Dziewczyna została przydzielona do puchonki. Jakie ona miała dzisiaj CHOLERNE szczęście. Przyszła w dość krótkiej, czarnej sukience z dość dużym dekoltem opinającym jej jędrny biust. Do tego wieczorku się trochę szykowała, chciała pokazać, że mimo, iż nie jest już z Orionem to i tak jego strata. Wchodząc do sali uśmiechnęła się, gdy zobaczyła Astrid. Kiwnęła jej głową na przywitanie, złapała ją za rękę...i wtedy zaklęcie przylepca zaczęło działać. Masakra... wywróciła oczami, gdy zauważyła Marcela trzymającego jakiegoś puchona, musiała powstrzymać się przed wybuchnięciem śmiechem. Postanowiła podejść do nich i zamienić chociaż słówko. Zaproponowała przejście się po sali koleżance, która nie miała zbyt dużo do gadania. Ruszyła szybkim krokiem na parkiet, ciągnąc za sobą dziewczynę. Gdy znalazła się koło tej cudacznej parki wyszczerzyła się do przyjaciela, a w jej oczach można było zauważyć radosne iskierki. Jak na razie bawiła się znakomicie.
-Widzę, że jesteś bardzo zadowolony kochanie.- powiedziała i musiała powstrzymać się przed wybuchnięciem śmiechem. Chłopak miał niesamowicie niezadowoloną minę, co potęgowało jej wesołość. Potem spojrzała w stronę stołu i omal nie przewróciła się z wrażenia. Mrugnęła dwa razy, żeby przekonać się, że nie śni...
-Czy nasz Barty... nie siedzi trzymając za rękę z naszym woźnym?-zapytała i nie wytrzymała. Tym razem wybuchnęła śmiechem.

Dziewczyna przyjrzała się chłopcu stojącemu obok Marcela. Trafił genialnie, bo obydwoje wyglądali oryginalnie i przyciągali wzrok. W sumie…na pewno woleliby towarzystwo płci przeciwnej, tak jak ona. No dobra! Z Marcelkiem nigdy nie mogła być pewna na sto procent. Artyści już tak po prostu mieli. Na słowa chłopaka, uśmiechnęła się szerzej. Młody czy nie i tak był na niego skazany przez cały wieczór. Taką zabawę wymyślił ich dyrektor, a oni postanowili wziąć w niej udział, więc muszą ponosić konsekwencje swoich decyzji. Podeszła do niego bliżej i stanęła tak, żeby wyszeptać mu prosto do ucha. Oczywiście powiedziała to tak, żeby do nie chcianych uszu.
-Muszę zapytać, bo nie wytrzymam…jaka była twoja pierwsza reakcja, gdy dowiedziałeś się, że Varnish to twój dzisiejszy partner?-wyszeptała i wyszczerzyła do niego. Miała genialny humor, choć sama nie zdawała sobie z tego sprawy. Wydawało jej się, że ten dzień cały będzie taki. Tylko czy tak będzie miało się okazać. Popatrzyła po chwili na swoją towarzyszkę, która od dłuższej chwili znosiła ją bez słowa. W sumie podziwiała ją za cierpliwość. Lizzy popatrzyła na nią współczująco, tak naprawdę Lancaster nie była łatwą osobą, więc Lawson miała ciężki orzech do zgryzienia. Ruda wierzyła w nią z całych sił i mimo iż byłą puchonką postanowiła nie być dla niej jakaś okropna.
-Marcelku poznaj Astrid. – powiedziała uroczyście przedstawiając chłopcom swoją nową koleżankę. Wiedziała, że nie będzie to jakaś super przyjaźń. Nie mogła przecież wszystkim ufać na około, bo później mogą się okazać całkiem kimś innym, niż tym na kogo się kreowali. Musiała jednak wziąć taką opcje pod uwagę, więc zdecydowała się teraz uważać komu ufa. Przecież całkiem nie dawno Beka…taka dobra przyjaciółka, zawsze lojalna, okazała się być zdrajcą. No tego się nie spodziewała, więc był to cios poniżej pasa.