Eliksiry. Serio? Pierwszy dzień po feriach, a Joe zaczyna z wysokiego C. Eliksiry... Może i profesor Slughorn nie był złym nauczycielem... Ale sam przedmiot zawsze dawał wszystkim w kość. Oczywiście z jednej strony męka i inne dyrdymały, a z drugiej nieograniczona skarbnica wiedzy na temat najróżniejszych mikstur, efektów które wywołują, wszelkich antidotum. To jest ta dobra strona eliksirów.
Joe z nieskrywaną niechęcią przeszedł przez próg sali. Prawie nie poczuł otaczającej go wilgoci, chłodu i dziwnej, zmieszanej woni najróżniejszych składników.
- Dzień dobry, Panie Profesorze. - Rzucił, nie patrząc nawet czy ten znajduje się w sali.
Skierował swoje kroki ku środkowemu rzędu (nie lubił siedzieć z przodu, a z tyłu mógłby nie dosłyszeć wszystkiego). Po drodze przywitał się z kilkoma uczniami, których widział po raz pierwszy od czasu ferii. W końcu usiadł przy pustej ławce i, nie wypakowując się, oparł głowę na dłoniach a łokcie na blacie, i nieobecnym wzrokiem patrzył w kierunku drzwi do sali.
- No gdzie ten Rowen się podziewa... - myślał oczywiście o swoim przyjacielu z tego samego domu i roku.

Nim usłyszał od kumpla odpowiedź do sali wszedł profesor.
-Dzień dobry
Odpowiedział nauczycielowi z typowym dla siebie szerokim uśmichem. Podszedł do kociołka i zaglądając do niego uniósł rękę
-Eliksir euforii powoduje przypływ energii może również uzależniać. Co można zauważyć ma niebieskawy kolor, a jego zapach przypomina kobiece perfumy, unoszą się nad nim wirujące spirale. Powoduje ponad to nadmierny chichot i chęć chwytania ludzi za nosy.
Podał informacje ogólne na temat eliksiru. była to bowiem jedna z tych lekcji na których zawsze uważał i starał się być jak najlepszy. Potrzebne mu to było do wymarzonego zawodu- uzdrowiciela.

Kiedy w progu zobaczył Rowena... Odetchnął. Sam by tu zbyt wiele nie ugrał.
- Byłem przekonany, że już tu siedzisz! - zapierał się Puchon. - Ale mam nadzieję, że noc minęła śpiącej królewnie wybornie? - dopowiedział, wykonując teatralny gest kłaniania się.
Czyli jednak Slughorn był ciągle w sali, Dobrze wiedzieć. Mimowolnie Dżo podniósł swoje szanowne cztery litery i ruszył za Rowenem. Aby tradycji stało się zadość, jego przyjaciel jako pierwszy odpowiedział na pytanie, do którego on nie miał zamiaru otworzyć ust.
- Ktoś tu się uczył... - szepnął tak, aby dosłyszał go tylko Rowen.
Przyjrzał się wywarowi w kociołku. Wszystko było tak jak w opisie R. Zuch chłopak. Jednak wracając na miejsce doszedł do wniosku, że taki eliksir mógłby być całkiem przydatny. Dolanie komuś do jedzenia i numer wycięty. Joe postanowił ukraść trochę eliksiru. Zanim usiadł upewnił się, czy aby na pewno ma dwie puste fiolki. Oczywiście - miał. Dlaczego dwie? Jedna na jego eliksir, który może nie być idealny, a druga na eliksir kompana, który zapewne będzie. Jordan zaczął przeglądać podręcznik w poszukiwaniu przepisu, a uczucie paniki rosło w nim z sekundy na sekundę.
- Ej stary. Ja jestem albo ślepy, albo tępy, ale za cholerę nie mogę znaleźć instrukcji. Gdzie ona jest? - znów półgłosem przemówił do siedzącego już obok Puchona.

-A co ci kazało tak myśleć?  
Spytał przestając udając obrażonego i   zaczął sprawdzać, czy ma wszystkie ważne przyrządy pod ręką.
-Moja cudna czupryna wystająca spod kołdry?
Dodał ze śmiechem. przecież Joe musiał  wychodząc mijać łóżko  Varnisha.
-A jakże… wybornie bezsennie, a tobie mój drogi?
Rzucił z  niemrawą miną, a niewyspanie było wymalowane na jego twarzy. Także ukłonił się kumplowi śmiejąc się przy tym cicho/
Szturchnął lekko kumpla, gdy ten zaczął szeptać mu o uczeniu się.
-Ktoś musi   ratować ci tu tyłek nie?
Rzucił jeszcze cicho, po czym ruszył do półki ze składankami, po te, których nie miał w swoim podręcznym zestawie.
Wrócił do ławki z naręczem ziół i innych składników, oczywiście dla siebie i Joe,który się nie pofatygował.
-Nie jesteś ślepy. Nie ma przepisu w podręczniku. Profesor podawał go jakiś czas temu do zapisania. Masz wyciśnij sok
Podał Joe cytrynę i wyciskarkę
-I mam nadzieję, ze masz coś na eliksir
Dodał pochylając się niby po nożyk do siekania ziół, uśmiechając się przy tym bardzo wymownie.
Wyjął notatki i położył je na środku między nimi.
-Wodę zagotować z sokiem z połówki cytryny.Do wrzącego wywaru dodać pokrojone w drobną kostkę dwie figi  abisyńskie. Zamieszać ośmiokrotnie drewnianą łyżką w kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara, a następnie dwa razy w przeciwnym.Wrzucić garść pancerzyków chitynowych i posiekane liście mięty, około  sześciu łyżek. Zamieszać trzykrotnie w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara i gotować na małym ogniu przez dziesięć minut.
Przeczytał na wszelki wypadek półgłosem, wiedząc, że jego pismo do najczytelniejszych nie należy. Następnie sam zabrał się za  robotę.
Wycisnął bardzo dokładnie sok z połówki cytryny, który wlał do napełnionego do połowy wodą kociołka i używając zaklęcia inferno podpalił pod naczyniem  ustawiając średnich rozmiarów płomień. Gdy woda z sokiem powoli się gotowała, on zabrał się za krojenie fig. Obrał i pokroił dwie  figi w drobną i w mniej więcej równą kostkę. Przełożył owoce do osobnej miseczki. Umył miseczkę i nóż, by sok z fig nie mieszał się z miętą. Wytarł  naczynia i  zabrał się za siekanie mięty.   W tym czasie woda w kociołku zaczęła wrzeć, więc wrzucił figi  i pomieszał zgodnie z instrukcją starając się zachować przy tym stałe tępo i rytm.  Wrzucił do wywaru garść pancerzyków i odmierzone dwie łyżki mięty i znów zamieszał, a następnie zostawił do gotowania, uprzednio zmniejszając ogień pod kociołkiem. Przez wolne dziesięć minut posprzątał swoje stanowisko.  Wrócił na stanowisko i sprawdził miksturę.

The member 'Rowen Varnish' has done the following action : Rzuć kostką

'Gra z MG' :

The member 'Nauczyciele' has done the following action : Rzuć kostką

'Gra z MG' :

Klub eliksirów. Zapisała się na niego chyba tylko dla tego żeby zrobić przyjemność swemu ojcu. Nie żeby nie lubiła eliksirów ale nie była też jakąś szaloną pasjonatką. Tak czy inaczej skoro się zapisała to i przyszła a ku swojemu zdziwieniu w lochach pojawiła się jako pierwsza! Aż ją cofnęło w drzwiach widząc pustą jeszcze salę i Ślimaka siedzącego samotnie za biurkiem. No pięknie zaraz będzie wywiad jak znała życie! Oby szybko pojawił się ktoś jeszcze!
- Dzień Dobry Panie profesorze. - przywitała się uprzejmie i zajęła jedno z miejsc.
Ciekawe co będzie tematem zajęć?
Może jakiś eliksir który będzie antidotum na zakochanie? Dolała by kilka kropli Wiktorowi do piwa kremowego to może by mu przeszło?
Tak czy inaczej nie pozostało jej nic innego jak tylko czekać...

To ten dzień, pierwsze zajęcia w klubie eliksirów. Pomimo ostatniego wypadku na lekcji u Slughorna, postanowił się nie poddawać i dzięki tym dodatkowym zajęciom, chciał poprawić swoje umiejętności oraz wiedzę na temat eiksirów. Zauważył znajomą, starszą koleżankę, której pomagał w organizacji jednego z balów.
-Dzień dobry panie psorze. - przywitał w miły sposób nauczyciela.
-Hej Jessi, wiesz może czy ktoś jeszcze będzie na spotkaniu klubu? - zapytał, spoglądając na ciągle zamknięte drzwi sali.
Zajął miejsce w ławce. Zastanawiał się co dziś będą przygotowywać? Może płynne szczęście, niektórym markotniakom by się przydało. Miał również ochotę nauczyć się przepisu na Veritaserum, mógłby dowiedzieć się ciekawych rzeczy od niektórych osób, na różne nurtujące go pytania.
Tak myśląc, lekko pochylił głowę i zaczął przysypiać. Obudziło go głośne chrząknięcie Slughorna, podniósł i pokręcił głową, próbując się jak najbardziej rozbudzić.

Agnes, która ostatnio pozwoliła sobie na przedłużającą się stagnację jeśli chodzi o szkolne życie długo wahała się nad tym czy wziąć udział w spotkaniu Klubu Eliksirów. Może i faktycznie lubiła się uczyć, nie mogła jednak oprzeć się wrażeniu, że o wiele lepiej wychodzi jej to w zaciszu biblioteki czy własnego łóżka. W końcu jednak zmobilizowała się i ruszyła w kierunku sali , mając przykrą świadomość, że po raz kolejny już jest spóźniona. Pchnęła mocno ciężkie drzwi i zajrzała do środka.
- Dzień dobry panie profesorze. Czy mogę jeszcze dołączyć?
Zajrzała w głąb klasy ze zdumieniem odkrywając, że jest ona prawie pusta. Uśmiechnęła się do Jassi i nieznanego jej jeszcze Puchona. Miała nadzieję, że skoro frekwencja jest tak niska nauczyciel pozwoli jej wziąć udział w spotkaniu.

Biegła po schodach co drugi stopień cicho nucąc jakąś melodię. Kiedy stanęła na odpowiednim piętrze sięgnęła do kieszeni i wyjęła gumkę, żeby spiąć włosy w wysokim kucyku i pozostawić jeden kosmyk włosów z lewej strony.
Poruszyła barkami, by rozmasować sobie kark, po czym nieznacznie westchnęła i i zaczęła przemierzać wolno korytarz. Weszła do sali lekko skłaniając głowę w stronę profesora, a zaraz potem przesuwając wzrokiem po reszcie osób obecnych w sali. Jej wzrok zatrzymał się na Mattiasie.
- O proszę, Pan Nadążę - zmrużyła lekko oczy i uśmiechnęła się zadziornie, po czym zajęła miejsce w ławce po przeciwnej stronie od nich. Rozsiadła się w miarę wygodnie i wyjęła dziennik z kieszeni na biurko, zaraz układając na nim ręce. Przymknęła oczy.

Wiadomo, że nie mógłby opuścić swoich ulubionych, dodatkowych zajęć z eliskirów. Tutaj, w odróżnieniu od zwykłych zajęć mógł naprawdę wykazać się umiejętnościami i uwarzyć coś całkiem ciekawego, a nie jakieś eliksiry pieprzowe, które za parę sykli można było bez problemu dostać w każdym sklepie.
- Dzień dobry, profesorze - przywitał się uprzejmie, uśmiechnął się do Jessi, a dopiero potem spojrzał na Rigel. Wydawała się spać. Usiadł cicho obok niej i tej rozłożył swoje rzeczy.

Była dobra z eliksirów, lecz z ciekawości postanowiła przyjść sobie do klubu. Wypatrzyła kilka znajomych twarzy i posłała im krótki uśmiech.
-Dzień Dobry Profesorze Slughorn-skinęła ślimakowi i przysiadła samotnie do ławki.
Po zdaniu kursu była szczęśliwa, przy okazji jej kuzyn miał niedługo urodziny musiała coś wymyślić. Jeszcze spotkanie z siostrą nieco wytrąciło ją z równowagi. Zanuciła coś pod nosem i czekała na to co mieli dziś przyjemnego robić. Och nie mogła się doczekać i to bardzo.
Szybki rzut okiem i póki co nie było nic na tablicy jeszcze, ale wiedziała że to się niedługo zmieni.

Barty nie był orłem w tych wszystkich miksturach, ale liczył, że dzięki temu klubowi jakoś się podciągnie. W końcu jako przyszły auror musi się na tym znać. Zapisał się więc na niego już dawno, a poza tym, mimo wszystko to jakoś lubił starego Ślimaka. Na swój sposób, ale lubił. Wszedł więc na salę.
- Witam profesorze. Może w końcu się czegoś nauczę, dzięki temu klubowi - przywitał się z uśmiechem i zajął miejsce tuż obok Sofie. Serce biło mu szybko w piersi na jej widok, ale nie dał po sobie poznać, żeby jakoś inaczej się zachowywać. - Hej, mam nadzieję, że tu było wolne miejsce - powiedział, wyjmując notatki z poprzednich lekcji, chociaż nie sądził, by do czegoś mu się tutaj przydały.

-Hej Barty-popatrzyła szczęśliwa na niego i to bardzo. Wyjęła z torebki Certyfikat i westchnęła.
-Po wielu próbach w końcu mi się udało i mogę się teraz legalnie teleportować-puściła mu oczko. Chciała pociągnąć tą rozmowę, ale profesor slughorn rozpoczął spotkanie klubu.
-Tak szczerze profesorze myślałam o Veritaserum lub Eliksirze Normalning, ewentualnie eliksir Huffelpuff który działa kojąco na bóle brzucha i parę innych ekhm gorszych przypadłości-nie miała ochoty rozwinąć tego tematu ale ostatnio przeczytała o tym eliksirze w jednej ze starszych książek Ojca. Tak tylko zarzuciła bo nie wiedziała co psorek przygotował dziś na zajęcia.
Odgarnęła włosy za ucho i umilkła, czekając aż inni zaproponują swoje pomysły.
Ujęła w dłonie książkę o leczeniu, z osobistej biblioteczki taty i zaczęła przeglądać różne tematy.
Odkąd zdała kurs humor jej nie opuszczał, teraz zawsze będzie mogła zabrać bliskich bez zabawy w lot samolotem, lub jazdę pociągiem. Teleportacja wydała jej się lepszym środkiem transportu, niż sieć Fiuu czy tam świstoklik. Opuściła głowę i zanurzyła się całkowicie w lekturze podręcznika.

Przyglądała się wchodzącym uczniom ze swojego miejsca. Kiedy Regulus wszedł przesunęła po nim wzrokiem i skierowała go na ścianę do momentu, w którym chłopak koło niej nie usiadł. Wyprostowała się nieznacznie i przesunęła po nim wzrokiem ponownie. Ale skoro on się nie odezwał, to ona też nie zamierzała.
Tym bardziej, że jej wzrok ściągnęła na siebie Sofie tak szczęśliwa wszystkim co ją otaczało. No cóż, dobrze dla niej. Jeszcze chwilę patrzyła na ślizgonkę po czym otworzyła swój dziennik i zaczęła go przeglądać. Gdy profesor się odezwał była właśnie na bardzo ciekawej stronie...
- Może eliksir wielosokowy? Znacznie wykracza ponad kompetencje i program w szkole. Do tego jest trudny do wyważenia. Potem zawsze można go wypróbować. Jakieś losowanie czyj włos nam się trafił. - Na jej wargach zagościł drobny zadziorny uśmiech. Zwykle nie odzywała się na zajęciach, chyba, że bardzo za nimi przepadała. Nie bez powodu wybrała się właśnie na to kółko. - Ewentualnie zawsze można pokusić się o Eliksir szczerości. - Wzruszyła nieznacznie ramionami, po czym znów przerzuciła wzrok na książkę.

Rozglądał się po sali, obserwując osoby, które kolejno wchodziły. Każdy z kimś siedział. Ale on cieszył się, że nic nie będzie go rozpraszać, eliksiry najlepiej przyrządza się samemu, gdyż wiedział jak skończyła się jego ostatnia współpraca. Wyjął z torby swój kajecik i ołówek, zaczął szkicować ogólny wygląd sali, chciał nadać swojemu rysunkowi przestrzenność, więc każdą linie musiał kilka razy poprawić, aż uzyskał zamierzony pierwowzór, przerwał słysząc głos Ślimaka.
-Panie psorze, ja bym proponował Veritaserum, eliksir prawdy, nikt nie jest w stanie mu się oprzeć i musi mówić samą prawdę, nie może skłamać. Innym ciekawym eliksirem jest również Felix Felicis zwany płynnym szczęściem, osoba, która go zażyje ma powodzenie we wszystkim, jednak jeden błąd może nas dużo kosztować. - uśmiechnął się lekko, po czym wrócił do przerwanej czynności.
Obraz zaczął uzupełniać ławkami z kociołkami i flakonikami ze składnikami różnych eliksirów.