Shani przeszła cały Londyn w poszukiwaniu wolnego miejsca na ustawienie sobie planów na kolejny tydzień urlopu. Jeden miała juz za sobą. Teraz musiała przygotować sobie plan na drugi. Jednak jak na razie krążyła po całym tym labiryncie. Boże czyżby się zgubiła? Przecież nie mogła.
- Świetnie jeszcze się zgubiłam w jakimś labiryncie... Cholera jasna- wzięła paczkę papierosow z kieszeni kurtki którą na sobie miała i zapalniczke. Zapaliła sobie fajkę i zaciągnęła się dymem. Lubiła to bo ją to uspokajało.
"Spoko wyjdziesz stąd, dasz radę" Mówiła sobie w myśli.

Co skusiło Mycrofta do wejścia w te ogrody? Pewnie ta ciekawość co jest w samym środku tego cudownego labiryntu. Sam nie do końca wiedział jak tutaj wyjść, więc postanowił zostawiać małe ślady co kolejny zakręt, aby wiedzieć, którędy wrócić. Coś jak sztuczka z włóczką w legendzie greckiej, ale bardziej prymitywna. Dodatkowo nie przydała się, bo Mycroft zagubił się w tym labiryncie chodząc w te same miejsca, albo inne nieznane mu jeszcze. W pewnym momencie wyczuł unoszący się dym papierosowy, który powiódł go w lewą stronę, a następnie prawą. Zobaczył tam kobietę. Mógł nawet przyznać, że skądś ją znał, ale nie do końca się orientował. Ciągle zabiegany między kolejnymi spotkaniami nie rozpoznawał ich wyglądu. Jednak w pewnym momencie kobieta się odwróciła pokazując swoją twarz. Cóż, Mycroft rozpoznał w niej tłumaczkę stażystkę, którą czasami spotykał w pracy i nawet lubił.
- Em, przepraszam. Twój dym papierosowy nakierował mnie do ciebie. Jakiś intensywny ten papieros.

Shani odwróciła sie na chwile i zauważyła znajomą twarz. Cóż miło znów widzieć kogoś z kim się pracuje, w czasie urlopu rzadko kiedy można spotkać kogoś z kim się normalnie pracuje. Uśmiechnęła się bo miała dziś spokój i chciała uzgodnić plan swoich zajęć.
- To miętowe l&m dlatego takie intensywne do tego dorzuć zapach perfum który jest też dość intensywny i od razu Cię przywieje- Powiedziała śmiejąc się.- Też masz urlop?
Spytała z ciekawości jak to każda kobieta. Zawsze ciekawość była górą u kobiet.
- Zresztą byłam niedawno w Banku wyjąć pieniądze i Cię nie widzialam- stwierdziła cicho wciąz na niego patrząc.

Mycroft nie znał się na mugolskich papierosach, chociaż mieszkał w Maidenhead i to jeszcze wśród mugoli. Maidenhead to naprawdę przyjemne miasto, bardzo blisko Londynu. Poranne bieganie i unikanie wzroków mugoli oraz dyskretne chowanie różdżki. Ale trzeba było przyznać, że palące kobiety czasami podobały się Mycroftowi. Były to po prostu kobiety, którym papierosy pasowały. No i perfumy też zachwyciły nos mężczyzny. - Można powiedzieć, że urlop. Po prostu wysłali mnie z banku na negocjacje w ramach zaległych opłat i postanowiłem z ciekawości wejść do tego labiryntu. - Oczywiście tych negocjacji nie przeprowadzał w tym miejscu. Po prostu chciał odpocząć przez chwilę od pracy. - A widzisz, nie ma mnie często w banku przez to, że gobliny dają mi też listy do domu. I w banku jestem nie wieem.. hmm... trzy lub cztery godziny? Chyba tak. - Bank czasami domagał się natychmiastowej interwencji Mycrofta, więc musiał się starać załatwić szybko i logicznie ten problem. - A ty?

Elle nadal patrzyła na mężczyznę i usmiechnęła się. A więc był na negocjacjach i teraz zgubił się tak jak ona. Pięknie teraz oboje powinni szukać wyjścia a stoją i rozmawiają. Boże a co jeśli zostaną tu na noc? Ona to jakoś przeżyje ale jak zna Mycrofta to on raczej będzie chciał zwiać.
- Ja mam urlop, dokładniej wakacje i no mowiąc szczerze to zgubiłam się w tym labiryncie i zastanawiam się jak z niego wyjść- powiedziała szczerze. Coż, wolała byc szczera.
- Wiesz że jak ty nie wiesz jak wyjść to w ogóle nie wyjdziemy- Rzekła cicho.

- Wiesz, zawsze mi mówiłaś, że "jeśli umiesz liczyć, licz na siebie" kiedy zaufałem ci z tą bułką z dżemem. Więc gdybym tak hmm... znikł? Przestraszyłabyś się? - Mycroft uśmiechnął sie do kobiety pokazując jej swoje ząbki. Mycroft wiedział jak wyjść z labiryntu. Znaczy miał "146 sposobów na wyjście z tego labiryntu" i chciałby użyć teraz jednego z nich, ale szkoda by było tego ogrodu. - Wiesz, zawsze moglibyśmy spalić ten labirynt i wyjść bezpiecznie gdzieś indziej. Aleeeee skoro ludzie kochają ten labirynt to chyba nie można go zniszczyć. - Mycroft zaczął głaskać się po swojej brodzie patrząc kątem oka na kobietę. To było lekko zabawne. - Chodź za mną. Gdzieś tu zostawiałem ślady. - I chwycił kobietę za dłoń idąc z nią przez labirynt. Pierwszy ślad został znaleziony. Byli teraz na 4 ścieżkach. - Którą wybierasz drogę?

Shani spojrzała na mężczyznę i zaśmiała się. Czyli pamiętał jej słowa mimo że rozmawiali ze sobą dość rzadko, bo jak wiadomo nie widywali się zbyt często.
- Moje słowa były warte zapamiętania mówisz? Gdybyś jednak znikł, nie, nie bałabym się. Wiesz, że skoro sama na siebie liczę to i tak w końcu znalazłabym wyjście.- Była zadziorna od zawsze, jednak teraz nie chciała być ani wredna ani nic z tych rzeczy, zresztą jak wiadomo zbliżał jej się okres. Oczywiście dała się złapać za rękę i prowadzić. Gdy doszli do rozwidlenia spojrzała na niego.
- Absolutnie nie jestem pewna którą iść drogą ale wybieram tę czwartą, wydaje się, że można dzięki niej wyjść- powiedziała puszczając ręke mężczyzny.
- A ty, którą byś wybrał?- spytała cicho.

- Wiesz, ja bym poszedł jednak tą drugą drogą. Jakoś bardziej jest wydeptana, a dodatkowo ślady powrotne też tutaj prowadzą, ale to jednak twój wybór, moja droga. Nie rozwiążemy tego demokratycznie, bo jest nas tylko dwoje, więc wybór oddaje tobie. - Mycroft pozwalał wybierać jej tylko z jedynego powodu: Nie chciał zabłądzić, a do tego chciał się posłużyć zasadą "kobieta ma zawsze rację". Może faktycznie w tej sytuacji tak będzie. - I odpowiedz mi na pytanie: czemu akurat tłumaczka, a nie np. ekonomista. Kurs szybciej byś ukończyła, a może nawet byłabyś asystentką jakiegoś finansowca. A wciąż nie rozumiem tego. Jakiś specjalny cel czy jak?

Shani przyjrzała się jeszcze raz wszystkim ścieżkom i zobaczyła, że są dwie tak samo wydeptane ścieżki podeszła do jednej i jedna tylko miała odciski w stronę powrotną. Uśmiechnęła się delikatnie.
-Bierzemy Twoją widać na niej ślady w obie strony czyli będzie można nią wyjść- powiedziała cicho i ruszyła w stronę ścieżki z drugą wydeptaną ścieżynką. Na drugie pytanie przez dłuższą chwilę nie odpowiedziała zastanawiała się nad odpowiedzią.
- dlaczego tłumaczka? Cóż wyszło to tak, że lubię tłumaczyć języki zresztą znam ich wystarczająco dużo by móc zostać tłumaczem. Tak samo mogę zapytać o to dlaczego ty zostałeś negocjatorem a nie na przykład jakimś biznesmenem skoro masz dobre wykształcenie mógłbyś wiele zyskać

- Cóż, lubię ryzyko. W całym swoim życiu miałem dużo ryzyka, tylko z marną nagrodą. A dodatkowo wiąże się to z moją przeszłością, którą nie chce rozpamiętywać. Zresztą z moimi negocjacjami może np. nie być problemu z ekonomią w Gringottcie na następne 2 miesiące. Znasz gobliny, myślą tylko o pieniądzach, albo o przedmiotach zaklętych ich dłońmi, choćbyś kupiła to od nich. Ktoś przychodzi do mnie, ja zaczynam negocjacje z innymi goblinami z innego gobliniego banku albo targu i np. wynegocjuję naszyjnik za 10000 galeonów, a za to gobliny np. dają mi coś innego korzystnego dla mnie, co mogę oddać tamtym drugim. Negocjuję warunki umowy między klientem a goblinem, jeśli któryś z nich czuję się oszukany. Wymyślam kompromisy, kieruję tym. - Mycroft tłumacząc to dziewczynie musiał łapać co chwila powietrze, gdyż uważał, że to o czym mówił było ciekawe. Ale przeszłość dała mu też po głowie i musiał uważać, żeby nie zniszczyć dobrej transakcji. - A ty? Próbowałaś kiedyś zaryzykować?

Shani znów spojrzała na mężczyznę i też myślała, że to co mówi było bardzo ciekawe.
- Powiem tak, zaryzykowałam raz w szkole i zdałam teraz nie chce już ryzykować bo nie każde ryzyko daje dobre efekty, Nie każde ryzyko się opłaca i nie za każde dostaniesz nagrodę. Bywa tak, że ryzyko jakie podejmiesz obróci się przeciwko Tobie a ty zamiast wylądować na górze wylądujesz na samym dnie a potem trudno znów się wybić- Co prawda wiedziała że dobrze mówi ale z natury rzadko chwaliła się swoją inteligencją. Wolała swoją inteligencją błyszczeć przy tłumaczeniach.- Tak samo jest z tym jak nie zaryzykujesz, wiesz, że jest możliwość wygrania ale i przegrania. Ryzyko się opłaca prawda ale bardzo rzadko
Doszli do kolejnego rozwidlenia
- Którą drogę wybierasz?- wskazała na 3 kolejne rozwidlenia drogi.

- Całe moje życie było ryzykiem, które na początku nie lubiłem. Było dla mnie jak czarny pies dla kogoś z depresją. Później uszanowałem to ryzyko i zacząłem doceniać tego wartość. Dzięki ryzyku żyję mi się teraz lepiej, zarabiam wystarczająco dużo galeonów, żeby pozwolić sobie na radość z życia. Nie tak jak w swojej młodości, gdzie musiałem na wszystko oszczędzać i... - I tutaj Mycroft urwał, żeby nie wygadać się o jego przykrych wydarzeniach. Chciał to w sobie schować i nie mówić, nie ufał nikomu aż tak wystarczająco, aby o tym powiedzieć. Mycroft uśmiechnął się i popatrzył na wszystkie drogi. Ślady kierowały do dwóch dróg. Lewej i środkowej. Jednak środkowa miała więcej śladów stóp - Środkowa.

Shan ruszyła więc w środkową ścieżkę. Wyczuła zapach jakichś kwiatów. Szła za nimi.
- O żadnej przeszłości nie rozmawiamy jak coś... To bez większego sensu mówić komus co było w przeszłości- mruknęła cicho i dalej kierowała się zapachem kwiatów.
Spojrzała w niebo. Całe szczęście jeszcze nie robiło się ciemne. Dla niej dobrze lepiej widziała w ciągu dnia.
- Ja o swojej przeszłości nie mówię, swoje życie prywatne zostawiam sobie i tylko sobie. A tak ogółem to kiedy pójdziemy na kawę w przerwie pracy co? Bo pamiętam jak mi kiedyś obiecywałeś kawę... Chyba, że to nie byłeś ty- stwierdziła.

- Masz rację. Lepiej nie rozdrapywać strupów, które krwawią.
Mycroft uśmiechnął się się do dziewczyny idąc dalej. Tak samo jak kobieta, wyczuł w pewnym momencie zapach kwiatów. Kojarzył go, jak wchodził do tego labiryntu. Czy to był już na pewno koniec tej trasy. Mężczyzna zaczął kierować się szybciej w stronę zapachu, aby następnie przejść w lewe przejście i na następnym zakręcie znowu w lewe. Kierując za sobą dziewczynę, wyprowadził ich w końcu na prostą dzielącą ich od wyjścia.
- W końcu znaleźliśmy trasę. A co do kawy. Może chcesz się napić teraz? Tylko nie wiem do której jest otwarta jakaś kawiarnia.

Shani spojrzała na zegarek który miała na nagarstku. Zbliżala się 18 cóż teraz chyba jeszcze jakieś kawiarnie były otwarte.
- Nie wiem czy jakaś jest otwarta ale zawsze można wziąc kawę na wynos i po prostu gdzieś pójść i wypić. A rozdrapywanie ran można zaczac dopiero jak już przestaną krwawić bo tak to po prostu bez głębszego sensu.- Tak za często błyskała swoją inteligencją ale i w takich sytuacjach musiała. U niej było to normalne. Uwielbiała te swoje przebłyski chorej inteligencji.
- A zawsze można się umówić na inny dzień na kawę... Kawa dobra o każdej porze szczególnie w zimie. Wtedy to w ogóle jest dobra bo rozgrzewa.

- A może poszlibyśmy do mnie. Mam różne zapasy kawowe po wujostwie. Ale kawy praktycznie nie pije, więc suszone ziarna siedzą tam wciąż i czekają na swój dzień. A powiem ci, że są naprawdę dobre. Wujek czasami nawet sam mieszał różne smaki ziaren i rozdrabniał je w młynku. Były pyszne.
Zachęcał Mycroft, który zresztą musiał odwdzięczyć się raz kobiecie za to, że pomogła mu z przetłumaczeniem pewnej wiadomości o wadze dyplomatycznej. Zresztą, powoli robiło się zimno z powodu czwartego tygodnia sierpnia, wiadomo,że klimat zmienia się na chłodniejszy z powodu bliskiej jesieni.

Elle Jeszcze nigdy nie została zaproszona na kawę do czyjegoś domu. To było dziwne uczucie dla tej rozkapryszonej i opryskliwej kobiety jaką była. Jednakże uśmiechnęła się delikatnie.
- Skoro zapraszasz mnie do siebie na kawę to głupio będzie mi odmówić. Szczególnie, że robi mi się zimno a chciałabym się ogrzać. Kawa mi jakoś pomoże... może- była zziębnięta i to bardzo. Trzęsła się nieco ale musiała to jakoś przeżyć.- Ja Cię na razie do siebie nie zaproszę bo mieszkam w Hotelu a tam za bardzo nie mam jak gości przyjmować.
Powiedziała to cichutko i ruszyła się w stronę lewą czyli w stronę z której przyszła. Nie wiedziała w końcu gdzie mieszka jej kolega z którym właśnie prowadziła konwersację.

- No wiesz, pomogłeś mi trochę kilka miesięcy temu i chciałbym ci się chociaż kawą odwdzięczyć za to.
Mycroft uśmiechnął się do kobiety w geście zaproszenia do swojej posiadłości. Państwo Galloway byli bogaci, więc zostawili Mycroftowi jakiś mały spadek, ale na większość fortuny jaką miał Mycroft, mężczyzna musiał sam zapracować. Po prostu, gdy się na coś samemu zapracuję, pieniądze "lepiej pachną". Mycroft widząc jak kobieta idzie w inną stronę, po prostu złapał ją ostrożnie za rękę i powiedział:
- To nie w tą stronę, Shanelle. *Puff*
I oboje zniknęli

z/t x2