Dowiedział się w jakim pokoju aktualnie przebywała. Był zły, wściekły nawet. Pojawił się nieopodal za pomocą teleportacji i ruszył ku hotelowi. Wszedł do środka, elegancko ubrany, by nie wzbudzać niczyich podejrzeń i zachowywał się tak, jakby był gościem tego miejsca, kierując się prosto do wind. Gardził większością mugolskich wynalazków, ale akurat winda była wygodna, wchodzenie po schodach, zwłaszcza, gdy musi jak najszybciej z nią pogadać nie uśmiechało mu się ani trochę. Wjechał na jedenaste piętro i ruszył do pokoju, w którym miała się znajdywać Sofie. Nie pukał. Nie musiał i nie widział potrzeby. Po prostu wszedł.
Siedziała na łóżku niemal nieruchomo, jak manekin. Bez zbędnych ceregieli podszedł do niej, wziął rozmach i z całej siły uderzył ją w twarz. Może rozciął jej wargę może nie, gwizdał na to. Ona musi znać swoje miejsce, status i właśnie ma zamiar jej to pokazać.
- Jakim prawem to zrobiłaś?! Jak mogłaś mu odmówić?! - krzyczał prosto w jej twarz i dla podtrzymania ich wagi, uderzył ją drugi raz.

Sofia po raz pierwszy przyszła do pracy owladnięta charakterem wrednej zdzirowatej i mówiącej nie kobiety. Chyba nawet się nie przejmowała tym że Jej "alfons" może przyjść do Grand Hotelu i sie na niej zemścić. Ale kurde... No jak można wziąć i oddać się jakiemuś obleśnemu facetowi, który ni w kij ni w oko nie jest przystojny a do tego miał kilka innych dziwek niedaleko a wybrał właśnie ją. Przecież każda normalna kobieta by mu odmowiła. Gdy zobaczyła Briana nawet się nie przestraszyła. Uderzył ją, często to robił bo za często zdarzało się jej odmawiać. Gdy skończył swoj wywód na temat tego jak mogła odmówić swojemu klientowi usługi i oberwała po raz drugi.
- Gdybyś ty wiedział jak on wyglądał i jak się zachowywał to sam byś mu odmówił- powiedziała wrednie. Wiedział że ma 3 różne charaktery i teraz raczej się tym nie powinien przejmować. Każdy jej charakter był zupełnie inny.- A ty po jakiego grzyba mi podsyłasz takich ludzi? Co to Kurwa ma być? Nie jestem pierwszą lepszą dziwką byś mi takich idiotów sprowadzał!
Ostatnie słowa prawie krzyczała. Ale nie bała się tego, że może znowu oberwać. A nawet jeśli była przyzwyczajona.
- Masz nas kurwa pod opieką w chuj a mi wysyłasz tych najgorszych klientów... Ogarnij się- może i miał ich dużo ale raczej żadna z innych dziwek by mu się nie postawiła i tylko Sofia miała tę czelność..

Gdy tylko wydusiła pierwsze kilka zdań z siebie wiedział, że trafił na dzień ,,bycia Sofie''. Wiedział więc już dlaczego odmówiła, ale mimo wszystko to nie zwalnia jej z tego obowiązku. Ma dawać dupy każdemu, kogo on jej podeśle niezależnie od jego wyglądu czy zapachu!
- Na szczęście ja nie muszę ich przyjmować w ten sposób co wy - odpowiedział równie złośliwie. Gówno go to tak naprawdę obchodziło. Gość zapłacił za panienkę, a ona odstawia taki cyrk?! Wyszedł w jego oczach na totalnego idiotę i musiał oddać mu pieniądze. Nie chodziło tu o sam fakt utraty gotówki, ale o to, KIM był ten klient. - Pierwszą lepszą może nie, ale jednak dziwką i tak naprawdę mam w dupie to, kto cię pieprzy. Nie mam natomiast w dupie tego, że odmawiasz klientom! Oni za ciebie, kurwa płacą! Nie rozumiesz tego?! - podniósł głos i odepchnął ją od siebie. Nie miał już energii (a może ochoty?) na to, by ją bić.
- Najważniejszych klientów, a to różnica. Przez ciebie i Twoje pierdolone widzimisię straciłem dość ważny kontakt... - spojrzał na nią dość surowym wzrokiem.

Sofia spojrzała na Briana i zaczęła się szyderczo śmiać. Masakra, jaki on był czasami głupi. Na prawdę. Bywały dni kiedy był dla niej miły ale to były dni charakterów Rose i Ann. Wtedy była cicha i potulna jak zawsze powinna. Ale jak się wstanie lewą nogą z łóżka to wiadomo, że musi być coś nie tak.
- A spróbuj raz przyjąć ich jak My i pogadamy sobie w ten sam sposób... Poczuj się jak my a potem pierdol trzy po trzy jakie to kurwa jest miłe uczucie jak jakiś oblech przychodzi do Ciebie i pierdoli że chce Cię wziąć na ostro bo ma taki jebany kaprys- warknęła cicho. Gdy ją odepchnął po prostu upadła na łóżko za sobą. Ładnie tak podnosić rękę na kobietę. Dobrze, że siniaki jej tak szybko nie wychodzą. Całe jej szczęście, bo inaczej żaden klient by do niej nie przyszedł.
- A co mnie to obchodzi kurwa... Weź pomyśl, że mimo pracy my też mamy uczucia a ja się "gwałcić" jakiemuś bogatemu idiocie nie dam... Wystarczy, że ty podnosisz na mnie rękę.- była zła. Częściej sie martwił, że coś moze się jej stać. A teraz? Co to kurwa miało być?- Niech sobie kurwa płacą... Nie obchodzi mnie to i tak dajesz mi ledwie 10 % z tego co zarobię a jestem najlepsza z nich wszystkich
Taka była prawda. Sofia była najlepszą ze wszystkich dziwek, które Brian doglądał. On może tego nie zauważał ale ona nie da sobie w kasze dmuchać.
- Kontakt jeden kurwa straciłeś i się przypierdalasz- Nigdy nie przeklinała tak dużo jak dziś. Może dlatego, że widział ja pod tym charakterem tylko kilka razy. Siedziała na kanapię oddychając nierówno bo była zła. Patrzyła na mężczyznę spod byka.

Obrzucił ją nieciekawym spojrzeniem. Żadna z jego dziewczyn nie była taka arogancka w stosunku do niego i żadna też nie odważyła mu się nigdy wcześniej sprzeciwić. Przyznać musiał przed samym sobą, że strasznie mu się to podobało, ta cała gra w kotka i myszkę. Zdecydowanie wolał tą wersję jej charakteru niż głupiutką i potulną Ann bądź Rose.
- Życzenia klientów powinnaś spełniać, bez względu na to, jakie dziwaczne będą. Skoro miał ochotę wziąć się na ostro, to bez gadania miałaś robić co kazał. Myślałem, że dość jasno przekazałem Ci swoje zasady - tłumaczył niczym cierpliwy aczkolwiek jednak surowy ojciec. Uwielbiał karać. Wszystkie dziewczyny karał, gdy były nieposłuszne, a mugolki nawet bardziej niż chętnie. Tyle, że potem musiał kasować im pamięć. Ze Sofie było inaczej. Sama była czarownicą, więc doskonale wiedziała o magii i nie musi wymazywać jej wspomnień. Na szczęście, bo każdą lekcję trzeba zapamiętać, inaczej nie ma ona najmniejszego sensu.
- Uczucia? Wy macie uczucia? A w ogóle wiesz co to znaczy? Czuć? Nie... mylisz się. Nie macie żadnych uczuć, jesteście poddane i oddajecie się chętnie za byle grosz, dlatego właśnie zwą was dziwkami, kurwami, prostytutkami czy jak głosi ostatnio nowe, modne określenie ,,kobietami wyzwolonymi'' - zadrwił z niej i wyśmiał jej zdanie. Znowu go zdenerwowała. Chwycił ją za twarz, mocno ściskając i wbijając palce w jej żuchwę i niemal podniósł za głowę. Przysunął ją do siebie na odległość niemal centymetra, że czuł na swoich ustach jej gorący oddech.
- I widzisz? Odezwała się natura dziwek. Kasa. Wiecznie wam mało. Cieszcie się, że cokolwiek ode mnie otrzymujecie... A wracając do mojego, a raczej NASZEGO klienta. Zadzwonię do niego, oddam Ci słuchawkę, a Ty grzecznie powiesz, że go przepraszasz. Miałaś zły dzień, nie byłaś sobą, czy cokolwiek, ale teraz już będziesz posłuszna i spełnisz każde jego życzenie, jasne? Wiem, że to zrobisz. Z dobrej woli lub nie. Znasz chyba takie słowa jak Imperius czy Cruciatus, prawda? - niemal wyszeptał jej to i uśmiechnął sie obleśnie i aby lepiej zrozumiała, delikatnie przejechał jej swoją różdżką po jej policzku. Uwielbiał ją. Jej upór, złość. Słowa pełne jadu. To jak walczy i próbuje być lepsza od niego. Miał w niej wspaniałą zabawkę.

Jego nieciekawe spojrzenie sprawiło że miała lekkie dreszcze niepokoju. Stawiała mu się. Grała z nim w kotka i myszkę ale sama nie wiedziała jak długo będzie miał do niej cierpliwość. Nadal jednak uśmiechała się szyderczo. Nie dało się jej zastraszyć. Może dlatego, że sama wiedziała, ze ma odczucia i uczucia.
- "Myślałem że dość jasno przekazałem Ci moje zasady" - Zaczęła go przedrzeźniać.- Twoje instrukcje są dla mnie tak samo nie zrozumiałe jak Twoje zachowanie co do mnie i innych dziewczyn. To, że jesteś naszym szefem nie upoważnia Cię do bicia nas wtedy gdy Ci się to podoba.
I kolejne postawienie się temu jakze przystojnemu alfonsowi. Wiedziała że teraz może co najwyżej znów jej przywalić albo ją odepchnąć. Chyba była jedyną z dziwek, które jednak trochę sobie cenił. A do tego miał do niej swoją słabość. Tak samo jak ona do niego. Każdy miał jakieś uczucia do siebie.
- Gdyby nie to, że moja matka była prostytutką ja bym nią pewnie nie była. Więc po pierwsze nie obrażaj mnie bo wcale taki lepszy nie jesteś. Czystokrwisty czarodziej a zajmuje się znajdowaniem mugolek, które zostaną jego dziwkami. Uważaj więc co mówisz bo ja sobie nie pozwolę Kurwa byś mnie obrażał - Warknęła już trzymana przez niego za żuchwę. Czuła jego oddech na swojej twarzy ale się tym nie przejmowała. Stwierdziła tylko że musi uderzyć w jakiś czuły punkt chłopaka czy tam jak kto woli mężczyzny. Większość dziewczyn by mu się nie postawiła, bałyby się go. Ale nie ona. Nie miałaby czemu.
- Nie widzę... Zatrzymaj sobie tę kasę ale ja tego klienta nie obsłużę i nie przeproszę... Wybacz ale Cruciatusami i Imperiusami to ty mnie nie strasz bo się Ciebie kurwa mać nie boję. Nie zauważyłeś tego jeszcze? A jak stwierdziłeś NASZ klient to go kurwa obsłuż. - Wiedziała że traktował ją jak zabawkę. Widziała to w jego oczach i jego zachowaniu. I coraz bardziej widziała to, że jej słowa i zachowanie go bawią i może nawet kręcą. Ale gróźb sobie nie pozwoli wmawiać. Wyrwała mu się mimo że czuła ból na żuchwie. Spojrzala na niego spod byka i wycelowała w niego różdżkę.
- A co powiesz na to że Cię teraz obezwładnię i po prostu wyjdę i spotkamy sie innym razem jak kurwa ochłoniesz i zaczniesz do mnie przysyłać normalnych ludzi bo tak to co najwyzej możemy sobie grozić nawzajem.- warknęła i stanęła przy oknie niedaleko drzwi od pokoju. Była na niego zła. Bardzo zła.

Spodziewał się, rzecz jasna, że być może jego słowa nie wzbudzą w niej żadnego lęku, ale przynajmniej miał nadzieję, że zasieją jakieś małe ziarno niepokoju. Wszak to jednak ciągle on dyktował warunki, ona mogła się z nimi zgadzać lub nie.
- Widocznie jesteś za głupia, by je zrozumieć. To, że jestem waszym szefem upoważnia mnie do wszystkiego, co mogę z wami robić. Kiedy mi się podoba - odparł bez zbędnych ceregieli. ON był szefem i mógł robić co chciał. Wszak były tylko zwykłymi dziwkami, niczym więcej. Skoro same dawały dupy to trzeba je traktować po prostu jak towar. Tyle w temacie.
Roześmiał się jej prosto w twarz. Oj Sofie, nawet nie wiedziała jak bardzo miał do niej słabość, której jednak nie miał zamiaru teraz okazywać, przynajmniej na razie.
- Cieszę się, że kontynuujesz rodzinną tradycję, to się chwali. Po pierwsze nie obrażam cię tylko nazywam rzeczy po imieniu. A co do mugolek, to wyświadczam im przysługę, gdyż do niczego innego się nie nadają - skomentował tylko. Nie ruszało go to w ogóle. - Nie pozwolisz? A co zrobisz? - zadrwił z niej. Doprawdy czasem nawet i go rozśmieszała tymi swoimi nerwami i tym na co ma uważać w stosunku do jej osoby.
Teraz zdenerwowała go naprawdę. Zmrużył oczy i przez moment wpatrywał się w jej ciemne, gniewne oczy. Pochylił się i mocno wpił się w jej usta nim zdążyła mu się wyrwać.
- Jeszcze zobaczymy - mruknął tylko i puścił ją. Słabość do niej wzięła nad nim górę, pokonała go. Nie potrafił jej bić czy choćby sprawiać ból. Nie tak dotkliwy jakim był Cruciatus.
Gdy odeszła do okna uśmiechnął się pod nosem. Złożył ręce na piersiach i czekał na jej ruch. Jakby zezwalał jej na atak.
- No dalej, zrób to.

Ona z tym charakterkiem była po prostu buntowniczką. Denerwował ją bardziej niż zawsze. Boże... On jest szefem ok, ale niech nie przegina. To nie jest tak, że ona bedzie ciągle słodka i miła i się będzie zgadza.c z jego słowami. To byłoby bez sensu.
- Nie upoważnia Cię do tego byś podnosił na mnie rekę. Zrób to jeszcze raz a oddam a znasz mnie, wiesz że jestem zdolna do tego by Cię uderzyć. Wystarczy charakter, który mam teraz - Warknęła. Nie pozwoli się bić. Ma swoją dumę i uczucia jak już było powiedziane. Żaden facet nie podniesie na nia ręki, nawet jej klienci. Wiedziała, ze oni wiedzą, iż nie mogą jej tknąć.
Podobał się jej jednak taki władczy i grożący. Chyba większość kobiet by na takiego poleciała. Cóz przyciąganie mieli niemałe trzeba było przyznać. Im gorszy z zachowania tym więcej kobiet kręciło się w okół niego. Widziała to i nawet czasami brała ją lekka zazdrość o to, że inne na niego lecialy a on traktował je lepiej niż ją. Jednak nigdy mu o tym nie powie. Wiadomo. Wstydzi się
- Podziękuj mojej matce bo gdyby nie ona nie zarabiałbyś tyle co teraz-Warknęła patrząc wprost w jego oczy. Wiedziała, że tylko to go na trochę zbije z tropu. Włączyła sobie nienawiść w oczach - W końcu się zemszczę.- Nie żartowała. Było to widać i to cholernie widać po niej. Miała nadzieję że zauważy.
To, że wpił się w jej usta zdenerwowało ją jeszcze bardziej. Miał nie ukazywać słabości. Widziała że bierze nad nim górę. Denerwowało ją to.
- Nie zobaczymy tylko się przekonasz. W końcu któraś nie wytrzyma i odejdzie. I uwierz mogę to być ja.- Wiedziała, że już nieco go złamała. że teraz już nie podniesie na nią ręki. Za duża słabość. A Cruciatus? Prędzej pozwoli by ona użyła go na nim niż on na niej ją użyje.
A to że stanął jakby pozwalał na atak zbiło ją z tropu. Wiedziała że go nie zaatakuje. Nie wiedziała czemu opuściła różdżkę. Ale nie przyzna się, że również ma do niego słabość.
- Kolejny rozkaz co masz zrobić moja dziwko?- Zadrwiła z niego i to bardzo poważnie. Miała nadzieje że go rozwścieczy.

Zdawał sobie sprawę z tego, że może i przesadza, ale zasłużyła sobie na to. Nie powinna odmawiać klientom, w końcu sama wybrała dla siebie takie, a nie inne zajęcie do cholery. Zerknął okiem na jej twarz i ucieszył się, że nie pozostawił żadnych śladów na jej buźce, mogłoby to popsuć nieco jego interesy. Nikt przecież nie chce poobijanej prostytutki chociaż i tak przecież to głównie nie na twarzy mężczyźni się skupiają...
- Nie boję się żadnego z twoich charakterów. Takie przypadki jak Ty powinno się leczyć, ale nie będę AŻ taki niemiły i nie zgłoszę cię pod pretekstem zbadania psychiatrycznego - zachichotał. - Poza tym szkoda, gdybyś straciła nieco urody, byłabyś bezużyteczna, a jak wiesz, zbędne towary się wyrzuca bez żadnych wyższych skrupułów - dodał.
Imponowało mu, że mu się stawia. Był dziwnym facetem. Wbrew pozorom wcale nie kręciły go słodkie idiotki, skłonne robić wszystko co im kazał bez kręcenia nosem. Był niczym wilk, który cieszy się ze zwierzyny, którą musiał usilnie upolować.
- Dobrze. Złożę wielki bukiet kwiatów na jej grobie, jakie lubiła? Muszę wiedzieć, żeby nie zrobić gafy. Gdybym ja był trupem i ktoś położyłby na moim pomniku kwiaty, których nie lubię, wściekłbym się - odpowiedział pokrótce i otrzepał ubranie z niewidzialnego kurzu. - Zemścisz się? - zachichotał. - Jak? Odmówisz kolejnemu klientowi? Proszę cię... Nie do mnie tego typu groźby, nie ruszają mnie ani trochę.
Kiedy zagroziła, że odejdzie, nieco się przeraził. Wiedział, że jest do tego zdolna będąc Sofią, ale nie dał tego po sobie poznać, że go to ruszyło. Niech sobie nie myśli, że jest tutaj nie zastąpiona. Ma przecież wiele innych dziewczyn, które bez gadania i fikania robią co im powie.
- Droga wolna - odparł beznamiętnie. Jednak kiedy tylko by ruszyła, zatrzymałby ją siłą. Nie pozwoli jej odejść. Nigdy.
Zmrużył oczy, zaczął szybciej oddychać, a żyłka na jego karku zaczęła niebezpiecznie pulsować z wściekłości. Dlatego kiedy tylko opuściła różdżkę, on podniósł swoją i rzucił na nią Cruciatusa. Nie chciał tego robić. Naprawdę. Jednak nie miał wyboru i to było silniejsze od niego.

Cóż, szczerze w ogóle nie interesowało jej to o czym myślał Brian i co według niego ma robić. Ona sama wiedziała, których klientów przyjąć a których nie za bardzo. To była jej praca on tylko dostawał za nią pieniądze i nic więcej. Nie żeby coś ale nie podobało jej się często zachowanie jej alfonsa.
- To się zacznij bać a po drugie badanie tu nic nie da... W końcu wiesz że najwiecej zarabiam właśnie z powodu 3 innych charakterów, - warknęła. - Poza tym szkoda by było jakbyś stracił jaja bo już żadnej byś się nie przysłużył zresztą chyba nie masz jaj sorry tu nie będzie nic szkoda- Powiedziała z Ironią
Kolejne zdania ją rozwścieczyły. Rzuciła się na niego z rękoma a po chwili się odsunęła. Obrażał jej matkę a ona sobie nie pozwoli. Do jasnej cholery mógłby się chociaż nie naśmiewać ze zmarłej. Zginęła oczywiście ale nie była taką zdzirą by od razu ją obrażać.
- To powiedz mi jakich nie lubisz to na złość Tobie Ci je przyniosę. Będziesz mógł się wściekać do woli- Warknęła przyglądając się mu z jeszcze bardziej zdenerwowanymi oczyma..
Była zła. Odwróciła się do okna by nie zobaczył tego że z jednej strony ją wkurwiał a z drugiej przyprawiał o dreszcze zadowolenia iż tak bardzo kręci go ten charakter. Czy była gotowa odejść? Nawet jakby nie miała gdzie mieszkać a chciałaby się od niego uwolnić w końcu by to zrobila/ Odwróciła się znów do niego
- Zatem żegnam - Warknęła i do końca opuściła różdżkę. Nie spodziewała się że ten użyje na niej Cruciatusa.
Ból jaki poczuła z jednej strony był nie do wytrzymania a z drugiej chyba była na niego przygotowana. Wiła się przez dłuzszy czas pod jego zaklęciem a gdy w końcu je cofnął ledwo stanęła na nogach. Spojrzala na niego nienawistnym spojrzeniem i ruszyła ku drzwiom.

z/t

Nie skomentował jej słów, bo zwyczajnie miała rację. A za nic w świecie głośno jej tego nie przyzna, prędzej już umówiłby się ze szlamą niż to zrobił.
- Och, tu cie zaskoczę. Lubię wszystkie kwiaty, więc ucieszę się z każdych - odpowiedział z wrednym uśmiechem. Miała pecha, bo on naprawdę lubił wszystkie kwiaty. Zresztą lubił to zbyt mocne określenie. Obojętne mu były i jakiekolwiek by ktoś postawił z każdych byłby ucieszony, taki typ.
Nie chciał tego, ale musiał ją jakoś zatrzymać. Było mu przykro, że akurat rzucił to zaklęcie na nią. Ann czy Rose lubił karać, ale jeśli chodziło o Sofię było inaczej. No ale skoro już to zrobił. Nie mógł pozwolić by odeszła. Przez około minutę ją karał, dopiero po upływie tego czasu przerwał zaklęcie.
- Tyle ode mnie. Na dzisiaj - powiedział krótko widząc jej spojrzenie pełne nienawiści. Wiedział też, że nie odejdzie. Nie była w stanie. Mówiła dużo, ale działała mało. I to było takie cudowne. Pozwolił jej teraz odejść, zająć się sobą. Dać czas na przemyślenie swojego zachowania... Chwilę po niej sam wyszedł i opuścił hotel.

z/t

Co prawda przyprowadzenie jej do hotelu może nie było najlepszym pomysłem (zwłaszcza, jeśli chodzi o cenę - ale takie kobiety zasługują na takie 'luksusy'), ale nie miał kompletnie pojęcia gdzie ją zabrać. W jego mieszkaniu aktualnie trwał remont, więc zdecydowanie nie był to najlepszy pomysł. To nie były na pewno warunki dla niej. Rozmowa z recepcjonistką była prosta.
-Poprosimy jakiś ładny pokoik. Tylko ze śniadaniem, żona musi coś zjeść rano. Tak, na nazwisko Whites. - podając jej dokumenty wręczył jej również banknot, by pokój na pewno był ładny. Numer 324, wysoko, podobno z widokiem na cały Londyn. Zobaczymy. Rick pomagał całą drogę Elizabeth dotrzeć do punktu docelowego, co nie zawsze było łatwym zadaniem, ale w końcu udało mu się, gdy już uporał się z zamkiem do drzwi zamknął za sobą drzwi. Faktycznie. Było tu pięknie. Wygodne łóżko - ale tylko jedno. Trudno, będzie musiał spać z nią. Nie zamierzał spać na podłodze, na pewno nie.
Zamówił jeszcze szampana, którego zaraz przyniosła obsługa i usiadł przy stole.
-No więc, Elizabeth...opowiesz mi coś o sobie? - przygotował dwa kieliszki i otworzył szampana z hukiem rozlewając go - tak słaby alkohol już nie powinien jej zaszkodzić.
Było w niej coś, co sprawiało, że chciał z nią spędzić ten wieczór. A był stosunkowo trzeźwy, więc to nie alkohol wymuszał na nim takie zachowanie. Może jakieś zauroczenie? Kto wie.

Rozbawiony całą tą sytuacją nie pozwalał temu pięknemu powalającemu uśmieszkowi schodzić z jego twarzy. Rozlał szampana do dwóch kielichów, a zaraz potem niczym prawdziwy kelner podniósł się i wręczył jej naczynie z odpowiednio schłodzonym wspaniałym szampanem. Och, finansowo ucierpiał na tym, ale nie żałował. Chyba było warto.
-Proszę uprzejmie. - zaśmiał się, a potem usiadł na łóżku obok niej.
-Chyba żartujesz, nie będę spał na kanapie. Będziesz musiała przeboleć moją obecność. Nie odpuszczę sobie tak wygodnego spania. - znów się zaśmiał ukazując swoje dołeczki. Głupie dołeczki. Nigdy ich nie lubił.
Podszedł do okna wyglądając przez nie. Piękny widok. Przymknął oczy, przez głowę przemknęło mu kilka wspomnień, kilka myśli...Uchylił je i wyciągnął papierosa. Co prawda nie powinno się palić w hotelach, ale miał to w głębokim poważaniu. Chciał zapalić i właśnie to zamierzał zrobić. Rozpalił papierocha zaciągając się potężnie i wypuścił dym w kierunku uchylonego okna.
-Elizabeth Russell. Ładnie, piękne imię dla pięknej kobiety. I do tego aurorka...heh, niebezpieczna jesteś chyba, co? - mówił, stojąc do niej odwrócony. Gdy zdał sobie sprawę, że to niegrzeczne odwrócił się do niej. Zdjął kurtkę zostając w samej koszulce - dość opiętej, która uwydatniała budowę jego ciała - a okrycie wierzchnie rzucił na krzesło.
-Ja jestem Rick Whites. Jestem...nikim szczególnym. Pracuje w sklepie z eliksirami, jestem po studiach, w trakcie tego całego stażu czy jak to tam zwą na aurora. W trakcie testów. Nauczyciele mówią, że mam zadatki, może mają rację. Na razie jestem zwykłym szarym facetem z londynu próbującym jakoś wyżyć za średnią krajową. Co robiłaś w takim miejscu jak Perła? To chyba nie miejsce dla takich kobiet.

Dziewczyna chyba naprawdę powracała do żywych, bo w końcu zaczęły nawiedzać ją uporczywe myśli - czy to nie dość szalone, by siedzieć z facetem w jednym pokoju hotelowym, z facetem, którego cholera znało się zaledwie godzinę, może dwie? Elizabeth zagryzła dolną wargę, co było jej charakterystyczną czynnością, kiedy się denerwowała. Próbowała wraz ze swoją niezbyt współpracującą przepitą głową wykombinować, jak się uwolnić. No bo cholerka, gościu wyglądał dość sympatycznie, ale kto wie... a poza tym, co o niej świadczy fakt, że dała się zaciągnąć do hotelu? Jeszcze sobie pomyśle, że to jakiś bilet do jej ramion. Chociaż... nie było co ukrywać, Rick musiał należeć do tego grona mężczyzn, który nie mógł odpędzić się od kobiet i wiedział jak z nimi postępować. Myśli te powoli onieśmielały Elizabeth. Na Merlina, po raz pierwszy czuję się taka bezbronna...przyznała przed samą sobą i bardziej wtuliła się do pościeli, jakby ona miała stanowić jej barierę ochronną. Co innego jakby była trzeźwa! Już by pokazała temu chłoptasiowi, kto ma prawdziwy temperament. Tymczasem obracała w dłoni lampkę szampana podziwiając, jak trunek obmywa ścianki szkła. Uniosła spojrzenie, choć na marne. Rick stał tyłem do okna... wykorzystała chwilę by przyjrzeć się jego posturze. Rick natomiast, jakby czytając jej w myślach, zdjął kurtkę. Ponownie zagryzła wargę, tym razem zupełnie nieświadomie. Koszulka opinała się na Jego mięśniach, jego rysy wręcz się odznaczały... wypuściła ze świstem powietrze. Cudownie, w jednym pomieszczeniu z zabójczo przystojnym facetem! Że nie mogłaś podejść do jakiejś babeczki! Przeklnęła się w myślach. Jednym tchem wypiła całą zawartość lampki, bo raptem zaschło jej w ustach. I w tym momencie doszły do niej wszystkie jego słowa.
- Myślę, że mi miło, panie Whites. - uśmiechnęła się z zamglonym alkoholem wzrokiem. Nie można było zapomnieć, że jeszcze była w wielkim stanie upojenia. Może nieco odzyskała zdolność myślenia, ale to o niczym nie świadczyło... no poza tym, że w końcu mogła się wykazać jako rozmówca. Choć charyzmę przepiła, potrafiła odpowiedzieć na jego pytanie. Nie należało do specjalnie skomplikowanych. - Startujesz na Aurora? Tak więc nie możesz być nikim, Whites. My jesteśmy kimś w tym świecie. - kiwnęła głową parskając śmiechem. Zdała sobie sprawę, jak źle mógł potraktować jej słowa chociażby ze względu na jej stan świadomości. - Skoro odbywasz staż, nadajesz się do tego. Ale to zależy od Ciebie, od zaangażowania... - mruknęła i podała mu kieliszek z niewinnym uśmiechem, zarazem wyraziła chęć kolejnej porcji szampana. Teraz nie miała sobie nic do zarzucenia zbytnio, jutro się o wszystko będzie martwić. Tak? Tak! - Hm.. w tym rzecz. To nie miejsce dla takich... jakich kobiet, panie Whites?! - uniosła prowokacyjnie brew. - Wszędzie sobie poradzę, proszę się o to nie martwić. Można uznać, że... przepijałam pewne problemy. Osobiste.
Podkreśliła zarazem dając mu znać, by nie brnął w to dalej. Ziewnęła po raz kolejny.

-Nie denerwuj się tak. - mruknął, gdy zauważył, że dziewczyna ciągle przygryza wargę. Skąd wiedział, że to oznaka zdenerwowania? Z tego względu, że sam właśnie tak miał. Już od dzieciństwa wszyscy zauważali, że tak robi. Być może dopiero poznana kobieta ma dokładnie takie samo przyzwyczajenie jak on?
Czy powrót do trzeźwości był taki prosty? Obserwował jej zachowanie momentami zauważając, że dziewczyna powoli trzeźwiała. Teraz dopiero zastanowił się, czy podanie jej szampana było aby na pewno dobrym pomysłem...Ale nie powinno jej to zaszkodzić. Ewentualnie po tak lekkim alkoholu pójdzie spać.
-O to chodzi, by było miło, prawda? - powiedział rozbawiony po raz kolejny unosząc papierosa do ust. Oparty o parapet czuł ciągle na karku powiew wiatru zza okna. Było mu przyjemnie. Upił łyka szampana...właściwie dlaczego szampana? Taki napój wydał mu się odpowiedni, ale teraz żałował, że nie może napić się dobrej whisky z lodem. Cóż, Panie Whites. Nie zawsze można mieć wszystko na co ma się ochotę. A to, że miał ochotę teraz na Pannę Russell to już inna kwestia. Miał ochotę, ale nie dotknie jej. Nie był takim typem mężczyzny, by robić cokolwiek bez zgody kobiety, lub jeśli nie myśli do końca trzeźwo.
Pewnie Elizabeth pomyślała, że ma nad nim jakąś przewagę, bo już jest aurorką, a on jeszcze nie. Prawda była taka, że specjalnie się do tego nie przykładał. Mógł by być aurorem z powodu znajomości, ale wolał zdecydowanie na wszystko zapracować samemu, a teraz..praca, staż, to wszystko...Po prostu mu się nie chciało.
Demony przeszłości skutecznie odwracały jego uwagę od tego, co było ważne, jeśli chodzi o zapewnienie sobie przyszłości.
-Tak, tak...być może masz rację. - ominął ten temat zręcznie (przynajmniej tak mu się wydawało).
Zaśmiał się na następne słowa wypowiedziane przez nią.
-Jak to jakich? Kobiet z klasą. Nie miałem na myśli, że sobie nie poradzisz. Aurorki muszą sobie radzić w każdej sytuacji, ocena sytuacji a następnie odnalezienie się w niej. Czyż nie tego nas uczą? Chodzi o fakt, że powinna Pani znajdować się w jakimś...doborowym towarzystwie, a nie w marnym barze. Przynajmniej takie sprawiasz pierwsze wrażenie. - upił kolejnego łyka szampana, a następnie zaciągnął się ostatni raz i wyrzucił papierosa za okno. Podszedł do niej po drodze zabierając butelkę ze stołu i dolał jej szampana. Usiadł na łóżku po jej stronie, tuż obok kobiety i spojrzał prosto w te piękne oczy, w których od razu zatonął. Zatonął, ale wydostał się po chwili z tych głębin. Nie mógł jej pokazać, że jest nią zauroczony, a akurat ukrywanie emocji wychodziło mu całkiem nieźle. Obdarzył ją ponownie radosnym uśmiechem.
-Nie jesteś głodna? Z przyjemnością załatwię wszystko na co tylko masz ochotę, księżniczko. - zaśmiał się znów. Och, jak przyjemnie było się tak wyrwać od tego wszystkiego, pośmiać...poflirtować.

Och, brązowooki doskonale zdawał sobie sprawę, iż dziewczyna myśli, że zaciągnął ją do tego hotelu tylko i wyłącznie z jednego powodu. Nie zamierzał wyprowadzać jej z błędu - i tak by nie uwierzyła. Ta, przecież kobiety myślą, że wszyscy mężczyźni są dokładnie tacy sami i na nic tutaj teksty typu 'ja jestem inny'. Może czas pozwoli jej się o tym przekonać. Ale tylko może.
-No tak, racja, damie nie przystoi przewracanie się w eleganckich lokalach. Tam wszystko jest takie sztywne. Widzisz, a my faceci mamy akurat głęboko w poważaniu takie rzeczy..No, oczywiście mówię o facetach - normalnych facetach, nie facetach snobach. - ponownie się zaśmiał wbijając swoje spojrzenie na moment w kieliszek.
Przeniósł na nią od razu wzrok gdy się podniosła - faktycznie, przez moment pomyślał, że zamierza się gdzieś wybrać. A tu taka niespodzianka. Uśmiechnął się.
-Ja akurat będę wszystko doskonale pamiętał i bardzo mnie to cieszy. Szkoda by było zapomnieć o tak fascynującym spotkaniu. - rzekł dalej przez ten uśmieszek, a potem upił łyka szampana.
-Tak tak...jasne, zwrócisz. - mruknął od niechcenia doskonale wiedząc, że nie przyjmie od niej ani grosza za ten nocleg i może sobie tylko tak pogadać. Następnie wstał i wyszedł, udał się do recepcji by ogarnąć coś do jedzenia.
Po chwili wrócił bez słowa siadając na swoim miejscu.
W niedalekim czasie do pokoju przywędrowała obsługa wnosząc im dwie sałatki. To powinno być okej, tego nie powinna zwrócić.

Och, faktycznie oczekiwanie na nią nieco mu się dłużyło. Postanowił nie ruszać nic swojej sałatki, dopóki ona nie wyjdzie - tak nakazywała kultura. No proszę, a podobno gentlemani to wymarły gatunek. No a czy on do nich w sumie należał to już nie jemu decydować.
W końcu wyszła, akurat gdy on znowu stał przy oknie paląc papierosa. Zauważył kątem oka jej krótki ręcznik. Och, była cholernie seksowną kobietą, ale zamierzał jej w tej chwili pokazać, że w ogóle go nie interesuje jej..piękne, bo piękne ciało. Spojrzał tylko na nią przelotnie z obojętnym wyrazem twarzy i mruknął coś w odpowiedzi.
-Tak, jasne. - a niech idzie się przebierać. Może w końcu będą mogli spokojnie usiąść i zjeść. Jakie szczęście, że niedawno był dziesiąty i jest świeżo po wypłacie.
Nie jadł, ale polać sobie więcej szampana nie zapomniał. Jeden kieliszek więcej nikomu nie zaszkodził. Ech, natura obdarzyła go mocniejszą głową niż większość jego znajomych. Niestety, bo często bywało tak, że gdy wszyscy byli już pijani on dopiero zaczynał. Ale takie już życie. Palił powoli, jakby pozwalając by z każdą następną chmurą dymu uchodziły z niego wszystkie złe myśli. W ogóle nie chciał się przejmować, chciał żyć chwilą, tym co jest teraz. A co jest teraz? Siedzi w eksluzywnym (poniekąd) hotelu, popija szampana z piękną kobietą w jednym pokoju. Chyba nieźle, prawda?
*Ah, czy ja się w końcu doczekam jej wyjścia?* - zadał sam sobie pytanie w myślach. Minuty mijały wolno, niczym godziny. Ciekawe jak się rozwinie ta cała noc, co będzie dalej...tego już nie mógł przewidzieć.
Wszystko może się wydarzyć, a na razie jedyne co mu przemknęło sensownego przez głowę to...W czasie gdy ona była w łazience (JESZCZE!) poszukał jakichś świeczek i rozstawił je na stole, rozpalając zapalniczką. Ułożył obok talerzy w odpowiedni sposób sztućce, rozlał wina do dwóch lampek i przygasił światło w pokoju.
Romantico, a jak? Wspaniała kolacja dla wspaniałej kobiety. Jeśli sałatkę można nazwać kolacją...
Usiadł przy stole czekając na nią. A po co to wszystko?
Uwielbiał sprawiać radość innym, w szczególności sprawiać, by kobiety czuły się...wyjątkowe. Czy to były przyjaciółki, czy jego kobiety...Czy też przypadkowo poznane kobiety w barach, które odprowadza się pijane do hotelu nie koniecznie w celach jednorazowej przygody. Uhm...

Nie można było na pewno stwierdzić, iż kobieta ta mu się nie podobała. Ba, wręcz przeciwnie, ale blondyn doskonale znał zagrywki kobiet. A co na nie (według stereotypów) najlepiej działa? Jeśli się je olewa. I to też praktykował, chociaż nie do końca, bo nie chciał jej też olać do końca. Ach, on również miał po prostu poprzewracane w głowie i to konkretnie, ale to już inna sprawa. Nie ma sensu teraz nad tym rozprawiać.
W każdym razie kobiecie (dzięki Ci boże!) udało się nareszcie wyjść z tej przeklętej łazienki. Uśmiechnął się na sam jej widok, a gdy uświadczył jej reakcję na to wszystko co przygotował, uśmiech poszerzył się jeszcze bardziej.
Zanim kobieta usiadła oczywiście podniósł się pierwszy i odsunął jej krzesło, a dopiero gdy ona usiadła sam zajął swoje miejsce. Niczym prawdziwy gentleman. Naprawdę chciał by poczuła się wyjątkowo i dobrze w jego towarzystwie, aż tu nagle..
*JESTEŚ GEJEM* - to pytanie odbiło się echem w jego głowie kilka razy. Oniemiały patrzył na nią wielkimi oczami, bez słowa. Zapadła grobowa cisza...
Aż nagle wybuchnął śmiechem, głośnyym, długim i w ogóle radosnym. Heh, aż mu pociekły łzy.
-Nie, Elizabeth. Nie jestem gejem. Jestem całkowicie heteroseksualny. Jeśli chodzi Ci o to, czy mi się podobasz - to tak, cholernie mi się podobasz, ale...nie jestem typem faceta, któremu cieknie ślina na sam widok kobiety w ręczniku. - przestał się śmiać i stwierdził dalej z radosnym uśmiechem.
-Skoro już wyjaśniliśmy kwestię mojej orientacji seksualnej chyba możemy zacząć jeść...To znaczy...o ile nie masz jeszcze jakichś ciekawych pytań. - powiedział rozbawiony i znów sięgnął po butelkę szampana - w której nie zostało wiele i polał do dwóch kieliszków.

No tak, przecież każdy facet czuję niepokojące stwardnienie w okolicach kroku, gdy tylko jakaś dziewczyna wyjdzie mokra z pod prysznica i założy na siebie króciutki ręcznik, prawda?
Jak widać, Pan Whites był nieco bardziej złożonym mechanizmem. Cóż, zdarzały się i takie wyjątki. A on za wyjątek się uważał, przynajmniej pod jakimś tam względem. Dobra, wcale nie. Czuł się zwykłym szarym człowieczkiem pracującym aktualnie dla systemu, jak zegarmistrz nakręcający mechanizm by chodził w odpowiedni sposób, żeby nic nie zgrzytało.
Ale mało ważna kwestia w tej chwili, jak ktoś gdzieś mądrze zauważył - ta chwila była zbyt piękna, żeby zaśmiecać głowę niepotrzebnymi pesymistycznymi myślami.
-Widzisz, masz tutaj wyjątek od reguły. A każdy wyjątek ją potwierdza, czyż nie? - mruknął wbijając spojrzenie w talerz, gdy sięgnął po widelec. Pochłaniał dość szybko sałatkę, bo akurat był tym typem faceta, którego natura obdarzyła ośmioma żołądkami - jak krowę. Taka sałateczka to była dla niego marna przekąska przed obiadem.
-Mało ciekawe pytanie, bo moja decyzja dalej się nie zmieniła. Będę spał razem z Tobą w łóżku, rzadko mi się zdarza spać w tak wygodnym miejscu, dlatego chętnie skorzystam. Nie martw się, nie rzucę się na Ciebie jak głodny na chleb. Zamierzam się wyspać. - chociaż w sumie...
-..w sumie planowałem jeszcze jakiś spacerek, jeśli łaskawa Pani pozwoli. - wykonał teatralny ukłon nad stołem z uśmiechem na ustach i nabitym kawałkiem pomidora na widelcu przy ustach. Wyglądał bardziej jak błazen, niż jakiś hrabia, ale to nic. Grunt to być sobą..nie żeby był błaznem!