- Dobrze-uśmiechnęła się i wyszła z łódki. Po chwili podeszła z Alexem i pożegnała się. Ucałowała wszystkich,życząc pozostałym dobrej zabawy. Chwyciła chłopaka za rękę i dała mu się zabrać gdzie tylko chciał.

ztx2

Do Shiry:

Usiadł obok niej na deskach, z których zbity był pomost, wciągając ciepłe powietrze w płucach. Chylący się ku końcowi dzień był gorący i słoneczny, jak to zwykle w lipcu bywa, toteż miło było spędzić czas na świeżym powietrzu, w towarzystwie znajomych.-Masz jakieś plany na wakacje?-zapytał spoglądając na nią.

Odpowiedziała dopiero po chwili. Otworzyła oczy, mrugając nieco szybciej, jakby dopiero się obudziła. Odwróciła się do niego i spojrzała w jego twarz. Miło było na niego patrzeć. No, w końcu jako jeden z Huncowtów uchodził za jednego z przystojniejszych chłopaków w Hogwarcie.
- Tylko tyle, że spędzę je w domu rodzinnym. W Norwegii - odpowiedziała, uśmiechając się lekko. - Już nie mogę się doczekać - westchnęła, nadal się uśmiechając. Najchętniej zaprosiłaby każdego z jej znajomych, aby pokazać te piękne norweskie krajobrazy. Rodzice i tak przyzwyczaili się do częstych wizyt jej znajomych ze szkoły. Zaśmiała się do siebie, myśląc o tym. Była przyjacielska i ufna.
- A Ty? - zapytała go. - Skończyłeś szkołę, możesz sobie zrobić wakacje życia - zaśmiała się. - Co masz zamiar zrobić? - zapytała i spojrzała na niego z zaciekawieniem.

James wziął szklankę od Jessi i uniósł ją w jej kierunku.
- A więc Twoje zdrowie! - zawołał i wypił, a płyn zaszczypał go w gardle i rozgrzał. Zaraz nalał sobie kolejną szklaneczkę. Pokiwał głową, patrząc porozumiewawczo na Jessi. No tak, pełnia. Szkoda mu było, że Remus nie może im tutaj towarzyszyć, ale jeszcze będzie milion okazji, aby razem imprezować.
- To mam nadzieję, że szybko wróci do zdrowia, bo chciałem z nim wypić! - powiedział, tak na wszelki wypadek, gdyby ktoś ich słyszał. - To będę musiał poszukać Syriusza. Chciałbym z nim zatańczyć! - zażartował sobie i upił trochę Ognistej. - Aż dziw, że Petera nie ma. Czyżbyś mu powiedziała, że nie będzie jedzenia? - spojrzał z rozbawieniem na Jessi. - Zaśpiewaj coś teraz! - poprosił ją. - Chcę porwac do tańca Lily. Na balu przecież nie było okazji - zasępił sie na chwilę, ale potem potrząsnął głową i uśmiechnął szeroko. Było, minęło, nie będzie o tym rozmyślać na imprezie!

Jessi wypiła to co miała w swojej szklaneczce - Znasz go na pewno za parę dni będzie zdrów jak ryba i będzie musiał nadrobić wtedy te wszystkie karniaki.   - zaśmiała się krótko jednak uśmiech nie dosięgnął jej oczu, miała nadzieję że nikt tego nie zauważył.
- Chciała bym zobaczyć jak tańczysz z Syriuszem ! - oj tak ten widok był by z pewnością interesujący !
- No bez przesady mówiłam mu że będzie jedzenie chyba że mnie źle zrozumiał ale to już pretensje o nie umycie uszy może mieć sam do siebie. - wywróciła oczami a kto ją porwie do tańca? No ale nie umiała odmówić przyjacielowi.
- No dobra zaśpiewam coś SPECJALNIE dla Was. - podkreśliła te słowo i ruszyła w stronę sceny. Podeszła do chłopaka z zespołu i powiedziała mu co mają grać.
Jessi podeszła do mikrofonu - A teraz piosenka na specjalne zamówienie dla wszystkich zakochanych ... - zespół zaczął grać a okolicę wypełnił głos Jessi...

- Love songs and limousines
Wishing wells and make believe
Disco balls and dancing queens
I fall so easy

Rich guys and candlelight
Telling me the things I like
I'm too young and they're too right for me

I fall so easy for cheesy things in life
Sad, sad movies make me cry
Pretty people I admire
I used to hate

I fall so easy for the stupid little lines
Hollywood and sunny skies
Fancy restaurants with three forks and knives
I fall so easy

Until you came my way
Turn my clouds to white from gray
Showered me with pink champagne
I let go so easier

That girl I used to be
Cynical and heartbreak free
Confidence exude in me now

I fall so easy for the stupid little lines
Hollywood and sunny skies
Fancy restaurants with three forks and knives
I fall so easily in love ....

Cyganka stałą pod ścianę ze szklanką soku pomarańczowego w ręku. Ludzie wychodzili i wychodzili, cóż stosunkowo szybko ta impreza się kończy. Chociaż w sumie nie ma co się dziwić jeżeli teraz Jessi pojechała takim smętem.
-Ehhhh gadźie kompletnie nie znają się na imprezach- Mruknęła cicho i pokręciła delikatnie głową. Es już dawno zauważyła im bardziej ludzie próbują się starać tym trudniej zadbać o dobrą zabawę. Chociaż cóż może ona tak myślała bo była wychowana w lekka innej kulturze. Imprezy wyglądały zupełnie inaczej. Zawsze były ogniska, gitara, głośne śpiewy. Tutaj cóż śpiew był tylko z jednej strony. To zabawa czy pokaz talentów. No nic, ale nie ona jest organizatorem i nie może się wypowiadać na ten temat.

Spojrzał na Jessi. Z jakiegoś powodu zmarkotniał i wstał. No tak. Dla wszystkich zakochanych, bo czemu by nie. Skinął Jamesowi i Lily i spojrzał na Jessi smutnym wzrokiem. Szybko odszedł, pozostawiając po sobie tylko pustą szklankę po swoim alkoholu. Miłość jest beznadziejna.

zt

-Mieszkasz w Norwegii?-zapytal zaskoczony. Tego się nie spodziewał.-Co ja mogę robić? Muszę sobie poszukać jakiegoś lokum, bo tak się składa, że nie bardzo mam gdzie mieszkać.-mruknął wrzucając do wody znaleziony na pomoście kamyk, który spadł na dno jeziora, tworząc na wodzie kręgi.

Uśmiechnęła się do niego.
- Owszem, tam się urodziłam - powiedziała i odrzuciła rude loki na plecy. - Możesz kiedyś wpaść i pokaże Ci jak tam jest pięknie! - powiedziała. Norwegię uważała za jedno z najpiękniejszych miejsc na świecie. Zrobiło się później i zerwał się lekki wiatr, więc wzięła swój sweterek i narzuciła na ramiona. Spojrzała na niego uważnie.
- Przez jakiś czas mieszkałeś u Jamesa, tak? - zapytała. Kiedyś coś słyszała. Wspomniała o tym chyba Martha, czy coś..
Nachyliła się nad wodą i zaczęła wodzić dłonią po powierzchni.

-Serio, zapraszasz mnie?-zapytał z rozbawieniem myśląc, że tak tylko żartuje.-Ano zgadza się i wciąż u niego mieszkam, choć najwyższy czas to zmienić, bo nie mogę przecież siedzieć jego rodzicom na głowie w nieskończonośc.-stwierdził. Słońce prawie już zaszło, niebo zasnuło się jasną szarością, podszytą purpurą, ale na zachodzie płonęła rubinowa poświata. Powiał chlodniejszy wiatr.

Spojrzała na niego uśmiechając się szelmowsko.
- Tak, zapraszam. I co zrobisz z tym faktem? - roześmiała się i wyjęła dłoń z wody, po czym machnęła palcami w jego kierunku, ochlapując jego twarz kropelkami wody. Zaśmiała się krótko i spojrzała przed siebie.
- W zasadzie jesteś już dorosły, możesz mieszkać sam. Chociaż pewnie James nie ma nic przeciwko, że z nim mieszkasz, prawda? - uśmiechnęła się. Huncwoci mogli poszczyć się czymś, co jest jedną z najważniejszych rzeczy na  świecie - szczerą, prawdziwą przyjaźnią. - No, chociaż nie wiem jak jego rodzice. Pewnie duet Syriusz i James trochę uprzykrza im życie, czyż nie? - spojrzała na niego z błyskiem w oku.
- Tylko, żeby mieć własne mieszkanie musisz zarabiać. Masz zamiar iść do pracy czy raczej postawić na dalszą edukację, czyli studia? - zapytała.

James wyszczerzył się.
- O, to na pewno, nie ma opcji, żebym mu odpuścił - roześmiał się. Swoją drogą Remus musiał mieć ciężko z tym swoim probleme, no ale co poradzić? Nie wymyślono jeszcze lekarstwa na całkowite wyleczenie...
- Gwarantuję Ci, że jeszcze to kiedyś zobaczysz! Jak tylko go znajdę od razu ruszamy na parkiet - uśmiechnął się szeroko, udając, ze tańczy z Syriuszem.
- No tak, po Glizdogonie można się wszystkiego spodziewać! Może okruszki ciastek zatkały mu uszy - pokręcił głową. Ale co to za impreza bez kompletu Huncwotów?
- Dzięki, Jessi! Kolejny taniec rezerwuję z Tobą! - puścił jej oczko, a kiedy zaczęła śpiewać złapał za dłoń Lily i przyciągnął do siebie. Zaczęli kołysać się w rytm piosenki. James wtulił twarz w jej rude włosy, wdychając słodki zapach.

-Obawiam się, ze będę musiał odmówić , ale może kiedyś , kto wie? Nie , pewnie , że nie ma. To mój najlepszy kumpel, ale jego rodzice z pewnością chcieliby już mieć od nas trochę spokoju.-zaśmiał się krótko przymykając oczy, kiedy na jego twarz spadły krople wody z jej dłoni.-Sam nie wiem. Na razie zajmę się szukaniem jakiejś roboty. W końcu , żeby iść na studia, to wpierw trzeba mieć na nie kasę.-odparł zamyśliwszy się.

Wzruszyła ramionami.
- Twój wybór, nie wiesz co tracisz - zaśmiała się. - Pewnie tak, jeśli robicie to samo w domu co w szkole. Tylko tam raczej Wam nie dają szlabanów - uśmiechnęła się.
- A co byś chciał robić? - zapytała. Jemu już nadszedł ten czas, kiedy musi się zdecydować, jej został jeszcze rok, ale już i tak drżała na mysl, że będzie musiała poszukać jakiejś pracy.

Jessi skończyła śpiewać i poprosiła zespół by zagrał jakąś wesołą melodię po czym zeskoczyła ze sceny i ruszyła w stronę parkietu po drodze zbierając każdą napotkaną osobę ze sobą, w końcu dotarła na miejsce i zaczęła tańczyć wesoło nie zwracając na nic uwagi chciała się dobrze bawić i nawet jeśli miała by tu zostać do rana sama to miała zamiar wyśmienicie się bawić i zapomnieć o wszelkich zmartwieniach . Między gośćmi co jakiś czas przewijały się skrzaty noszące tace z napojami i przekąskami, gdy jeden z nich znalazł się w pobliżu Jessi chwyciła kieliszek z winem i nie przestając wesoło pląsać popijała co jakiś czas wybrany przez siebie trunek.

-Ano nie.-uśmiechnał się zawadiacko.- Zawsze marzylem o karierze aurora. Myślisz, że miałbym szanse na zostanie kimś takim?-zapytał chcąc dowiedzieć się, co też myśli na jego temat.

Spojrzała na niego uważnie.
- Auror poważna rzecz - powiedziała, znowu spoglądając przed siebie. - A czy Ty móglbyś nim zostać? Cóż, dokładnie nie moge tego powiedzieć, w końcu nie znamy się za długo, prawda? - uśmiechnęła się do niego. - Ale każdy może próbować. Powiedz mi jaki jesteś i jakie masz cechy to może będę trochę bliżej wydania osądu - zaśmiała się.

-No poważna, a ja niekoniecznie bywam poważny i serio, chciałbym zwiedzić jakis inny kraj, jak na przykład Norwegię, ale nie stać mnie na żadne wyjazdy. A możesz mi opowiedziec jak tam wlaściwie jest? Pewnie przez caly rok chodzicie w kurtkach?-zasmiał się.

- Może przy nauce na aurora, nauczysz się i powagi. Jednak myślę, że poczucie humoru przyda się w każdej pracy - uśmiechnęła się do niego. - Nieprawda! - roześmiała się. - Lata są ciepłe. Duże miasta wyglądają podobnie do innych, ale mimo to mają w sobie jakiś urok. Ale na przykład... wyobraź sobie takie lato, podczas którego wcale nie chodzimy w kurtkach! - uśmiechnęła się leciutko. - Wyobraź sobie słońce które już chce schować się za horyzontem, ale nadal rozlewa ostatnie promienie na błyszczące jak diament wody fiordu. Wyobraź sobie wysokie, strome brzegi, ale zobacz, że całość w końcu przechodzi w dolinę. Zobacz tam mały, drewniany, czerwony domek, z którego wychodzi kamienista dróżka, przecinająca ziemię z soczystą, zieloną trawą. Wyobraź sobie ten spokój i poczucie wieczności, tak jakby nie było problemów - patrzyła przed siebie niewidzącym wzrokiem, rozmarzona i zamyślona, nie zdając sobie sprawy, że na jej ustach ciągle gości lekki, tajemniczy uśmiech. - To jest moja Norwegia - spojrzała na niego, uśmiechając się szerzej i wracając do rzeczywistości. - W mniej miejskich obszarach jest dużo ładniej. Dużo zieleni, urokliwe domki, tak charakterystyczne dla norweskich krajobrazów. Zachęciłam Cię do odwiedzin? - zaśmiała się. - Odchodzą Ci koszty transportu, w końcu chyba umiesz się teleportować prawda? - uśmiechnęła się, odrzucając włosy na plecy. - Moje zaproszenie nadal aktualne - powiedziała na koniec. Nie chciała go więcej przekonywać. Skoro twierdził, że nie ma pieniędzy to przecież nie będzie tego negować, chociaż twierdziła, że dałby radę, w końcu w Norwegii byłby jej gościem.

Zabawa toczyła się swoim biegiem, jeszcze przez wiele godzin w okolicy było słychać śmiechy, rozmowy i grającą muzykę.
Jednak wszystko co dobre kiedyś się kończy, słońce zaczyna wynurzać się zza horyzontu obwieszczając zaczęcie się nowego dnia.
Tak więc goście i sama gospodyni udali się o brzasku na odpoczynek by nabrać sił na stawienie czoła temu co przyniesie im kolejny dzień, stawić czoła temu co los im da. Stawić czoła temu kacowi który już na nich czekał po przebudzeniu!

z/t wszyscy. (pamiętajcie o butelce wody i aspirynie przy łóżku na kaca )

Jessi siedziała na pomoście mocząc stopy w chłodnej wodzie która miło pieściła jej skórę, panował niemiłosierny upał i jedynym miejscem w którym można było zastać trochę ulgi było właśnie jezioro i jego okolice, wydawało się że słońce nie praży tu aż tak bardzo, jednak wiadomo że to tylko zwykłe złudzenie spowodowane lekką chłodną bryzą znad wody.
Jessi czekała, czekała na Jamesa który w końcu odpisał na jej list i obiecał że się zjawi jak tylko będzie mógł, cóż były wakacje nie miała mu za złe że wyjechał i się nie odzywał w końcu miał do tego pełne prawo, jednak jedyną osobą która mogła wiedzieć coś więcej na temat decyzji Remusa był własnie on, bo jeśli on nic nie wiedział, nie wiedział nikt.
Sama nie wiedziała czemu wybrała akurat to miejsce, tak pełne wspomnień...
Dosłownie widziała jak Remus na skutym mrozem jeziorze jadąc na łyżwach traci równowagę i upada, Jessi próbowała pomóc mu wstać śmiejąc się do rozpuku, podała mu dłoń, którą on chwycił, po chwili wylądowała na lodzie tuż obok niego, zanim się pozbierali minęło sporo czasu i sporo śmiechu, albo gdy przychodzili to na spacery by zobaczyć zachodzące słońce, były to radosne wspomnienia a jednocześnie podszyte gorzkim smakiem.
Dziewczyna dała się porwać wirowi wspomnień, zapominając kompletnie o otaczającym ją świecie...

James pojawił się przed dworem państwa Mall. Przed domem Jessi. Poprawił luźną koszulę w kratkę i odgarnął niesforne włosy z czoła. Ruszył przed siebie, chowając różdżkę do kieszeni. Został wpuszczony na teren posiadłości, ale nie skierował się do domu tylko od razu poszedł w stronę jeziora, gdzie zaledwie kilka tygodni temu odbywała się huczna impreza, gdzie Jessi śmiała się radośnie i bawiła jakby nic jej nie martwiło. Wiedział, że teraz to własnie tam ją znajdzie. Niestety, nie tak radosną jak wtedy. Przygrył lekko wargi, zaciskając dłonie w pięści. Zatrzymał się na chwilę i wziął głęboki oddech, rozluźniając spięte mięśnie. Ponownie ruszył przed siebie, przyspieszając kroku. Kiedy był już blisko na pomoście zobaczył drobną postać, moczącą nogi w - z pewnością - chłodnej wodzie jeziora. Nie skradał się, lecz wręcz zaczął stawiać mocniej stopy, aby usłyszała, że idzie. Niedawno z pewnością uznałby to za okolicznośc sprzyjającą, że przyjaciółka trwa w zamyśleniu i wystraszyłby ją niemiłosiernie, wrzucając na koniec do wody. Teraz nawet na to nie miał nastroju, więc zwyczajnie podszedł do dziewczyny i usiadł obok niej na pomoście.
- Hej, Jess - powiedział, przytulając ją. Było to i na powitanie, i na pocieszenie, bo jeszcze nie zdążył z nią pogadać w cztery oczy. Zawsze albo coś przeszkadzało, albo było pełno ludzi, a przecież pisanie listów w tym przypadku byłoby męczące.
Widział, że dziewczyna jest zamyślona i domyslił się co teraz zajmuje jej myśli.
- Jak się masz? - zapytał. Przecież nie zapyta "dobrze się czujesz?", bo wiedział, że na razie nie będzie się czuła dobrze w pełni. Nie zaczął od razu o Remusie, zaczął zwyczajnie, a rozmowa na ten temat i tak sama się w końcu wywiąże i to na pewno za chwilę.

Z zamyślenia wyrwały ją ciężkie kroki na deskach pomostu które były tak ciężkie że aż drgające deski spowodowały pojawienie się na gładkiej tafli wody delikatnych zmarszczek, nie musiała się odwracać by mieć pewność że to James w końcu dotarł, znając kogoś tyle czasu bez trudu można było rozpoznać człowieka po krokach. Jessi spojrzała na swoje odbicie w tafli wody i przywołała uśmiech który niestety jak bardzo by się nie starała wyglądał nieco sztucznie na zmęczonej twarzy.
- Hej braciszku. - odparła opierając Jamesowi głowę na ramieniu i delikatnie uderzając kolanem o jego kolano tak jak zawsze miała w zwyczaju to robić mając okazję siedząc w umożliwiającej ten ruch odległości od przyjaciela.
- Jakoś leci. Jak egzaminy na studia ? - tak samo jak i on nie chciała zaczynać tematu tak od razu nie było to dla niej łatwe i dla niego też z pewnością nie. Jednak w jej pytaniu wyczuwalne było drugie dno i kto jak kto ale James na pewno wyczyta w nim niewypowiedziane na głos pytanie "Czy Remus się na nich pojawił ? "

Oparł na chwilę swoją głowę na jej. Z Jessi czuł się jak z siostrą, której nigdy nie miał i takie gesty nie były w ich przypadku niczym dziwnym. Oboje czuli się ze sobą swobodnie w tych przyjacielko-siostrzano-braterskich relacjach. James cieszył się, że ma wśród przyjaciół kogoś takiego jak Jessi i nie mógł patrzeć kiedy cierpi. Dlatego teraz, widząc jej uśmiech, który starała się przywołać na twarz, coś ukuło go lekko w serce. Nie sądził, że kiedyś będzie musiał patrzeć na jej smutną twarz i to smutną z takiego powodu. Jednak tak jak i ona usiłował uśmiechnać się pokrzepiająco. Czy mu to wyszło - nie wiedział, ale starał się, prawda?
- Egzaminy dobrze, jestem teraz dumnym studentem wydziału sportowego - uśmiechnął się lekko. - Syriusz na razie nie wybiera się na studia, a Peter również się dostał - odsunął nieco głowę i spojrzał jej w oczy. Mogła w nich wyczytać raczej gorsze wiadomości. Remusa nie widział i nie wiedział, co przyjaciel zrobi ze studiami skoro nie pojawił się na rozmowie. Ale to chyba najmniejszy problem. Pytanie, gdzie podziewa się Remus. To pytanie im obojgu spędzało sen z powiek. Wiedział, że Jessi na pewno zrozumie jego nieco niejasne zdanie.