Może wyglądać na to, że Ministerswo nic nie robi, lecz jeśli już, to musi przynajmniej udawać. Albo nawet robi, lecz im to nie wychodzi. Potwierdziła to kolejna wypowiedz na mównicy. Minister wyglądał, jakby tracił grunt pod nogami. Desperacko próbował uspokoić uczniów mówiąc im, że wszystko jest pod kontrolą, że sytuacja jeszcze nie jest przegrana. Lecz sam wiedział, jakie kłopoty będzie miał z dotrzymaniem tych obietnic. Bez sensu. Niech lepiej powie prosto z mostu, że wszyscy powinni być na baczności. Po co te kłamstwa? Świat nie jest sprawiedliwy i bezpieczny. Nawet idąc na zwykłe lekcje, można pożegnać się z życiem. Nie należy popadać w paranoję, ale też nie chodzić wciąż z uśmiechem na twarzy i gwiazdkami w oczach.
- Mam dość słuchania tych bredni.- Odrzekła, wstając od stołu, gdy po skończonej przemowie, inni uczniowie skupili się na jedzeniu i rozmowach. Musiała pobyć trochę sama. Pożegnała się więc z puchonami i Kirlianą, by następnie opuścić Wielką Salę.
[z/t]

Słuchał wszystkich z wielką uwagą, nawet obecność Triss go nie rozpraszała. No może trochę, ale ci. Uśmiechnął się lekko słuchając wiadomości Albusa Dubledore'a. Jego wzrok spoczął na małej Kirke, wiedział, że teraz będzie musiał mieć na nią oko. Szczególnie, że w pobliżu były dementory, do których dziewczynkę niesamowicie ciągnęło. Pokręcił głową na widok ukrywanego przez Takawę uśmiechu.
-Trzymaj się lepiej od tych stworzeń z daleka.-poradził sięgając po kubek z gorącą herbatą. Wtem wbiegł do Wielkiej Sali jakiś człowiek. Czyżby auror? Nie miał bladego pojęcia. Jedynie mógł przypuszczać.
Widząc minę Ministra Magii nie przynosił pozytywnych wieści. Okazało się, że w Londynie został przeprowadzony atak śmierciożerców. Zabili cywilną ludność.
Cywilną, on już myślał jakby rozpoczęła się prawdziwa wojna. Może to już się dzieje? Nie miał bladego pojęcia. Westchnął. Popatrzył na Triss.
Dziewczyna lepiej sobie radziła od niego, było to trochę przykre i irytujące. W końcu podobała mu się, chciałby być dla niej kimś więcej. Nie mógł jednak nic konkretnego zaoferować.
Lockhart Palancie, może najpierw zaproś ją na jakąś randkę.
Głos w jego głowie dobrze prawił. Miał już to zrobić kiedy dziewczyna skierowała się do wyjścia. Szlag by to. Wziął Kirkę pod rękę i postanowił zaprowadzić ją pod drzwi dormitorium. Jeszcze przez przypadek przyszłoby jej do głowy coś głupiego.
-Na razie.-skwitował i wyszedł.

z/t dla Gila i Kirke

Sala zaczęła pustoszeć tak szybko jak się zapełniła, a Erica siedziała sobie przy stole pijąc kubek gorzkiej, czerwonej herbaty, zupełnie jak gdyby jej to wszystko nie dotyczyło.
W sumie nie znała żadnego z nich zbyt dobrze, jednak przy tekście o stratach w ludności cywilnej coś w niej drgnęło. Musi napisać do ojca.
Tak. Teraz.
Sowa do niego dotrze tuż po zmroku, jeśli wszystko pójdzie dobrze.
Podniosła się od stołu poprawiając chustę na ramionach i wyszła bezszelestnie z sali.

z.t