie. Podczas swojej rekonwalescencji zakochał się w opiekującej się nim Buriatce. Obydwoje byli magami, choć ich znajomość i sposób używania magii różniły się ogromnie. Pozostali w okolicach Bajkału, w tym surowym i nieprzystępnym kraju nad którym miały się przewalać nawałnica za nawałnicą, jakby mrozu i dzikich stworzeń nie było dość za trudności.

W wielu wojnach, czy to mugolskich czy to magicznych, czarodzieje z rodu Apraksinov wsławili się siłą i nieustępliwością. Większość walczyła za tą czy inną sprawę a w tradycji rodziny umiejętność walki jest jedną z najważniejszych. Chlubią się swoją znajomością klątw i uroków lecz także sprawnością fizyczną i zdolnością do poradzenia sobie w każdej sytuacji również bez magii. Poprzez Buriacką część rodziny przyjęła ona i zachowała do dziś kult i wierzenia dawnych magów z tych ziem. Szacunek dla natury, respekt przed jej siłami i stworzeniami zamieszkującymi otaczające mroźne góry i lasy. Od samego początku podstawą utrzymania się rodu było najemnictwo (wojny itd) oraz polowania i handel rzadkimi skórami i składnikami eliksirów.

Po latach mugolskiej rewolucji, która siłą rzeczy dotknęła również czarodziejów na obszarze całej Rosji, ród zubożał a wielu jego członków straciło życie, czasem w walkach po przeciwnych stronach. Dopiero ojciec Nikity powoli zaczął odbudowywać majątek i renomę swojego nazwiska.

Nikita urodził się w środku mroźnej zimy, w najzimniejszym miesiącu styczniu. Jego rodzice nie mieli więcej dzieci ale wychowywał się z siostrą i bratem ciotecznym, dziećmi wuja. Od najmłodszych lat uczyli się magii, co w Rosji jest zupełnie normalne. Pierwszą różdżkę Nikita dostał na swoje szóste urodziny, wtedy też przeszedł rytuał Powierzenia - oddania dziecka pod opiekę jednego z duchów zwierząt, a jego opiekunem został Tygrys - później ujawniający się również jako patronus. Do czasu, gdy skończył 12 lat mieszkał w domu gdzie wraz z ojcem udawał się często na polowania i uczył podstawowych sposobów walki. Strach przed wilkorami, jednymi z najgroźniejszych stworzeń żyjących na Syberii, pojawił się u niego po incydencie, który miał miejsce we wczesnym dzieciństwie. Podczas niezwykle surowej zimy wataha wilkorów napadła na ich posiadłość, zabijając wiele koni i bydła nim wreszcie ojcu i wujowi Nikity udało się je przepędzić.

Do szkoły, Instytutu Drakonov, Nikita poszedł w wieku 12 lat. Radził sobie dobrze, największy talent przejawiając w zaklęciach a także zajęciach fizycznych jak latanie na miotle i pojedynki. Nie należał nigdy do grona znanych na całą szkołę (a ta jest o wiele większa od Hogwartu), uczniów. Wyróżniała go pasja do magicznych urządzeń, zaczarowanych mechanizmów nasyconych magią od najmniejszej śrubki.

Do Hogwartu przeniósł się w ostatnim roku nauki i był to jego własny pomysł, możliwy dzięki wyjazdowi dyplomatycznemu jego matki. Jego rodzice nie mieli nic przeciwko, a wyjaśnienie, że chce doszlifować język i poznać kraj, do którego tak często jeździ matka przyjęli za sensowne i przyszłościowe. Zaś prawdziwy powód, dla którego Nikita chciał wyjechać... O tym milczy jak grób, a jedyna osoba, która wie dlaczego tak się stało - jego najlepszy przyjaciel Igor - również nie zwierza się nikomu.

Tego, że jeszcze podczas jego pobytu w Hogwarcie w Anglii wybuchnie wojna nie przewidział. Nie planował zupełnie mieszać się w trwający tam konflikt, chociaż postawa jego rodziców była zgoła inna. Zarówno ojciec jak i matka są bowiem przekonani, że trafiła mu się wspaniała okazja by wykazać się jako godny dziedzic rodu Apraksinov - oczywiście biorąc udział w wojnie jako najemnik. To, po której stronie będzie walczył jest im w zasadzie obojętne dopóki zachowa dobre imię i zarobi odpowiednią ilość złota za swoje usługi. Wygląda na to, że marzenia o studioaniu zaklęć i magiznych mechanizmów w Moskwie będą musiały poczekać....

informacje dodatkowe

»* Świetnie jeździ konno i lata na miotle.
* Ćwiczył szermierkę i walkę sztyletami.
* W walce, czy to magicznej czy bezpośredniej, niewielu jest w stanie mu dorównać.
* Ma psa, charta Borzoja o imieniu Apollo.
* Jest niezwykle zręczny i uzdolniony manualnie

[Rodzina]
Ivan Apraksinov - ojciec, głowa rodu, zarządza prowincją Bajkalską w Rosyjskim rządzie, ukończył Instytut Drakonov
Ilena Apraksinov - matka, dyplomatka, ukończył Instytut Drakonov
Igor Apraksinov - wuj, ukończył Instytut Drakonov
Marina Apraksinov - siostra cioteczna, uczennica, Instytut Drakonov
Nojon Apraksinov - brat cioteczny, uczy się szamaństwa od swojej matki, nie uczęszcza do magicznej szkoły.