Cóż, więc to była Nora? Niezły charakterek. Louis z całej siły usiłował zachować powagę, i chyba mu się to udało, gdyż został praktycznie wyciągnięty z pokoju. Dłoń Dawn była drobna, krucha, miła w dotyku. Miał wrażenie, że jeśli zaciśnie swoją dłoń mocniej, jej drobne kości popękają. Nie Zdążył nawet wyjąć makaronu, o którym mówiła. Miał wrażenie, że z tych dwóch polubić zdoła jedynie Dawn, chociaż jej siostra była na swój sposób zabawna. Weszli, do kuchni, a Lou oparł się tyłem o blat i uniósł brew.
- Nie wziąłem makaronu.
Uśmiech, bardzo bezczelny, wpłynął mu na usta. Przecież to nie on wywlókł ją z pokoju, prawda? Zrzuci winę na Norę, a co się będzie przejmował.
- W sumie mogłem przyjąć tę bieliznę. Była ładna. Szkoda, że czerwony mi nie pasuje.
Westchnął, udając że jest zawiedziony. Po chwili jednak spojrzał na nią rezolutnie.
- Twoja siostra to niezłe ziółko. Chyba jednak nie chciałbym być jej imiennikiem. Zdecydowanie nie

– Moja siostra dużo mówi, mało robi. Odgraża się, wymyśla, ale niewiele z tego przenosi do rzeczywistości. Oczywiście musiała też strzelić popisówę, nie bierz do siebie wszystkiego, co ona mówi – odrzekła, kiedy nie do końca świadomie puściła jego dłoń.
Właściwie to chyba tego żałowała. Przyjrzała się jego dłoniom już wcześniej. Były duże, silne, perfekcyjne. Mogłaby je trzymać już zawsze. Cały Louis był jak z bajki. Jak książę… tylko bez korony, tronu, zamku, królestwa, i majątku.
Rozmawiali ze sobą od kilkunastu minut. To o niczym nie świadczy.
Tata nie będzie szczęśliwy.
To, że rozmawiali o damskiej bieliźnie tym bardziej o niczym nie świadczy.
Ojciec ją zabije.
Gdzieś tu był makaron.
Przejrzała szuflady, szafki, wyjęła garnek i paczkę świderków. Planowała spaghetti, ale… Makaron to makaron, studenci nie powinni wybrzydzać. Potem poszło szybko. Woda, trochę soli, jakieś zaklęcie, by szybciej zagotować wodę. Potem na patelni obok mięsa znalazły się pomidory przyprawione oregano i pieprzem.
– Otworzysz? – uśmiechnęła się słodko, wręcz wciskając mu w ręce butelkę czerwonego wina. Gdy uporał się z zadaniem, podlała danie alkoholem.
– Reszta dla nas. Mam nadzieję, że czerwone wino pasuje ci lepiej niż czerwone majtki.

Dawno nauczył się nie brać wszystkiego do siebie. Właściwie, to Nora bardziej go rozbawiła, niż poirytowała. Może i nie w sensie pozytywnym, bo dobrego wrażenia raczej na Louisie nie wywarła, jednak zawsze to coś. Przecież nie musiał być wielkim przyjacielem Nory, żeby umawiać się z Dawn, prawda? Bo to przecież Dawn aktualnie go zainteresowała i nie sądził, by to się miało w najbliższym czasie zmienić. Odkorkował wino jednym szybkim ruchem i podał jej butelkę. Kilka kropel wylądował na jego kciuku, więc oblizał go i wytarł dłoń w szmatkę. No co jak co, ale miał trochę kultury, by nie wycierać dłoni o spodnie. W końcu nie miał kilkunastu par spodni. A to były jego ulubione jeansy. Te z niemal wybielonymi kolanami, jakkolwiek by to się nie kojarzyło. Były już takie, kiedy je kupił. No przecież chyba nie myślicie, że Louis tyle klęczał przed... konfesjonałem. Dewoty, dewoty wszędzie. Do kościoła, a nie. Seksy czytać. No, jeszcze nie seksy, ale wkrótce. Potarł knykcie dłoni o nadgarstek drugiej ręki i zerknął na patelnię. Zawsze mu to imponowało. Sam był jak ostatnia rura w kuchni, ogarniał jedynie wstawienie wody na herbatę i ugotowanie parówek. No i jajek.
- Ładnie pachnie... - Ostentacyjnie pociągnął nosem, po czym na jej słowa parsknął śmiechem i odwrócił się, by wyjąć z szafki za sobą dwa kieliszki.
- Wiesz, jak już wcześniej mówiłem, wciąż uważam, że Tobie ta bielizna o wiele lepiej by pasowała. Niemniej, czerwone wino jest okej.
Zaledwie lekko uniósł się na palcach, i już mógł swobodnie usiąść na blacie obok kuchenki. Siedząc na blacie wciąż był duużo wyższy, więc uniósł lekko brew, spoglądając na Dawn z wyraźnym zaciekawieniem.
- Zaproponowałbym Ci pomoc, gdyby nie to, że mnie się do kuchni nie wpuszcza.

– Dziękuję za chęci, dam sobie radę. Ja mieszkam w kuchni od urodzenia. Mój ojciec ma restaurację, jest szefem kuchni. Powiedzmy, że umiem to i owo. Mogę nauczyć cię paru sztuczek. – uśmiechnęła się, po czym przykucnęła przy dolnej szafce.
Szukała przypraw, a wydawało jej się, że ostatnio widziała je właśnie w pojemniczku w dolnej szafce. Normalnie zapewne przytrzymałaby się blatu, aczkolwiek, lekko zamyślona, umiejscowiła dłoń wprost na jego kolanie. I nawet nie zorientowała się, że coś jest nie tak. Dopiero kiedy wstawała, a krawędź sukienki z połowy uda opadła z powrotem do normalnej długości, dziewczyna zreflektowała się, że umiejscowiła dłoń na jego nodze. Użyła wszelkich sił, by rumieńce nie wpłynęły na jej policzki. ‘Zachowuj się naturalnie’ mruknęła sama do siebie w myślach, w takcie oprószania dania bazylią i oregano. Zamieszała w patelni drewnianą łyżką, a potem obróciła się do stołu, sięgnęła po butelkę i nalała po trochu wina do obu kieliszków. Zbliżyła się do Louisa, wyciągnęła rękę i podała mu kieliszek.
– Być może kiedyś zaprezentuję ją na sobie. Tę czerwoną bieliznę. Prywatny pokaz w zamian za… Jeszcze nie wiem co, ale na pewno dobijemy targu. Choć właściwie ośmielę się powiedzieć, ze pewnie dużo bardziej wolałbyś ją ze mnie zdjąć, niż po prostu patrzeć.