Po długi poszukiwani sali no i oczywiście poślizgu w końcu udało jej się dotrze do grona studentów. Wślizgnęła się niczym cicha myszka i stanęła wśród tłumu. Wmieszała się w niego, dyz ubrała się uroczyście. Miała nadzieję, że nikt jej nie zobaczy. nie przejmując się tym zbytnio poczęła przyglądać się ceremonii od czasu do czasu rozglądając się za znajomymi pyszczkami.

Ufff... chyba się udało wślizgnąć i to w miarę niezauważenie. Tak myślała Ari, która z zaciekawieniem przyglądała się całej uroczystości. Widziała wiele znanych twarzy i nawet sam dyrektor Hogwartu postanowił uświetnić swą osoba uroczystość. Uśmiechnęła się więc w duchu,że przynajmniej zna jedna osobę z tego całego towarzystwa, bowiem nie widziała kogokolwiek z szkoły. No cóż trudno się mówi, pewnie gdzieś byli w tym tumie. i tylko nie mogła ich dostrzec, przynajmniej tak sobie to tłumaczyła. Spoglądała jak kobieta przygląda się najpierw twarzom uczniów, a następnie kartom. Słysząc swoje imię posztywniała. Spojrzała na kobietę , powoli wstając, przełknęła zdenerwowana i zdziwiona ślinę powoli zmierzając w kierunku kobiety. Skinęła delikatnie głową, witając się ze wszystkimi. -Tak, słucham?-powiedziała cicho przyglądając się kobiecie.

Od rana chodziła podekscytowana. W końcu dzisiaj na dobre zaczyna studia. Wstała wcześniej by się przygotować. Przecież trzeba jakoś wyglądać.
Ubrana elegancko zjawiła się na uczelni i po krótkich poszukiwaniach odnalazła salę widowiskową. Weszła cicho i zajęła jedno z miejsc w pierwszym rzędzie po drodze wesołym machaniem witając się ze znajomymi. Z szerokim uśmiechem usiadła i czekała na rozpoczęcie. Zdziwiła się nieco widząc wśród gości Dyrektora Hogwartu i MInistra Magii.
Chwilę, po tym jak usiadła zaczęła się inauguracja roku. Wysłuchała wstępu wygłoszonego przez dyrektorkę Uczelni, mając nadzieję, ze nie będzie jej zbyt często widywać. Wyglądała na ...surową kobietę.
Szybko zaczęło się rozdawanie jakiś dokumentów. Teraz należało czekać, aż wyczytają jej nazwisko.

Jak zwykle spóźniony. To tak bardzo w jego stylu. Ale przecież...trzeba zjeść porządne śniadanie. To pierwszy i najważniejszy posiłek w ciągu dnia. A że w jego wykonaniu tych śniadań przed wyjściem było cztery...cóż. Bywa.
W każdym razie starał się jak najbardziej niepostrzeżenia wkraść się do sali, którą jakimś cudem udało mu się odnaleźć po nie tak długich, bo trwających zaledwie jakieś...pół godziny, poszukiwaniach. Ale to Peter.On i dyskrecja mają ze sobą niewiele wspólnego. Nikogo zatem z jego znajomych nie specjalnie zdziwił widok leżącego na ziemi plackiem Peterka, tuż po tym jak po sali rozniósł się potężny huk. Czerwony jak burak, mamrocząc pod nosem przeprosiny, ze zwieszoną głową zajął jedno z zarezerwowanych dla pierwszorocznych miejsc i cicho, skulony na krześle czekał, aż kobieta na podium wyczyta jego nazwisko, choć najchętniej by się ukrył teraz w mysiej dziurze.

James wszedł chyłkiem do sali. Był lekko spóźniony, więc starał się nie rzucac w oczy. Szybko rzucił okiem na obecnych i wzrokiem odnalazł Petera. Nie zauważył ani Remusa, ani Lily, więc poszedł w stronę Glizdogona. Dziwnym trafem obok niego było puste miejsce, więc Rogacz opadł na nie z ulga. Wzburzył włosy, przepraszam, p o p r a w i ł włosy i nachylił się do Petera.
- Siemasz, było coś ciekawego? - zapytał szeptem, zerkając na środek sali, gdzie dyrektorka zabierała głos.
Dziwnie czuł się tutaj, w nowym otoczeniu, w nowej.. szkole. To już nie zwykła szkoła, to studia! Tak inna od znajomego, kochanego Hogwartu. Ale co tam, przyzwyczai się! Lepiej nie popadać w melancholię i sentymenty. Zresztą to nie było w jego stylu. Siedział spokojnie, względnie spokojnie, bo w dłoniach bawił sie ciągle krawatem. Dopiero co przyszedł, a już czekał na koniec uroczystości.

Ari opowiedziała zgodnie z prośbą czemu udała się na ten kierunek. Mówiła o tym z pasja i wielkim sercem oraz zaangażowaniem. Po nieco dłuższej chwili przestała i odebrała swoją kartę. Podziękowała, schodząc i siadając na sowim miejscu by dalej przyglądać się całości. Założyła nogę na nogę i patrzyła z uśmiechem na twarzy wcześniej przyglądając się swojej karcie.

Uśmiechnęła się do Arisy, gdy ta koło niej przeszła, by dodać dziewczynie odwagi, bo jak dla Isolde wyglądała na zdenerwowana. Nie minęła nawet chwila, gdy jej znajoma zeszła z podium, a wyczytano jej własne nazwisko. Była zdenerwowana nie mniej niż jej poprzedniczka, jednak uśmiechnęła się szeroko i wstała z miejsca, by spokojnym, nie za szybkim by nie wyjść na nadpobudliwa, ani nie za wolnym, by nie pomyslano że się osiąga, krokiem wejść na podium. Stanęła koło pani dyrektor, witając się z kobietą uprzejmie.

Remus jak zwykle siedział w kącie, chcąc być przez nikogo nie zauważonym. Nie wyróżniał się niczym szczególnym spośród pozostałych studentów, poza błyszczącymi oczami i uśmiechem na ustach. Wszystko to za sprawą jednej dziewczyny, która zdecydowała mu się wybaczyć błąd jaki popełnił. Teraz już wszystko będzie dobrze, nie spieprzy tego.
Przerzucał leniwie kartki od podręcznika pierwszego jaki miał pod ręką i czekając na moment kiedy jego nazwisko zostanie wyczytana. Starannie przez ten czas powtarzał sobie w głowie ewentualne odpowiedzi na pytania jakie mogą mu zadać. Czuł się i był przygotowany, jednak nigdy nic nie wiadomo...