25 stycznia 1962 r.
Middlesbrough Anglia

Portsmouth Anglia

3/4

VII

Zakon Feniksa choć niech obydwie strony się starają bo równie dobrze mogą być Śmierćki

Dereń, pióro feniksa, 11 cali, idealna dla osób wiernych i lojalnych, sztywna

charakter

Przebiegła i niezwykle mądra. Zdecydowanie można powiedzieć, że te dwie cechy najbardziej przydają jej się w życiu. Jest realistką, która uważa, że każda decyzja ma konsekwencje dla wszystkich. Nie wierzy w przypadek - według niej nic nie dzieje się bez przyczyny. Jest niemożliwie tajemnicza i na pierwszy rzut oka nie do rozgryzienia. Zdarzy jej się czasami spóźnić na lekcję albo obdarzyć rówieśnika ciepłym uśmiechem, jednak niewiele osób zdaje sobie sprawę, że to jedynie dobrze ukartowana gra. Rzadko dzieli się swoimi przemyśleniami czy uczuciami, woli być postrzegana jako pełna majestatu, elegancji i klasy. Podkreśla to swoim kocim chodem, stanowczym, ale jednocześnie wyważonym. Jest w niej coś tajemniczego, lecz także niesamowicie magnetycznego. Wie, że zazwyczaj ze wszystkim poradzi sobie sama. Może wydawać się nieco zbyt pewna siebie, ale nic bardziej mylnego - owszem, zna swoją wartość, jednakże nie zawsze mówi to, co tak na prawdę myśli czy odczuwa. Niektórzy uważają ją za duszę towarzystwa. Rzadko komu ukazuje własne emocje. Stara się raczej nie otwierać przed pierwszymi lepszymi osobami, a ze swoich problemów zwierza się jedynie tym, którym naprawdę ufa. Ciężko zdobyć jej całkowite zaufanie, ponieważ przyzwyczajona jest do towarzystwa, w którym spoufalanie się było uważane za wyraz słabości. Jest niezwykle wrażliwą i oddaną osobą, jeżeli bliżej ją poznać. Dla bliskich jej osób jest w stanie zrobić wiele. Jeżeli kocha, to całą sobą. Przeraża ją myśl, że ktoś mógłby ją odkryć, a tym bardziej wykorzystać do własnych celów. Na co dzień ironiczna i bezczelna, a niekiedy nawet hipokrytka. To kolejne cechy, które w mniejszym bądź większym stopniu mają za zamiar maskować jej prawdziwe ja. Ma wielu znajomych, ale równie wiele wrogów. Duża część rówieśników uważa ją za pustą i egoistyczną materialistkę, która żyje na pieniądzach własnych rodziców, mimo tego, że w głębi serca wcale nie jest zadufaną we własnym ego księżniczką, która wszystko zawdzięcza rodzinnemu majątkowi, choć nieco egoizmu z pewnością w sobie ma. Bywa również niezwykle ostra i nieprzewidywalna, a niekiedy jej humorki potrafią wprawić we wściekłość osobę, z którą przebywa. Wbrew pozorom nie jest grzeczną dziewczynką, która rączki zwykle trzyma przy sobie, a nieposkromiony język sprawnie utrzymuje na wodzy - i wiele osób o tym wie. Jeżeli chce, potrafi stać się najgorszym koszmarem, aby udowodnić, że to ona ma rację i to jej powinno się słuchać - co zresztą ukazywać przychodzi jej bardzo często. Zazwyczaj nie potrafi również przyznać się do najdrobniejszego, popełnionego przez nią błędu, ze względu na to, iż od dzieciństwa przyzwyczajana była do miana najlepszej. Jak się później okazało niewiele z tego jednak prawdy pozostało, ponieważ najlepszą zdecydowanie nazwać jej nie można. Mimo jej charakterku jest niezwykle wrażliwa artystycznie, kocha wszelakie dzieła sztuki. Lubi muzykę poważną, chociaż w wolnych chwilach zdarza jej się podsłuchać czegoś cięższego. O ile wykluczając wysoką inteligencję i spryt oraz kilka przedmiotów, z których posiada naprawdę świetne oceny i niewiele osiągnięć, jakie zdołała w ciągu wszystkich szkolnych lat uzyskać - nie wyróżnia się niczym nadzwyczajnym wśród reszty rówieśników. Faktu tego zresztą nie potrafi w pełni przyjąć do siebie, jak gdyby wpajane w okresie dzieciństwa wartości i przekonania, dotyczące posłuszeństwa i niezawodnej postawy oczekiwanej przez rodziców, z biegiem lat stały się chorobliwą obsesją, która za wszelką cenę nie zgadzała się na przyjęcie do świadomości tego, iż nigdy tak naprawdę nie będzie idealną córką.

biografia

Proszę nie zmieniajmy nic...

Chcesz usłyszeć historię Katherin Veronici Grigori? Tak? To w taki razie słuchaj uważnie. Urodziła się 25 stycznia 1962 roku, w jedną z tych mroźnych nocy, które najlepiej spędzić pod grubym kocem z kubkiem gorącej czekolady w ręku. Drugie i najbardziej oczekiwane dziecko zamożnych państwa Grigori. Od samego początku miała dobry i stabilny start. Wydawać by się mogło nawet, że jej dzieciństwo było w każdym, nawet najmniejszym calu idealne. Niestety, były to tylko pozory. Zawsze grzeczna, uprzejma i dostojna, jak na prawowitą córkę Grigorich przystało. Nigdy nie dawała rodzicom najmniejszych choćby powodów do wstydu. Wiedziała, że każde nawet najmniejsze przewinienie będzie karane. Wychowywana w dostatku i znacznym bogactwie, już od najmłodszych lat przystosowywana była do życia, z którego zdaniem jej rodziców powinna czerpać jak najwięcej korzyści. Ponad to, młodzi rodziciele od początku byli święcie przekonani, że podobnie jak i u nich i jej starszego brata - i u niej z czasem ujawnią się magiczne zdolności, a tak też się stało, gdy mała Katherin skończyła trzy lata. Nie można wykluczyć, iż mieli do swojej jedynej córki spore plany, które głównie opierały się na przyroście wiedzy, jaka według nich była niezbędna do tego, aby Katherin wyrosła na znakomitą czarownicę. Jako mała dziewczynka, która tak naprawdę niewiele jeszcze o świecie wiedziała, nieświadomie pozwoliła wpoić sobie posłuszeństwo wobec nich, jak i w pewnym stopniu typowe dla ich rodziny zachowania dotyczące nietolerancji, jako punkty najważniejsze, których złamania czasami się dopuszczała. Dla państwa Grigorich było to zaś pretekstem do zadawania córce kar. Często, za nieposłuszeństwo, była zamykana w starym dworze rodzinnym. Gdyby nie jej brat, spędzała by w nim całe noce jak nie dni. Rodzina Grigorich bowiem od pokoleń miała ściśle ustalone poglądy, którymi kierowała się przez długie wieki. Większość zamieszkiwała Anglię.

Jak ogień i deszcz...

Od lat uzdolnieni byli głównie w dziedzinach Historii Magii, jak i Eliksirów, dlatego nie dziwne było, że Katherin jak i jej brat, odziedziczyli do nich talent. Nazwisko Grigorich niosło za sobą wiele różnych opinii. Dla jednych byli wzorem, dla drugich zaś przeciwnie. Zależało to przeważnie od pochodzenia osób, które się na ich temat wypowiadały. Mugoli traktowali jak odrębną jednostkę społeczeństwa. Za coś, co nie powinno mieć w nim jakiegokolwiek prawa bytu. Z góry i z widoczną pogardą patrzyli na mugolskie dzieci, których liczba cały czas wzrastała, jak gdyby mogły zarazić czymś prawdziwych czarodziei, a przede wszystkim - ich samych. W tych przekonaniach wychowywali poniekąd swoje własne dzieci, które bardzo szybko odziedziczały wpajane im od najmłodszych lat, pożądane cechy. Na identycznych zasad wychowywana była więc Katherin Veronica i William, którzy z całkowitą dumą nosili swoje nazwisko. Jednak dziewczynka posiadała pewną cechę, która bardzo niepokoiła ojca jak i Willa. Mianowicie – nie odnosiła się z niechęcią do mugoli. Wręcz przeciwnie, przy każdym spotkaniu okazywała wielkie zainteresowanie zarówno im jak i całemu ich światu.

Jak Venus i Mars...

Naukę w Hogwarcie rozpoczęła z wielką chęcią i podekscytowaniem. Od pierwszej klasy wyróżniała się znacznie większą inteligencją niż jej rówieśnicy, a także niezwykłą umiejętnością wykorzystywania tego, co jej się w życiu mogło przydać. Z roku na rok zdobywała coraz to lepsze osiągnięcia, głównie z ulubionych i wybranych przedmiotów, z których w porównaniu do niektórych - miedzy innymi z Zaklęć, Transmutacji i Opieki Nad Magicznymi Stworzeniami - szło jej całkiem nieźle. Przede wszystkim umiłowała sobie Historię Magii jak i Obronę przed czarną magią.

informacje dodatkowe

-Katherin ma swojego kota (całego czarnego) o imieniu Draco
- Kocha rysować jak i śpiewać
- Utwory które czasami nuci są skomponowane przez nią
- marzy o wyprawie do Francji
- gdy miała pięć lat została zamknięta w lochach rodzinnego Dworu na całą noc za karę
- Uwielbia białą i mleczną czekoladę
- Kocha patrzeć w gwiazdy jak i na księżyc w pełni
- Jedyną osobą której się zwierza jest jej brat Will.
- Jako jedyna zna najmocniej strzeżony sekret rodzinny (Wll nie jest jej biologicznym bratem)