Jessi uśmiechnęła się gdy profesor kazał jej usiąść z przodu klasy. Pewnie dlatego że dalej pamiętał jak na zajęciach na V roku wsadziła klasę w powietrze. Ale była zabawa! Witała każdą osobę która wchodziła do klasy uśmiechem. Miło że było tyle osób może uda się jej jakiś psikus w końcu w tłumie łatwiej zataić swoje niecne zamiary. Padło pytanie o to co chcą robić jednak chyba nasze ślizgonki były głową w chmurach
- Veritaserum robi się miesiąc tak samo eliksir wielosokowy. Może od razu weźmy się za Felixa i pół roku nie nasze. To by były najdłuższe pozalekcyjne zajęcia na świecie.- Spojrzała na obie dziewczyny nawet nie chciała wiedzieć po co im takie eliksiry. Przecież ich używanie było ściśle określone przez ministerstwo wiadomo że nikt nie pozwoli uczniom przygotować czegoś takiego.
-Proponuje jakiś eliksir który udało by się przygotować w godzinę.- nie uśmiechało jej się spędzić całego dnia w ciemnym lochu gdy na dworze słońce świeciło a ptaszki śpiewały. Najchętniej wsiada by na miotle i pośpiewała z tymi ptaszkami! Do tego miała masę listów które musiała nadać do kolegium.

Przesunęła wzrok na Gryfonkę.
- Wiem, że się go długo robi. Po co zabierać się za coś, co równie dobrze zdąży się zrobić między zajęciami. To dosyć nudne. Po za tym to koło. - Wzruszyła ramionami. Był sens w przychodzeniu na zajęcia na których robiło się coś co równie dobrze można było robić na lekcjach? Jak ją nie ciekawiło robienie czegoś skomplikowanego, to po co tu przyszła? - Chwilę jeszcze patrzyła na nią znużona, po czym znów przeniosła wzrok do własnych notatek. - Sądziłam, że koło jest po to, żeby zrobić coś, czego zwykle się nie robi, ale tak, tkwijmy dalej w godzinnych eliksirach.

- No pewnie zróbmy coś za co wyrzucają ze szkoły bo jest to nielegalne bez zgody ministerstwa. Po za tym jak sobie to Wyobrażasz? Będziesz codziennie przychodzić żeby dodawać do eliksiru nowe składniki? A gdzie profesor to przechowa? Myślisz że jak pierwszaki tu wejdą przed lekcjami to nie dorzucą czegoś od siebie do kociołka? - pokręciła głową nie mogąc uwierzyć w brak pomyślunku. Przecież w tych eliksirach najmniejszy błąd mógł wiele kosztować jedno stuknięcie w kociołek mogło skończyć się tragedią. Była gryfonką i należała do osób odważnych i gotowych na wszystko ale nie była głupia i nie brakowało jej zdrowego rozsądku. - Jest wiele ciekawych eliksirów które można skończyć w godzinę lub dwie, wykraczają po za to co robimy na lekcjach i nie ściągniemy na siebie kontroli z MM. - gdyby James ją teraz słyszał był by dumny ze swojej siostry. Z jej ust płynęły słowa pełne rozwagi, chyba pierwszy raz w życiu.

- No tak, od razu popadnijmy w skrajność i z czegoś co mogło być projektem przez miesiąc zróbmy półgodzinną pracę. Wiesz, jestem pewna, że dwuskładnikowych, które waży się piętnaście minut też parę znajdziesz. Od razu będziemy mogli sobie pogratulować ambicji. - Wzruszyła ramionami. - Możemy nie ważyć wielosokowego, ale nie róbmy od razu czegoś co się robi krócej niż spacer po błoniach. - Wiedziała czyją uwagę mogli na siebie ściągnąć. Właściwie jej zadaniem rzucając nazwę tego typu eliksiru było głównie przeniesienie dyskusji z poziomu właśnie godzinnych nieambitnych projektów. No ale oczywiście na poziom niektórych nie było mocnych.

Prychneła z irytacji jak można mieć tak płytkie myślenie to że coś robi się godzinę czy dwie nie znaczy że jest to łatwe, proste i przyjemne. Prostolinijne patrzenie na świat. Typowa ślizgonka bez wyobraźni. Wszystko albo czarne albo białe. I jeszcze pewnie myśli sobie że jest bardziej ambitna i kreatywna podając takie eliksiry jako propozycję. Dla ślizgona jak coś nie było z wielką pompą to nie było nic warte. Przerost ego, ale to te ich kompleksy.
Aż dziw że Sofie była inna. Jak ona mogła wytrzymać w jednym dormitorium z takimi ludźmi? W takich momentach nie wątpiła że tiara dobrze ją przydzieliła.
Czemu tu nie ma Anki! Był by ktoś kto by ją zrozumiał i w razie czego uspokoił a Mall czuła że irytacja zaczyna w niej narastać. Ugryzła się w język aby powstrzymać kolejne słowa. Jak to mówią? Czasem trzeba ustąpić? Nie widziała sensu w prowadzeniu dalszej dyskusji z osobą która i tak niczego nie rozumie i jest z góry nastawiona na nie. Przeniosła wzrok na Ślimaka. Dla Jessi był to koniec rozmowy.

Nie słysząc już ani słowa skupiła się na tekście w dzienniku. Było wiele dobrych eliksirów, które mogli robić. O różnym czasie przyrządzania, ale jako że te godzinne były najkrótsze, to ona robienie większości z nich miała za sobą. Nie czuła się w obowiązku do tłumaczenia swojego egoizmu, bo tak z pewnością dało się to nazwać. Każdy chciał z zajęć czerpać jak najwięcej dla siebie, ona też.
Czy było to dobre? Pewnie nie, no ale była ślizgonką, więc przynajmniej zawsze takie rzeczy spadały na kolor jej szat, a ona nie była pierwsza do wyjaśniania czegokolwiek.

Zdziwiona popatrzyła na przyjaciółkę, co w nią wstąpiło że proponowała coś bezpieczniejszego. Jej dawna pewna siebie Jessi która lubi łamać regulamin, zmieniła się nagle. Odniosła wrażenie że ktoś jej wyprał mózg i zmienił z pełnej Energii dziewczyny w kujona co boi się zrobić czegoś  co łamie regulamin.Pokręciła głową Mall teraz mówiła jak typowa krukonka, zmieszana z puchonem. Brr skrzywiła się lekko i skupiła znów na podręczniku.
Szukała dalej czegokolwiek uśmiechnięta.
-Zgodzę się z Mattem, płynne szczęście byłoby ciekawym doświadczeniem, przecież to nie jest złe i zakazane.  No pod warunkiem że nie używa się tego na egzaminach i przy rywalizacji sportowej-mruknęła i umilkła czekając na to co wymyśli w końcu Profesor Slughorn. W książce z biblioteczki taty znalazła antidotum na odpadanie kończyn i zanik kości.
Tyle ciekawych rzeczy tak mało czasu, jednak jeszcze potem miała studia i Kierunek Uzdrowicielski.
Lubiła Jessi ale ta jej dziwna zmiana, ją trochę zszokowała. Bez życia i myśląca o bezpieczeństwie wszystkich.

Spojrzała na Sofie i na chwilę zamyśliła się nad jej słowami. Sfera szczęścia nie była jej ulubionym polem manewru. Jasne, mogła takie eliksiry robić, ale nigdy by go nie zażyła. Nie lubiła uczucia, które powstawało po tym, jak taka substancja opuszczała ciało. Zupełnie jakby depresji dostawała. Mimo wszystko pokiwała jednak głową. Tylko tak ledwo dostrzegalnie. W sumie obie propozycje Mattiasa były dobre, zresztą tak samo jak - jej zdaniem ten Wielosokowy.

Podniosła się ze swojego miejsca i wzięła podręcznik z Kantorka. Wróciła na swoje miejsce i zaczęła przeglądać szukając Felix Felicis, gdy tylko znalazła przepis zapisała wszystko by i skupiła się na nim.

Felix Felicis

Składniki:
5 czterolistnych koniczyn
2 złote monety
2 krople granatu mandżurskiego
2 łzy feniksa
5 kropel rosy
1kg owocu durianu
20g ryżu
1 kropla soku z owoców jałowca
5 kropel ludzkich łez
2 0g sproszkowanego rogu jednorożca
1l wody
6 strąki kozieradki pospolitej
3 korzenie prawoślazu

Przygotowanie: W jednym kociołku rozcieńczyć granat mandżurski z ½ litra wody, a w drugim zagotować wodę i dodać korzenie prawoślazu. Do pierwszego dodać 2 złote monety i energicznie mieszając podgrzać. Następnie dodać czterolistne koniczyny i zamieszać, następnie odstawić. W kolbie wymieszać ze sobą ryż i łzy feniksa, a następnie dodać do drugiego kotła. Zawartość zagotować. Po zagotowaniu natychmiast połączyć z wcześniej odstawionym eliksirem i dodać 5 kropel rosy, zamieszać. Po upływie 20min dodać sproszkowany róg jednorożca. Eliksir odstawić na 2 tygodnie. W oddzielnym kotle przygotować napar ze strąków kozieradki. Napar dodać do eliksiru i zamieszać. Powstały eliksir odstawić na 3 miesiące, aż dojrzeje. Po poprawnym przygotowaniu eliksir powinien mieć słoneczną barwę, lekko świetlistą. Po bliższym przyjrzeniu się powinna unosić się nad nim mgiełka wznosząca się w charakterystyczny sposób.

-Dobrze Profesorze-powiedziała cicho i przygotowała rzeczy potrzebne do Felix Felicis.
Trochę było z tym roboty ale warto się rozluźnić, i przygotować spokojnie bez stresu, lecz taką fiolką w domu by nie pogardziła.

Kiedy w jej głowie po raz pierwszy pojawił się pomysł, aby zapisać się do klubu eliksirów, nie była pewna czy na pewno dobrze robi i czy w ogóle powinna sie tutaj pokazywać.
Nigdy nie była wybitna z tego przedmiotu, a jej oceny nigdy nie spadały po niżej zadowalającego, jednak znała osoby znacznie lepsze w tej dziedzinie od niej i być może gdyby poświeciła temu więcej czasu i chęci, dorównała by im także.
Tak więc chodząc na spotkania klubu, miała nadzieje, że skupi na nich swoje myśli i zajmie się czyms pożytecznym.
Gorsze oceny i słaba koncetracja sprawiała, że czuła w stosunku do siebie ogromną frystracje i złość, przecież nigdy nie szło jej tak źle z nauką jak w tym semestrze, oj tak. Zdecydowania musiała je poprawić.
W końcu nie tylko nazwisko świadczy o czarodzieju.
Kiedy przekroczyła próg sali, nie spodziewała się, że spotka tutaj tłumy i nie kryła z tego powodu swojego zadowolenia im mniej czarodzei tym lepiej. Będzie wtedy w stanie więcej zapamiętać i nie wiele par oczu zobaczy jej wpadki i niepowodzenia jeśli takie się pojawią.
- Dzień Dobry Panie Profesorze, przepraszam za spóźnienie - przywitała się z nauczycielem pozwalając sobie na uśmiech, po czym usiadła na jednym z wolnych stanowisk.Feliks Felicis - brzmi ciekawie, pomyślała..
Może zapisanie się do kluby okazało się jedna być dobrym pomysł.

Siedział cicho, podczas gdy dziewczyny się kłóciły. Po co miał jeszcze dodawać coś od siebie? Po pierwsze, to nie było w jego stylu, a poza tym i tak ostatecznie zrobią to, co chciał Slughorn. Nie byłby w stanie uwierzyć, że już czegoś sobie nie zaplanował. On tak bardzo uwielbiał mieć wszystko ustawione... nawet przyszłą karierę swoich ulubionych uczniów. Westchnął pod nosem, kiedy wreszcie stanęło na Felix Felicis. Cóż, nie było to zły pomysł, osobiście podobało mu się robienie projektu, który będzie się ciągnął dłużej, w końcu było do koło zainteresowań a nie zwyczajna lekcja dla przeciętniaków. Jednakże podejście profesora były śmieszne. Nagradzać najlepszego ucznia, fiolką tego co sam uwarzył? Ha, a nie łatwiej było podkraść odrobinkę kiedy będzie patrzył, albo zrobić go gdzieś po kryjomu, skoro i tak okaże, się że potrafi? Doprawdy, zero logiki...
Ale starczy już tego marudzenia. Poszedł do przepis i składniki, w końcu w tym całym warzeniu eliksirów nie chodziło jedynie o efekt, a o samą czynności - po prostu to lubił, pomagało oderwać myśli od innych rzeczy. Wziął wiec wszystkie składniki, rozstawił kociołki. W jednym dał granat z wodą, a w drugim zaczął podgrzewać samą wodę.

Podszedł po podręcznik, wrócił z nim do ławki. Otworzył opasłe tomiszcze, wzrokiem sprawdzał spis treści, bo chwili zauważył literkę F, przejeżdżał palcem po kolejnych eliksirach aż znalazł. Zapisana złotym, eleganckim pismem nazwa, a pod nią ostrzeżenie i przepis.

Felix Felicis
Eliksir szczęścia, osoba, która go wypije zostanie obdarzona dużym fartem. Eliksir należy spożywać z rozwagą, ponieważ jego nadmiar może spowodować u tej osoby nadmierną pewność siebie i lekko duszność.

Składniki:
5 czterolistnych koniczyn
2 złote monety
2 krople granatu mandżurskiego
2 łzy feniksa
5 kropel rosy
1kg owocu durianu
20g ryżu
1 kropla soku z owoców jałowca
5 kropel ludzkich łez
20g sproszkowanego rogu jednorożca
1l wody
6 strąki kozieradki pospolitej
3 korzenie prawoślazu

Przygotowanie: W jednym kociołku rozcieńczyć granat mandżurski z ½ litra wody, a w drugim zagotować wodę i dodać korzenie prawoślazu. Do pierwszego dodać 2 złote monety i energicznie mieszając podgrzać. Następnie dodać czterolistne koniczyny i zamieszać, następnie odstawić. W kolbie wymieszać ze sobą ryż i łzy feniksa, a następnie dodać do drugiego kotła. Zawartość zagotować. Po zagotowaniu natychmiast połączyć z wcześniej odstawionym eliksirem i dodać 5 kropel rosy, zamieszać. Po upływie 20min dodać sproszkowany róg jednorożca. Eliksir odstawić na 2 tygodnie. W oddzielnym kotle przygotować napar ze strąków kozieradki. Napar dodać do eliksiru i zamieszać. Powstały eliksir odstawić na 3 miesiące, aż dojrzeje. Po poprawnym przygotowaniu eliksir powinien mieć słoneczną barwę, lekko świetlistą. Po bliższym przyjrzeniu się powinna unosić się nad nim mgiełka wznosząca się w charakterystyczny sposób.

Zaczął szukać odpowiednich składników, każdy, który odnalazł odkładał skrupulatnie na ówcześnie przygotowaną tacę. Skupił się tak na swoim zajęciu, że robił to automatycznie. Podręcznik cały czas leżał otwarty, zaglądał do niego co jakiś czas, aby wiedzieć jaki kolejny składnik powinien znaleźć.

Dziewczyny zaczęły dyskutować, a Barty się wyłączył. Nie miał zamiaru im przerywać, za to profesor był innego zdania. I wzbudził w młodym Crouchu ziarno rywalizacji. Podniósł się z miejsca i wziął jedną z książek. Szybko odnalazł właściwą stronę z przepisem. Musiał to mieć. Musi mieć to płynne szczęście, wtedy wszystko się udaje. Postanowił, że zdobędzie ten eliksir. Wziął się do roboty. Przygotował wszystkie składniki i starannie ułożył według kolejności przygotowania jak w książce, Wlał wodę rozpalił ogień i postawił kociołek aby się zagotowała, a do drugiego wlał rozgnieciony granat i skórkę od niego by dokładnie go rozcieńczyć. Postanowił, że będzie wszystko idealnie wykonywał zgodnie z książką, a na pewno mu się uda.

Chociaż nigdy nieudzielała się towarzysko i daleko jej było od szkolnych intryg to nigdy nie było jej z tego powodu bardzo źle. Wręcz przeciwnie. Czuła wewnętrzną radość na myśl, że nie musi brać udziału w tej beznadziejnej konwersacji, która nawiązała się na ich oczach.
Było to trochę dziecinnę i brakowało w tym dojrzałości.
Jeśli chciały coś swoim zachowaniem udowodnić, to ta kłótnia nie była najlepszym pomysłem.
Bo co to dalo ? Tylko tyle, że przeszkadzało innym i odwracało uwagę od zadania, które mieli do wykonania.
A jeśli nie miały innego pomysłu na wyrzycię się, to niech lepiej zajmą się eliksirem. Naprawdę, prywatnie nie miała nic do Jessi, ani do dziewczyn ze Slytherinu, ale naprawde czy zawsze, wszędzie musiała być tylko ta chora rywalizacja Gryfońsko - Ślizgońska.
Ciągle to samo.
W końcu nie przyszła tutaj tylko po to, aby wysłuchiwać czyichś kłótni, miała inny, znacznie lepszy powód. Chciała zdobyć Feliksa.
Szczęscie podobno bywa ulotne, ale myśl, że można było zatrzymać je na dłużej spowodowało, że również w Elsie pojawiła się mała iskierka rywalizacji. Przynajmniej  chciała spróbować go dostać.
Tak więc, po kolei przyniosła sobie wszystkie potrzebne składniki, przeczytała parę razy dokładnie punkt po punkcie sposób przygotowania w podręczników, po czym według wskazówek, wzieła się do pracy.

Zajęła się pierwszymi krokami w robieniu Eliksiru, wiele razy o nim czytała ale nigdy nie miała okazji go zrobić. Uśmiechnęła się lekko i w pierwszym kociołku rozcieńczyła granat mandżurski, z 1/2 litra wody. Drugi kociołek był pusty więc wlała wodę i podpaliła palnik, żeby ją zagotować. Przygotowała sobie 3 korzenie prawoślazu. Ta wymiana zdań między Jessi a Rigel, po prostu to olała. Ważniejsze było przygotowanie eliksiru, i szansa żeby dostać fiolkę felix-felicis. Kiedyś może to się przyda. Uśmiechnęła się nikle i westchnęła. Gdy woda się zagotowała dodała korzenie prawoślazu. Pierwsze czynności nie były zbyt skomplikowane, ale wolała być ostrożna i rozważna. Bo niestety nigdy nic nie wiadomo, zapobiegawczo zerknęła do podręcznika i na kolejnej kartce zapisała parę rzeczy.

Po przygotowaniu wszystkich składników, wziął się solidnie do pracy. Rozgniótł granat, wlał pół litra wody do kociołka wraz z owocem. Podszedł do drugiego, wcześniej zabierając resztę wody i korzenie prawoślazu, nalał wody do kociołka i odpalił palnik, aby się zagotowała. Gdy woda zaczęła bulgotać, dodał korzenie prawoślazu. Wrócił do pierwszego kociołka, wrzucił dwie złote monety, podgrzewał i energicznie mieszał. Po kilku minutach dodał czterolistne koniczyny, zamieszał i ściągnął kociołek z palnika. Chwycił kolbę, do której wlał łzy feniksa, wsypał ryż, potrząsnął nią, zaciskając kciuk na wlocie. Zawartość kolby wylał do drugiego kotła. Gotował ponownie, gdy już zaczął bulgotać, natychmiast zawartość przelał do już ostygniętego kotła z eliksirem. Skraplaczem nabrał pięć kropel rosy i upuścił go do środka, zamieszał. Wrócił na jakiś czas do rysowania, postać nauczyciela nabierała coraz wyraźniejszych kształtów, również pojawiły się pierwsze zarysy uczniów znajdujących się w klasie, odłożył kajecik do torby i zajął się s powrotem eliksirem, w myślach odliczył ostatnie sekundy i dodał sproszkowany róg jednorożca. Ponowił przerwane zajęcie, przestrzenną salę wypełnił kociołkami, szafami.

Uśmiechnęła się smutno i wróciła do roboty z eliksirem. Trzymała się instrukcji i do pierwszego dodała 2 złote monety i energicznie zaczęła mieszać podgrzewając. Następnie dodała czterolistne koniczyny i zamieszała by potem odstawić. W kolbie wymieszała ze sobą ryż i łzy feniksa, a następnie dodała do drugiego kotła. Zawartość zagotowała. Po zagotowaniu natychmiast połączyła z wcześniej odstawionym eliksirem i dodała 5 kropel rosy, mieszając. Zerknęła na zegarek by odczekać 20 minut. Chwyciła pergamin pusty pisząc piosenkę, jakoś musiała zorganizować czas na czekanie. Zatrzymała pióro na pergaminie i westchnęła, znów kierując wzrok na zegar. Jakieś kilka sekund przed końcem czasu odsunęła kartkę z piosenką wrzucając ją do torebki. Zajęła się ponownie eliksirem by wraz z minięciem wymaganego czasu dosypała 20 gram sproszkowanego rogu jednorożca. Zamyśliła się głęboko i wróciła do czytania książki o ziołolecznictwie, którą też dziś przy sobie miała.

Wróciła na swoje miejsce z podręcznikiem i od razu znalazła potrzebną stronę która przełożyła różdżką bo egzemplarz książki która się jej trafiła cały czas otwierał się na zupełnie innej stronie, widocznie ktoś często przygotowywał ten jeden eliksir i kartki zapamiętały ze to w tamtym miejscy miały się otwierać a nie o to chodziło pannie Mall.
Przejechała paznokciem wzdłuż listy potrzebnych ingrediencji sporo tego było.
5 czterolistnych koniczyn
2 złote monety
2 krople granatu mandżurskiego
2 łzy feniksa
5 kropel rosy
1kg owocu durianu
20g ryżu
1 kropla soku z owoców jałowca
5 kropel ludzkich łez
20g sproszkowanego rogu jednorożca
1l wody
6 strąki kozieradki pospolitej
3 korzenie prawoślazu

Skompletowała wszystkie składniki odmierzając wszystko skrupulatnie i ustawiając przed sobą w kolejności w jakiej będzie musiała je dodawać. Wolała niczego nie sknocić. Nie żaby jakoś bardzo mocno zależało jej na wygranej i bez eliksiru mimo wszystko uważała siebie za osobę szczęśliwą a jednak jak już coś robić to robić to dobrze prawda?
Tak więc gdy składniki były już gotowe kilka razy przeczytała sposób przygotowania.
"Przygotowanie: W jednym kociołku rozcieńczyć granat mandżurski z ½ litra wody, a w drugim zagotować wodę i dodać korzenie prawoślazu. Do pierwszego dodać 2 złote monety i energicznie mieszając podgrzać. Następnie dodać czterolistne koniczyny i zamieszać, następnie odstawić. W kolbie wymieszać ze sobą ryż i łzy feniksa, a następnie dodać do drugiego kotła. Zawartość zagotować. Po zagotowaniu natychmiast połączyć z wcześniej odstawionym eliksirem i dodać 5 kropel rosy, zamieszać. Po upływie 20 min dodać sproszkowany róg jednorożca. Eliksir odstawić na 2 tygodnie. W oddzielnym kotle przygotować napar ze strąków kozieradki. Napar dodać do eliksiru i zamieszać. Powstały eliksir odstawić na 3 miesiące, aż dojrzeje. Po poprawnym przygotowaniu eliksir powinien mieć słoneczną barwę, lekko świetlistą. Po bliższym przyjrzeniu się powinna unosić się nad nim mgiełka wznosząca się w charakterystyczny sposób."
Teraz zaczynała się skrupulatna robota, krok po kroczku, gotowanie, mieszanie, odmierzanie, wrzucanie, czekanie, liczenie, mieszanie...

Chwilę trwało zanim woda zaczęła wrzeć, więc Barty w tym czasie posiekał korzenie prawoślazu, by je wrzucić od razu do wody. Kiedy w kociołku zaczęło bulgotać dodał korzenie, a do pierwszego, zgodnie z instrukcją dał dwie złote monety. Zresztą, kto to widział, by monety dodawać do eliksiru? Jak tylko monety zetknęły się z wodą, zgodnie z instrukcją, energicznie zaczął do wszystko mieszać,, a gdy woda lekko się podgrzała, dodał jeszcze cztery czterolistne koniczyny, zamieszał, dodał piątą i jeszcze raz zamieszał, po czym odstawił na bok, wracając do drugiego kociołka, gdzie gotował się korzeń z granatem.

Wzięła swój kociołek i skierowała się ostrożnie w stronę Kantorka. No tam w sumie ich eliksiry będą bezpieczniejsze, i żaden pierwszak nic nie zepsuje.
-Pomogę Profesorze.-skinęła głową i postawiła swój kociołek w odpowiednie miejsce.
-Wiadomo coś się zaczęło i warto skończyć ten eliksir-stwierdziła wracając potem w stronę stolika by spakować rzeczy i wrócić do pomagania Nauczycielowi.
Pierwszy etap był skończony gdy wrócą za miesiąc resztą się zajmą w spokoju.Skupienie i ćwiczenie to podstawa by mikstura wyszła. Zapięła torbę rozglądając się po klasie
zamyślona. Klub eliksirów uznała za udany i przyjemnie spędzony, przy tworzeniu Felix Felicis.

z/t

Regulus przez cały ten czas pracował w dużym skupieniu. Dodał korzenie, a potem monety, mieszał jak trzeba, dosypał czterolistnych koniczynek (to zadziwiające jak dużo było tak takich jakby "ładnych" składników, które miło się kojarzyły, a nie jakieś dziwaczne wydzieliny jak w większości eliksirów) i wszystko inne, czego było mnóstwo. Dużo mieszał, kroił i czekał aż przybierze odpowiednią konsystencję/barwę i ogólnie zrobił wszystko aż do momentu gdzie przepis mówił, że teraz ma nastąpić dłuższe odstawienie.
Sam eliksir może nie był wybitny, chociaż na pewno można było po nim stwierdzić, że jest poprawny. Cóż, ciężko było uzyskac naprawdę zadowalający efekt, ślepo podążając za przepisem. Z drugiej strony, nie miał tez teraz czasu na eksperymenty i ewentualne psucie wywaru, bo wiedział, że gdyby próbował samodzielnie ulepszyć przepis, to na pewno nie udałoby się takowych uniknąć. Czuł się jednak wyjątkowo dobrze. Kiedy wreszcie oderwał do warzenia, czuł się trochę jak wyrwany z transu, zupełnie nie czuł ile czasu już minęło.
Schował swój eliksir do kantorka, posprzątał stanowisko pracy i sobie poszedł.

zt

Miał właśnie dodawać kolejne składniki, gdy profesor ogłosił koniec spotkania. Po raz pierwszy z ogromnym żalem stwierdził, że zajęcia dobiegły końca. Ucieszył go jednak fakt, że będzie miał możliwość dokończenia go na kolejnym spotkaniu. Zebrał swoje rzeczy, a kociołki najostrożniej jak potrafił zaniósł do kantorka, który wskazał Ślimak.
- Szkoda, że ten czas tak szybko biegnie - powiedział zbierając resztę pozostawionych rzeczy. Ucieszył się za to ze zdobytych punktów, bądź co bądź, ale ich nigdy nie jest za wiele i zawsze są potrzebne. W każdej ilości. Pożegnał się ze znajomymi i opuścił salę lekcyjną podążając wolnym kroczkiem do pokoju wspólnego Ślizgonów.
_____
zt