Lynn nadal nie umiała się pozbierać po tym co stało się w pociągu. Zaczęła się gubić co się wydarzyło, a co nie. Do zamku szła za tłumem gdzieś po drodze nawet nie wiedząc gdzie gubiąc towarzyszy z przedziału. Czuła się niejako zagubiona i przestraszona. Miała wrażenie jakby zwariowała. Chciała tylko znaleźć się w Dormitorium. Chciała przykryć się kołdrą pod sam nos i zapomnieć. Chociaż nie wiedziała czy będzie to takie łatwe zadanie. Weszła do Wielkiej Sali i ruszyła w stronę stołu Puchonów. Włosy miała już związane w warkocz. Usiadła przy stole, akurat naprzeciwko Dżo Dżo. Kto by go nie znał? Lynn zebrała się na lekki, ale chyba mało przekonujący uśmiech i machnęła mu na przywitanie. Tępo patrzyła się na pierwszaki, jakoś nie bardzo ją to interesowało. Normalnie siedziała na widoku i serdecznie uśmiechała się do najmłodszych uczniów, którzy mieli odtąd zamieszkać razem z resztą Puchonów. Teraz jedynie posępnie siedziała pochylona nad talerzem, który po Ceremonii nadal był pusty. Dopiero później nałożyła sobie jakiejś zieleniny, w której i tak mieszała tylko widelcem wybierając co jakiś czas jeden ze składników zieleninki. Nie widziała swoich towarzyszy, czyli Esmeraldy, Ioannisa i Gilderoya. A może przede wszystkim Gilderoya? Sama nie wiedziała, dlaczego o niego martwiła się najbardziej. Za to skutecznie unikała patrzenia w stronę stołu Krukonów. Bała spojrzeć się w tamtą stronę, bała się zobaczyć Luke. Tak więc mała Montrose sprawiała wrażenie jeszcze mniejszej.

Gilderoy właśnie znajdował się w Wielkiej Sali wśród swoich fanek, które dotrzymywały mu towarzystwa podczas drugiego śniadania. Musiał dbać o linię, wiec opuszczenie choć jednego posiłku z pięciu było dość ryzykowne.
Uśmiechał się, miał dobry humor.
-Podasz mi Caroline te paszteciki?-poprosił jedną z blondynek siedzacych na przeciw. Niektóre z nich były naprawdę interesujące, ale tak szczerze nie mógł się na żadną zdecydować. Każda miała jakaś skazę.
No ale cóż...
Nie ma ludzi idealnych, no oprócz niego. Zadowolony wział sztućce i zaczął przegryzać. Oczywiście jego towarzyszki również korzystały z pory drugiego śniadania i próbowały coraz to nowe dania.
Potem, co lepsze proponowały przystojniakowi. Tak Golderoy był przystojny. Gdyby startował w konkursie piękności było pewne, kto wygra. Lockhart.
Mądry, Piękny, Uczuciowy... i wolny.
Ideał dziewczęta walczcie!

Jessi wpadła do wielkiej sali jak burza. Przywitała się z Gryffonami którzy wołali z daleka powitania i machali z szerokimi uśmiechami, jednak dziewczyna nie miała czasu na pogawędki. Pojawiła się tu w konkretnym celu. A celem tym był ....Gilderoy Lockhart! Nie trudno było go wypatrzeć. Siedział przy stole Puchonów mając dookoła siebie wianuszek wielbicielek które zbyt głośno się śmiały, zbyt głośno namawiały go do jedzenia i zbyt mocno pachniały perfumami... Była sobota więc dziewczyna podarowała sobie szkolną szatę ubrana w obcisłe Jeansy i top z krótkim rękawem szybkim krokiem przecinała salę. Podkradła jeszcze tylko Ance łyk soku z dyni ucałowała przyjaciółkę w policzek i już była przy stole żółtych.
Oczywiście fan klub obrzucił ją bacznym spojrzeniem na co Mall zareagowała wywróceniem oczu.
Nie rozumiała tego ogólnego zachwytu nad osobą rzeczonego puchona, z pewnością to właśnie dla tego została wybrana do przeprowadzenia z nim tego wywiadu. Miało być subiektywnie, kreatywnie z humrem i rzeczowo.
Ok zobaczymy co da się zrobić z tym fantem...
- Koniec nabożeństwa.Przez najbliższą godzinę ten czarodziej jest tylko mój... - wskazała na Gilderoya palcem i wykonała gest mówiący Spadajcie dziewczyny. Tak jak myślała dziewczyny nie posłuchały więc Jessi wyciągnęła różdżkę i krótkie machnięcie sprawiło że wszystkie wypindrzone panienki spadły z ławki tworząc wielką wierzę z wymuskanych ciałek.
- Hej. Mam nadzieję że ktoś cię uprzedził że mam przeprowadzić z Tobą wywiad. - uśmiechnęła się ciepło do chłopaka. W końcu chciała by ten wywiad fajnie im się udał , by wszystko poszło zgrabnie i bezproblemowo.

Gilderoy obrzucił szybkim spojrzeniem pannę Mall. Wiedział, że jest to osoba ekspresyjna, z długim i ostrym językiem,ale żeby tak traktować jego wielbicielki.
No, no był w nie małym zdziwieniu. Dokładnie tak.
Kiedy już wszystkie sobie poszły. Oczywiście musiał im powiedzieć, że spotkają się później w bibliotece. Ktoś musiał mu napisać zadanie na zielarstwo i transmutację, a wśród jego wiernych fanek były również niezwykle mądre i inteligentne krukonki.
-Ktoś mi coś wspominał, jednak nie wiem, czego ma dotyczyć ten wywiad? Po co on w ogóle?-zapytał zaciekawiony. Liczył, ze do proroka codziennego czy magazynu modowego Czarownica. Ewentualnie do "O czym jęczy Marta ?". W końcu sam pisał do niej artykuły. Hot or Not. Jessi była dzisiaj jak najbardziej hot.
Niby zwykły top i jeansy, ale pasowało jej to . Wyglądała jak wojowniczka. To odpowiednie słowo. Musiała być niezwykle zaangażowana w to, co robi.
Widać było to, każda dziewczyna, która miała do niego podejść była gromiona wzrokiem przez dziewczynę. Pochlebiało mu to. Miał być gwiazdą. Już wywiady z nim robią.
Tak, był jak najbardziej za!
-W każdym razie jestem przez najbliższe pół godziny do twojej dyspozycji. Potem muszę iść pobiegać, wiesz musze dbać o sylwetkę.- stwierdził bardziej do siebie niż do niej. W końcu nie był jakimś super wybitnym biegaczem, kondycję jednak wypracował.

Jessi pokiwała głową skoro nie był zaskoczony była duża szansa że szybko im pójdzie wyciągnęła z torebki notatnik i samopiszące pióro. Tak pełen profesjonalizm nic nie mogło odwracać uwagi Panny Mall.
- Och ten wywiad,nic wielkiego tylko do mojego pamiętnika. - powiedziała z uśmiechem a w jej oczach zaświeciły wesołe iskierki , cała Jessi nigdy nie potrafiła być poważna nawet gdy w grę wchodziły wywiady i tego typu zajęcia.
- A tak na serio to do "O czym Jęczy Marta " . No a jeśli już przy tym jesteśmy.... Podobno realizujesz się w jednej z rubryk gazety powiedź mi w jaki sposób dobierasz swoje modelki do Hot or Not ? Przypadek czy dokładna selekcja ?? - uniosła pytająco brew.
Pół godziny ? Najszybszy wywiad w historii...
- Pół godziny a jeśli się nie wyrobimy idę biegać z Tobą.Stoi?? - puściła mu oczko,co prawda już dzisiaj biegała jak zawsze skoro blady świt, taka ""gwiazda" pewnie musiała się wysypiać i nie w głowie mu wstawanie o 6 rano, tego była pewna.

Oczywiście, że się zgodził na takie rozwiązanie. Bieganie w towarzystwie kogoś uroczego, a szczególnie jeśli jest to przedstawicielka płci pięknej...
Mmm...
Gilderoy Lockhart zaaprobował cały pomysł, po czym spojrzał w dal. Musiał się zastanowić, jak idealnie dobrać w słowa, to co chciał wyrazić.
-Człowiek, który zwraca moją szczególną uwagę musi mieć w sobie. Coś... genialnego, odważnego. I nie mówię tutaj o kimś, kto znajduje się w rubryczce HOT. Przecież tutaj są same gwiazdy, można wspomnieć Dorcas Meadowes. Kiedy dziewczyna odeszła z HOgwartu szkoła straciła osobę, na którą można było patrzeć całymi dniami. Jednak kiedy mówimu o osobie z rubryki NOT. Tutaj również trzeba mieć szczęście. W końcu w naszej szkole cieżko znaleźć kogoś kto się wyróżnia. Wszyscy w pewnym momencie stają sie szarą masą, która chce wyglądać dobrze. Moje noty też wyglądają dobrze, ja tylko wskazuje im jak być świetnymi w tym co ubierają i robią z sobą.- powiedział szczerze spoglądając na chwilę na swoje paznokcie. Musiał chyba wybrać się do kosmetyczki. Ostatnio jeden mu się złamał i tak jakoś jego dłonie straciły harmonie. Cholerka jasna...
-Znasz może jakąs dobrą, magiczną kosmetyczkę?-zapytał Jessi takim tonem jakby to była sprawa życia i śmierci, a jego wzrok stał się niezwykle żałosny. Nienawidził się czuć taki niepełny... Musiał być piękny, no musiał.

Jessi słuchała Gilderoya z zainteresowaniem, mówił o tych ludziach jak by była to sprawa najwyższej rangi. Choć tak na prawdę połowa szkoły uważała że robi to po prostu złośliwie. Kolejny raz okazywało się że punkt patrzenia zależy od punktu leżenia.
Magiczne pióro notowało jak szalone, jeśli chłopak tak wylewnie będzie opowiadał o wszystkim z pewnością powstanie z tego wielgachny wywiad na pół gazetki!
- A więc mówisz że trafienie do rubryki NOT jest o wiele bardziej prestiżowe ? - nie mogła w to do końca uwierzyć ale co ona się tam zna? Cieszyła się że póki co nigdy nie miała "przyjemności" poczytać tam o sobie.
Już miała zadawać kolejne pytanie kiedy niespodziewanie Gilderoy zadał pytanie jej...
- Słucham? - zapytała wybita z tropu. On na prawdę zapytał o kosmetyczkę?
- W Hogs chyba nie ma żadnej dobrej a najbliższa której bym zaufała znajduje się na Pokątnej... - urwała, nie mieli dyskutować o kosmetyczkach!
- Więc wybierasz spośród tłumów osoby które czymś się wyróżniają, sam jesteś pewnie świadom tego że ty jesteś jedną z takich osób które "błyszczą" na szkolnych korytarzach. Czy możesz naszym czytelnikom powiedzieć jak osiągnąłeś swoją pozycję wśród uczniów? - no właśnie samą ją to ciekawiło. Pamiętała doskonale latającą po klasie odżywkę do włosów podczas jednych z zajęć w zeszłym roku ale żeby był to powód do sławy ?

Nie wiedział, co się tak naprawdę dzieje. Wszyscy ostatnio stali się bardzo nerwowo, z nikim nie dało się normalnie porozmawiać. Przewrażliwienie, a może strach?
Lockhart widział się ostatnio z Tempestową, chciała wiedzieć, czy czasem nie widział gdzieś Takawy albo Jessi. No Andre gdzieś się zawieruszył, Gil podejrzewał, że zamknął się gdzieś w wieży wieszcząc tragedię swojej młodszej siostrzyczce, która swoją drogą była uroczą młodą damą. Blondyn ją uwielbiał, po prostu miała coś w sobie, choć... przerażała go czasem. Ale to tylko chwilami!
Tłumy były straszne, wszyscy przepychali się. Mieli swoje miejsca... ludzie to nie było normalne!
Kiedy w końcu zasiadł spojrzał na stół nauczycieli. Na razie była tylko McGonagall. Była blada, wydawało się jakby nie spała dwa dni. Powinna to nadrobić, nie wyglądała zbyt wyjściowo.
Może powinien jej jakąś maseczkę polecić, albo zabiegi u dobrych magicznych kosmetyczek? Ich ręce potrafiły zdziałać prawdziwe cuda, jednak chyba nie byłby to najodpowiedniejszy moment.
Czekał... w końcu nie wiedział, co miało się dziać dalej.

Bardzo ale to bardzo nie uśmiechało jej się opuszczać przyjaznego i bezpiecznego pokoju wspólnego, ale kiedy pojawił się Mnich i zaczął ją tak ładnie prosić... Westchnęła ciężko, narzucając na głowę i ramiona swoją tkaną chustę. Może to ją ochroni choć w minimalnym stopniu przed oparzeniami słonecznymi.
Wyszła powolutku ze swojego azylu, czekając aż cała lawina uczniów przewinie się przez korytarze. Jak baranki na rzeź napływali z lochów i wież.
Co było aż tak ważnego?

Prześlizgnęła się przez szparę w drzwiach dostając się do stołu puchonów i siadając obok Gilderoy'a.
-Wcześniejsza kolacja? A może znowu palną nam wykład na temat bezpieczeństwa i nie szlajania się po zakazanym lesie?- Ewidentnie dała mu do zrozumienia, że wie o jego randez-vous, które jak najbardziej popiera.
Pytanie tylko skąd panna Blackwood wiedziała co się dzieje nocami, skoro powinna wtedy grzecznie spać?

Ostatnią osobą, której się spodziewał koło siebie była Ericka. Kuzynka jednak miała jakiś radar, który odnajdował go w tłumie. Choć w sumie LOGICZNE jest, że będzie znajdował się przy stole jego domu. Uśmiechnął się do niej szeroko robiąc dla niej miejsce. Uważał, że o rodzinę trzeba dbać, więc chciał aby było jej jak najbardziej wygodnie.
-Nie mam pojęcia, co chcą ogłosić. Zamierzam jednak skorzystać z okazji i zjeść coś smacznego.-stwierdził wyciągając dłoń po stojące niedaleko niego babeczki. Na wierzchu była bita śmietana, a na niej urocza truskaweczka. Zachęciło go to do spróbowania, nie pożałował. Przekąska rozpływała się w ustach.
-Nie widziałaś może ostatnio Takawy albo Mall. Dawno nie rzucili mi się w oczy i zaczynam się obawiać, że w pakowali się w jakąś kabałę.-zapytał dziewczyny. Ona zawsze wiedziała więcej od innych. Była dobrym obserwatorem, ale może to dlatego, że mniej gadała, a więcej robiła. Była dobrym obserwatorem, oczywiście Gil był jej całkowitym przeciwieństwem. Ledwo mu się buzia zamykała, a najlepszym tematem rozmów była moda, uroda, ewentualnie jego osoba.
Czy nie za duży zestaw do wyboru.
No dobra Lockhart czasami potrafił być poważny, zresztą był dobrym przyjacielem. Chyba tego mu nikt nie odbierze. Jedynie nie miał szczęścia w miłości. Nie wiedział tylko dlaczego, w końcu było całkiem niezłe z niego ciacho!

Co się dzieje?! Jeszcze kilka dni temu, Jess i Triss, spokojnie rozmawiały ze sobą na spotkaniu. Po wyrazie twarzy gryfonki, nie widać było oznak, by działo się z nią coś złego. Aż tu nagle, Mall zniknęła. Nikt nie wiedział, dlaczego. Poza tym, na zajęcia przestał przychodzić również krukon imieniem Andre. Czyżby to była kolejna seria tajemniczych zdarzeń, które kilka miesięcy wcześniej, skończyły się śmiertelnymi wypadkami wielu uczniów Hogwartu? Oby nie...
Jeszcze raz, jakby nie mając całkowitej pewności, Triss przespacerowała się obok stołu Gryffindoru, przypatrując się twarzom siadających przy nim uczniów. Ani śladu po Jess. Z ponurą miną, ruszyła więc do stołu Hufflepuffu, gdzie dostrzegła jedno, wolne miejsce.
- Mam nadzieję, że chociaż nauczyciele zdobyli jakieś wskazówki, na ten temat.- Wymruczała, słysząc rozmowę Gilderoya z nieznana sobie dziewczyną. Nie chciała im jednak przeszkadzać, dlatego nie kontynuowała na razie tematu i zagłębiła się w rozmyślaniach. Choć, mimo wszystko zerknęła raz, ukradkiem na puchona, a raczej tył jego głowy. Chciała sprawdzić, czy przypadkiem nie dorobił się guza po ostatnim, bliskim spotkaniu z drzewem w lesie. Wszystko wydawało się być w porządku, więc odwróciła wzrok i skupiła się na stole nauczycieli, czekając, aż ktoś w końcu zacznie przemawiać. Najpewniej dyrektor.

Nie zauważył, gdy Triss się przysiadła. Dopiero jej głos odwrócił jego uwagę od kuzynki. Uśmiechnął się do blondynki analizując jej słowa. To znaczy, że ona myślała...
-Jesteś zdania, że to z ich powodu tutaj jesteśmy? Takawa i Mall zostali uprowadzeni?-zapytał marszcząc brwi i wpatrując się w tą niesamowitą dziewczynę, która skrywała nie jedną tajemnicę. Wiedział, że była niezwykła od ich pierwszego spotkania. Może wtedy nie był świadomy jej nad przeciętnych umiejętności, ale zwróciła jego uwagę. Miała takie inne spojrzenie, poważniejsze.
Wtedy zorientował się, że popełnił niesamowitą gafę towarzyską, a Lockhartowi to się po prostu nie godzi. Zerknął na siedzące koło niego dziewczęta i w końcu je sobie przedstawił.
-Triss poznaj moją kuzynkę Erickę, Ericka poznaj Triss.- puścił do kuzynki oko. To coś znaczyło, ale tylko oni wiedzieli, co Piękniś miał na myśli.
To było genialne, że dwie towarzyszki Puchona były tak samo inne. Oczywiście w pozytywnym sensie... Ericka, o czym jeszcze Gilderoy nie wiedział, choć podejrzewał, że jest z nią coś nie tak była wampirem, a Triss zamieniała się w smoka.
Nikt nie wiedział, kto w starciu tych dwóch istot odniósłby zwycięstwo. W każdym bądź razie Gilderoy bardzo lubił Triss, więc miał nadzieję, że będzie ona zaakceptowana przez smoczyce, jak czasami w myślach ją nazywał.
Po chwili jednak Puchon się zamyślił. W końcu, co jeśli faktycznie Andre i Jessi byli w niebezpieczeństwie, a on sobie tak siedzi i je babeczki. Było to bardzo nie na miejscu. Żałował, że przy ostatnim spotkaniu nie zapytał Takawy o plany. Miałby chociaż jakiś punkt odniesienia. A co jeśli...
Może to robota śmierciożerców? Gilderoy był przeciwny zabijaniu mugoli itd, ale... nie zamierzał się bawić w walkę. Chciał aby ministerstwo zapewniło im bezpieczeństwo. Wszystkim należała się wolność... chyba będzie kandydował na Ministra. No bo... czemu nie?

Dziewczynka sunęła przez korytarz starając się iść jak najbliżej ściany. Nie lubiła kiedy wszyscy tak lecieli na łeb na szyję, tylko dlatego, że ktoś im kazał. Robiły się zatory, a że była mała to łatwo mogła wpaść pod nogi jakiegoś głupkowatego goryla z Hufflepuffu. Dlatego pro forma trzymała się chłodnych kamieni.
Dzięki temu wyglądała też na bardziej bezradną niż była w rzeczywistości.

Przystanęła wyczuwając pod palcami pustkę. Głęboki wdech, wydech. Jeszcze trzydzieści cztery kroki i będzie miała przed sobą, nieco po lewej drzwi od Wielkiej sali.
Raz, dwa... Spokojnie Kirke, pokonywałaś tą trasę setki razy.- Wymamrotała w myślach pokonując przestrzeń. Teoretycznie mogła przejść inaczej niż na instynkt, ale Andre tyle razy jej powtarzał, że nie może nadużywać daru.
Głupi Andre.
A teraz tak po prostu sobie zniknął. Co on sobie wyobrażał? Że będzie siedziała bezradnie bez niego? No way braciszku. Syknęła wpadając nosem w futrynę drzwi.
No tak, pomyliła się w liczeniu.

Uniosła głowę słysząc Gilderoy'a. Tak. On był jej teraz potrzebny, przecież jej nie odsunie, kiedy ona w tak traumatycznych okolicznościach straciła brata prawda?
Podeszła powolutku, starając się nie wpaść na nikogo i w końcu pojawiła się przy Lockhart'cie, słysząc na temat "uprowadzenia". Skrzywiła się.
No tak oni nie wiedzieli...
- Mojego brata nie uprowadzili. On się dał uprowadzić.- Powiedziała spokojnie łapiąc puchona za rękaw.- I zostawił mnie tu samą. Bezczelność typowo krukońska. Jakby nie mógł poczekać do wakacji...

Skoro wszyscy mają być, to wszyscy. Może jakoś uda się Mattowi ogarnąć, po tych można by rzec traumatycznych przeżyciach, związanych z nekromancją, ostatnio za często o tym myślał. Musiał czymś zająć swój umysł, bo czuł, że zaczyna wariować. Zastanawiał się czy Puchon, który powstał z martwych odwiedzi ich w Wielkiej Sali, przy stole. Zwlókł swe ciało z łóżka, ubrał się w szaty swojego domu, wsunął różdżkę za pazuchę. Powolnym, nieco ospałym krokiem ruszył w stronę Wielkiej Sali, po drodze wstąpił na chwile do kuchni, z której udało mu się dostać kubek herbatki z melisą. Wszedł przez potężne drzwi, znalazł swój stół i przysiadł na jednym z wolnych miejsc. Uśmiechnął się ciepło do swoich znajomych z domu.
- Hejka Wam! - przywitał się ze wszystkim, stawiając swój kubek na stole.

Jak zwykle kulturalny i z klasą, Gilderoy nie zapytał, dlaczego dziewczyna siedzi przy stole jego domu. Ale cóż, w końcu nie była przydzielona do żadnego domu. Raz posiedzi u gryffonów, innym razem pogada z krukonami, a teraz posmęci puchonom. Jedynie do ślizgonów, nigdy się nie zbliży. A gdy chłopak przedstawił jej swoją kuzynkę, nastolatka trochę się rozpogodziła. Aura, którą emanowała Erica, nie była typowo ludzka. W jej towarzystwie, Triss czuła się niemal, jak wśród swoich lub jak w Zakazanym Lesie. Łatwiej jej się było więc otworzyć i śmielej przyłączyć do rozmowy.
- Miło mi Cię poznać. W sumie, nic ważnego nie wydarzyło się ostatnio w szkole, oprócz ich zniknięcia. Oby zła passa Hogwartu, sprzed ferii świątecznych się nie powtórzyła...- Odpowiedziała Gilderoyowi, gdy zaczęli do stołu dochodzić kolejni uczniowie, a jedna ze ślizgonek złapała się za ubranie Lockharta. Z tego, co mówiła wynikało, że jest krewną Andre. I raczej nie była z tego faktu zadowolona, lecz zupełnie nie z powodu jego zniknięcia, lecz samego pokrewieństwa. Musieli mieć ze sobą naprawdę ciężkie życie, choć osobno, też nie wyglądało, by było lepiej.
- Dał? To gdzie go wywiało? W Hogwarcie raczej nikt by się nie pokusił na coś takiego, póki Dumbledore jest na stanowisku.- Spytała dziewczyny, zastanawiając się, jakie informacje mogła ta posiadać na wspomniany temat.

Podniosła głowę znad talerza wyciągając do panny Triss smukłą dłoń.
- Erica Blackwood. Miło mi. Mam tego pecha, że jestem kuzynką tego lovelassa, więc ci go nie poderwę.- Odparła unosząc kącik ust. Nie za wysoko. Nie będzie się szczerzyć, nie było pewności czy od ostatniego posiłku zniknęły jej kły.
Wtem wparował Mattias. Tego to zawsze było pełno.

Przesunęła się robiąc mu miejsce i sięgając po sok dyniowy. Pozory zapotrzebowania na ludzkie jedzenie? Mission complete. Spojrzała na młodą Takawę, która zmaterializowała się przy ich stole.
No tak, nie było jej brata, musiała podręczyć Gila. Ktoś kiedyś powiedział, że w dzieciach szatan siedzi i Erica musiała się z tym zgodzić. Ona na pewno nie była taka w dzieciństwie!
- To akurat w jego stylu.- Mruknęła jedynie.- Pytanie tylko czy fakt, że zniknęła ta gryfoneczka jest z tym powiązany. Andre raczej nigdy nie zabiera towarzyszy...

Tak siedział i słuchał jedząc pyszne babeczki i nim się obejrzał zaraz koło niego zrobił się całkiem sporej ilości tłumek. Mu to pasowało, był bardzo komunikatywnym, uwielbiającym towarzystwo człowiekiem. Jedynie okazja z jakiej się tutaj spotkali napawała go lekkim niepokojem. W końcu nikt nie miał pewności, że Andre żyje.
Krukon był jego jedynym przyjacielem, takim na dobre i na złe. Lockhart zawsze mógł na niego liczyć i to właśnie oni razem zawsze wpadali w kłopoty. Nie rozumiał, więc dlaczego tym razem zabrał ze sobą Mall. Był tego niemal pewien, może miał jakąś wizje i musiał kogoś uratować, ewentualnie miał z tego jakieś profity.
Skierował swój wzrok w stronę Kirke, uśmiechnął się do niej szeroko. Teraz to on będzie o nią dbał, wiedział, że jego przyjaciel by tego chciał. Przyciągnął ją bliżej i przytulił, po chwili robiąc miejsce między nim, a Ericką.
-Chciałbym już wiedzieć, co się tak naprawdę stało. To oczekiwanie jest najgorsze, a jeszcze nie wszyscy się pojawili.- stwierdził zerkając na tłumy przechodzące przez drzwi. Spojrzał jeszcze na Triss rozanielonym wzrokiem... jednak po chwili się ogarnął. Mrugnął kilkakrotnie... po czym stwierdził w myślach, że nie może sobie robić żadnych nadziei. Ostatnio nie miał w ogóle szczęścia. Westchnął po czym przypomniał sobie o Mattiasie.
-Cześć, Gilderoy jestem. Chyba nie mieliśmy okazji jeszcze się poznać. -stwierdził z szerokim uśmiechem kiedy usiadł niedaleko jego kuzynki. W sumie zastanawiał się, czy czasem nie mają się ku sobie. Ericka była aż za miła, a może mu się po prostu to wydawało.

Wreszcie coś się zaczęło dziać. Gdy już prawie wszyscy zajęli jakieś miejsca na sali, na mównicę wszedł dyrektor. Choć niestety, nie powiedział nic, czego większość osób by się nie spodziewała. Możliwość porwania Jess i Andre, była najczęściej typowana, choć niektórzy sądzili, że dwoje uczniów, mogło z własnej woli gdzieś się zaszyć, po tym, jak zerwali się ze szkoły. Ale jaka w końcu była prawda? Jeśli nawet Dumbledore jeszcze nie wiedział i był na tyle zdesperowany, by zaprosić do zamku dementorów, to sytuacja była naprawdę niepokojąca. On, jeden z największych czarodziejów na świecie, okazywał słabość?! Nie do wiary! Trzeba się chyba zacząć poważnie zastanawiać nad przyszłością. Koniec luzu i myśli, że wszystko się jakoś ułoży. Tylko działanie da jakieś wyniki.
- Dobrze, że zdążyliśmy wrócić, nim te widma, na dobre zagościły w Hogwarcie.- Zwróciła się do Gilderoya, nawiązując do ich spotkania w Zakazanym Lesie. Od tej pory, wszelkie wyprawy tam, będą znacznie utrudnione, choć nie niemożliwe.
- Dementorzy są przewidywalni ze względu na swą naturę, lecz mimo wszystko, nie należy ich lekceważyć nawet, jeśli są poza murami zamku. Po za tym, w przeszłości bardzo ich ciągnęło do czarnej magii i jej wyznawców. Gdyby nie Ministerstwo, z pewnością już dawno by się odwrócili od "pokojowych czarodziejów" i zaczęli wyżerać wszystkim dusze.- Odparła zdecydowanie, gdy po wystąpieniu dyrektora, zaczęły rozkręcać się rozmowy między uczniami.
- A aurorzy? Niby to jakaś pomoc, lecz nie należy się od niej uzależniać. Są wyszkoleni, ale to nadal tylko ludzie, jak każde z nas...

Dziewczynka zagarnęła za ucho pasmo białych włosów, których końcówki od jakiegoś czasu nerwowo przygryzała. Nie wiedzieli, gdzie jest Andre, a ona nie mogła nic z tym zrobić! Poza tym wcale nie chciała. Niby dlaczego miałaby go wyciągać z opresji?
Zagryzła wargę słysząc jedno słowo "Dementorzy". Czy jej słuch nie mylił? Te istoty miały się pojawić w zamku! Dobry Boże, toż to był najwspanialszy dzień w jej życiu. Starszy brat, a przy okazji jej obroża zniknęli, stwory rodem z piekła pojawiały się tuż pod jej nosem. Wreszcie będzie miała okazję je poznać dokładnie tak jak zawsze tego pragnęła.
- Ministerstwo nic nie robi.- Powiedziała cicho mając nadzieję, że szeroki uśmiech nie wypłynął na jej oblicze.- Jeśli ktoś nie chce, żeby go znaleźli to go nie znajdą... Z Jessi i Andre będzie to samo.