Elizabeth dość bacznie mu się przyglądała z coraz to większym zdumieniem. W końcu odłożyła widelec zostawiając na talerzu zaledwie połowę sałatki. Nic więcej nie mogła do siebie przyjąć, niestety... jej żołądek dzisiaj miał zamiar wszystko odrzucać.
- To niesamowite... - skomentowała w dość tajemniczy sposób. - Że mężczyźni potrafią tyle pochłonąć jedzenia. Aż zastanawia mnie, gdzie wy to wszystko mieścicie.
Wzruszyła ramionami i zaśmiała się cicho. Nie miała zamiaru zniechęcać go do jedzenie, skądże znowu. Ostatnio, a może jedynie pod wpływem alkoholu zdarzało jej się mówić wszystko, co jej na język przyszło. Pokręciła zaraz głową na stwierdzenie Rick'a zupełnie nieświadomie odrzucając w dość prowokujący sposób swoje blond kosmyki na bok.
- Ach, w porządku, panie wyjątkowy. - oparła się o oparcie krzesła w dalszym ciągu mu się przyglądając. Była świadoma tego, że zaczyna darzyć sympatią tego nowo zapoznanego mężczyznę. Darzyła go szacunkiem, w końcu chciał być Aurorem, a ona doskonale wiedziała, jak istotny jest to tytuł. Wymaga poświęceń... z kolei ona jeszcze nie potrafiła odgadnąć, czy tego poświęcenia jest świadom pan Whites. Niemniej jednak odezwała się w niej paląca potrzeba poznania go bliżej. Cały tok myślenia zaburzył jej jednak mężczyzna. Nie przystanął na jej propozycje, do czego nie była przyzwyczajona. Postanowiła dać sobie na razie spokój z tym łóżkiem. Przynajmniej w razie konfrontacji zepchnie go z materaca, aż się podda i zdecyduje się przespać na kanapie. Ach, plan życia! Po chwili... że co?!
- Że co? Na spacer.. ja jestem świeżo po umyciu , ledwie co utrzymam się na nogach... - a mimo to przydałaby jej się dawka świeżego powietrza. Zmrużyła oczy, wydając się nie być szczególnie wzruszoną, w środku jednak prowadziła ze sobą walkę. To mogłaby być dobra okazja do bliższego zapoznania się, ale w sumie... tak bardzo ciągnęło ją do łóżka . - Nie wiem co ty ze mną robisz... ale tak, chyba się zgadzam.
Pokręciła z zrezygnowaniem głową. Skąd u niej ta uległość?

Faktycznie, nikt chyba nigdy nie odkrył gdzie mieści się ta ilość jedzenia pochłaniana przez wielu mężczyzn. Dlatego teoria o ośmiu żołądkach była jak najbardziej prawdziwa, no bo gdzie?
Pan wyjątkowy - to określenie mu się spodobało, dlatego odpowiedział na nie szerokim uśmiechem. Zjadł swoją część sałatki, popijając resztką szampana. Odstawił talerz, zabierając jej i kładąc pod swój, a jej sztućce na górę razem z jego. Ależ on dzisiaj dbał o wszystko, to co robił musiało być dopięte na ostatni guzik.
Zaśmiał się, słysząc na końcu jej zgodę, oraz stwierdzenie 'co ty ze mną robisz'. Gdyby tylko ona wiedziała, jak na niego działa...Może wszystko potoczyło by się nieco inaczej, ale na szczęście ukrywanie takich rzeczy opanował na najwyższą ocenę. Przydawało się to w naprawdę wielu sytuacjach i nie raz uratowało mu dupę. Podniósł się, a następnie podszedł do niej odsuwając jej krzesło.
Zarzucił na siebie kurtkę, a potem pomógł jej ubrać nakrycie wierzchnie - jak na gentlemana przystało ustawając się za nią i trzymając płaszcz/kurtkę dopóki nie włożyła rąk do rękawów. Był wtedy niebezpiecznie blisko - aż mogła poczuć jego ciepły oddech na szyi, a potem odsunął się - nie łamiąc jej osobistej przestrzeni.
-To zapraszam. - nie zamierzał zdradzać, gdzie się wybierają. To miała być niespodzianka. Wyszli - oczywiście wypuścił ją pierwszą a potem zamknął drzwi od pokoju, a klucz schował do kieszeni.
Gdy już wyszli wystawił rękę, by wzięła go pod ramię, nie wiedząc, czy będzie chciała - ale zawsze warto spróbować.
~z/t x2

No cóż, takiego obrotu spraw się nie spodziewał. A gdzie miał się podziać, jeśli nie tu? Powtórzył chyba ze 3 razy, że nie zamierza sobie odpuścić spania w takim wręcz królewskim łożu, dlatego właśnie majstrował przy zamku. W końcu udało mu się otworzyć zamek - który trochę się zacinał, ale to akurat mało ważne i wszedł do pokoju. Panowała tutaj przejmująca cisza. Z obojętną miną spojrzał na puste talerze, puste kieliszki i pogaszone świeczki...
Tu było teraz tak...pusto. Brakowało czegoś. Kogoś. Jej.
Ale nie przyszedł sam, niee...miał w ręku towarzyszkę - butelkę whisky. Sam nie wiedział czemu miał ochotę teraz pić, dużo pić. Poczuł się po prostu...w jakiś sposób źle potraktowany? Ale taka była kolej rzeczy, nie więcej niż pół godziny temu rozmawiali o samotności, która znów go odwiedziła w znajomy sposób otulając chłodem jego serce.
Otworzył okno i oparł się o parapet, trochę wiało, ale mu to nie przeszkadzało. Rozpalił kolejnego papierosa i otworzył butelkę. Wypił łyka i odwrócił się w kierunku świeczek, które zapalił używając niewerbalnego zaklęcia. A niech się palą, było tu może trochę przyjemniej, gdy ogień wesoło skakał po knocie.
Ponownie odwrócił się patrząc przez okno i paląc papierosa.
Był tu sam, jak zwykle sam. Może brzmi to wszystko jak jakaś tani dramat, ale niestety tak było. W takich chwilach bardzo dużo myślał nad swoim życiem, nad wszystkim, nad tym co się wydarzyło. Utonął swoich myślach, teoretycznie był w pokoju, ale jego umysł zaprowadził go gdzieś cholernie daleko, ponad chmury, za horyzont...

Blondyn szczerze mówiąc nie spodziewał się, że ją jeszcze zobaczy. Co prawda wiedziała doskonale, że przyjdzie tutaj, ale po co miała przychodzić? Odepchnęła go, odrzuciła, co było cholernie dziwne. Najpierw się przed nim otwierała, a potem zupełnie bez powodu odeszła. Jakby w czymś zawinił, powiedział coś złego, czy zrobił a w jego mniemaniu było zupełnie odwrotnie. No cóż, kobiet nikt nigdy nie zrozumie, a ta kobieta była inna, wyjątkowa. Może to tak bardzo go właśnie kręciło? Że nie była taka jak zwykłe puste panienki, które spotykał zbyt często i którym zależało tylko na tym, żeby zabrał je do łóżka. Och, a jakież były oburzone, gdy odmawiał?
Jeden papieros już się wypalił, zaraz po nim drugi, z flaszki trochę ubyło, a on już czuł przyjemne ciepło rozlewające się po jego przełyku, oraz przyjemnie odprężające umysł, głowa - przed chwilą ciążąca mu od natłoku myśli teraz była lekka. I dlatego właśnie pił.
Niektórzy mówią, że za dużo, ale nie wierzył im. Jego zdaniem - wystarczająco.
I nagle usłyszał skrzypienie drzwi. Czyżby..? Z niedowierzaniem odwrócił się chcąc coś powiedzieć, ale nie zdążył, bo natychmiast do niego podeszła - blisko. Następnie poczuł jej delikatne dłonie na swoich policzkach. Odetchnął głębiej, nie...nie zamierzał jej wcale odpychać. Złość, którą przed chwilą odczuwał...smutek...Wszystko wymazała samym swoim pojawieniem się tutaj, a jej następne słowa okryły go jeszcze przyjemniejszym ciepłem, niż to, które dawała whisky, której tyle wychlał.
-Och, nie gadaj już tylko to zrób.. - mruknął delikatnie się uśmiechając i objął ją w pasie przyciskając do siebie, sam wpił się w jej usta dość łapczywie, w końcu zaspokajając te pragnienie, które targało nim już dłuższy czas.
Co on z nią robił? Nie miał pojęcia, za to wiedział, że ona działała na niego kojąco.
Kto by pomyślał, że zwykły wypad do często odwiedzanego po pracy baru skończy się właśnie w ten sposób?

Och no tak, przecież oczywiste, że mogła mieć co do niego pewne wątpliwości. Nawet nie pewne, a spore. Przecież tak naprawdę nie znali się zbyt długo, chociaż Rickowi z jednej strony zdawało się jakby znał ją już bardzo długo..Albo inaczej. Jakby bardzo długo czekał na kogoś takiego. Brzmi to dalej jak z jakichś tanich romansideł, ale inna sprawa kiedy ktoś o tym mówi, a kiedy sam się tak poczujesz. A brązowooki dokładnie tak się teraz czuł. Świadczył o tym sam jego stan emocjonalny, gdy go zostawiła samego w tym cholernym parku. Niby przyzwyczajony do pustki, bez niej nagle odczuwał ją podwójnie. Uhm, a jeśli teraz tak mu zostanie? Kiedy nie będzie jej obok będzie się czuł gorzej niż wcześniej. Nie, nie, nie. Wolał na razie odrzucić te myśli, wyrzucić je ze swojej głowy i jak ktoś mądrze wyżej zauważył - to wszystko będzie warte kilku nieprzespanych nocy.
Zatonął w jej ustach. Poczuł delikatny ból, gdy go ugryzła ale to był ten..przyjemny ból. Uśmiechnął się nie przerywając pocałunków gdy usłyszał jej niesamowicie kuszące mruknięcie - zupełnie jak jakaś kocica, a to mu się naprawdę bardzo spodobało. Jej dotyk przyprawiał go o dreszcze, zdecydowanie w tym momencie przejęła kontrolę nad tą sytuacją pokazując w końcu, że jest kobietą która lubi przejmować inicjatywę - i to mu się również podobało. Cholera, czy było w niej właściwie cokolwiek, co mu się nie podobało?
Trudne pytanie, a na pewno nie zamierzał się nad tym teraz zastanawiać. Jedną ręką dalej mocno obejmował ją w pasie, druga dłoń natomiast powędrowała do jej policzka, po którym delikatnie ją pogładził. Była ciepła, ciekawe czy to tutaj było gorąco, czy to ich ciała tak wzajemnie na siebie oddziaływały.
Odsunął odrobinę swoje usta, ale tylko na tyle by coś w końcu powiedzieć:
-Hmm..Nigdy nie zrozumiem kobiet. - rzekł, a potem ponownie ją pocałował. Nie mógł się od niej oderwać.
Przyciągała go do siebie, hipnotyzowała. Co ona z nim zrobiła?

~+18 ;3
Odpowiadając na uprzednio zadane przez kogoś pytanie - zdecydowanie ich ciała nawzajem się rozgrzewały, wręcz doprowadzały do wrzenia. Jeśli wcześniej była jakakolwiek rozmowa na temat seksu z nowopoznanymi kobietami, to teraz należy to sprostować. Cholernie jej pragnął, jak żadnej innej wcześniej, pragnął jej nie tylko z powodu boskiego ciała, ale również jej charakteru, za to jaką osobą było i po prostu...Chciał jej pod każdą postacią, nie chciał by to co było teraz między nimi kiedykolwiek się skończyło. Ten stan uniesienia powinien trwać już zawsze.
-Ale ja chcę Cię zrozumieć. - odparł - dalej miał niezmienne zdanie w tej kwestii. Chciał żeby była jego. Cała ona, duszą sercem i ciałem. Oparli się o ścianę. Cholernie jej pragnął, jak żadnej innej wcześniej, pragnął jej nie tylko z powodu boskiego ciała, ale również jej charakteru, za to jaką osobą było i po prostu...Chciał jej pod każdą postacią, nie chciał by to co było teraz między nimi kiedykolwiek się skończyło. Ten stan uniesienia powinien trwać już zawsze.
Najpierw sięgnął do swojej koszulki, zdejmując ją bez trudu, jedną ręką, a następnie ta sama dłoń która pozbawiła go górnej części odzieży sięgnęła do jej ubrania - również je zdejmując. Cholera, prawie je rozerwał, tak cholernie chciał poczuć jej ciało.
Przylgnął do niej mocniej, nie przerywając tego gorącego pocałunku, delikatnie przygryzł jej wargę, a jedną dłoń oparł na ścianie przy jej głowie. Oderwał się na chwilę od pocałunku i otworzył oczy, by spojrzeć prosto w jej tęczówki. Cholera, ciekawe czy w jego oczach widocznie było to uwielbienie, pożądanie, pragnienie..
Palcami drugiej dłoni przesunął po jej brzuchu, idąc coraz wyżej..Miał tylko nadzieję, że go teraz nie odepchnie. Być może dlatego tak porcjował wszystko co robił, nie posuwając się od razu za daleko? Jakiś uraz po tym jak go zostawła w parku? A może chciał pozwolić jej przejąć inicjatywę?
W każdym razie słowo 'całuj'...postanowił spełnić jej prośbę, ba...raczej wykonać rozkaz i zszedł z pocałunkami na jej szyję, którą wręcz nimi obsypał, następnie schodząc nieco niżej na ramię....
A co Pani na to, Panno Russell?

No cóż, zdecydowanie mało obchodziło go to, że Panna Russel nie chciała, żeby ją zrozumiał. Ważne, że on tego chciał, chciał ją poznać, hmm...nie wiem, czy nie będzie to dość perwersyjne, gdyby stwierdzić, że pragnął ją poznać DOGŁĘBNIE. No ale tak było, powierzchownie, dogłębnie...na każdy możliwy sposób. Dostać się do jej duszy, serca, a także wgłąb ciała. I może dlatego znaleźli się w takiej a nie innej sytuacji. Pheh, dziewczyna z knajpki? Czy to było teraz ważne? Ważne było to, że jego żołnierz, który jakiś czas temu dostał rozkaz - 'spocznij!' w tej chwili sam - bez żadnego rozkazu stanął na baczność! Czy można się dziwić? Właśnie został brutalnie wręcz (och, cóż za brak delikatności!) popchnięty na łóżko, nie dano mu nawet możliwości sprzeciwienia się...Straszne, po prostu straszne. No dobra, było by straszne, gdyby nie było tak niesamowicie podniecające. Gdy na nią patrzył...Miał ochotę zrobić z nią wszystko, nie wiedział gdzie ma podziać ręce, one chciały być wszędzie, zarówno dłonie jak i usta chciały badać calutkie jej ciało milimetr po milimetrze. Z zadowoleniem przeniósł wzrok na jej piersi uśmiechając się lekko, a następnie uniósł się na łóżku by ponownie objąć ją w pasie i przyciągnąć do siebie, by padła na łóżko, ale nie obok niego - prosto na nim. Przycisnął jej ciało mocniej do siebie, ponownie wpijając się w jej wargi. Nie mógł przestać jej całować - to był jego narkotyk na tą chwilę, a ona była dilerem, który dostarczał mu kolejne dawki tego, bez czego nie mógł teraz żyć. Pozwolił jej chwilę być na górze, a niech ma, ale po chwili odezwał się w nim zew prawdziwego mężczyzny, takiego silnego i w ogóle...no wiecie.
Dlatego też bez żadnych zahamowań przewrócił ją brutalnie na plecy, a sam położył się na niej. Następnie jego lewa dłoń powędrowała do prawej piersi, którą ujął w palce pieszcząc - pamiętał, by nie robić tego za mocno - w końcu nie ma z tego żadnej przyjemności, natomiast prawa dłoń już powędrowała do zamka jej spodni - który już po chwili był rozpięty - ach ta zręczność. Nie przestawał jej oczywiście całować, bo nie potrafił.
W następnej chwili ostatnia część ubrania która zakrywała jej damskość została...brutalnie porwana. Tak, porwał jej po prostu majtki w ogóle się tym nie przejmując. Co dalej?
Z pocałunkami zszedł na jej szyję, w niektórych miejscach lekko ją przygryzając, a potem schodził coraz niżej całując ją po ramieniu, znajdując miejsce dla swojego języka w trójkąciku między piersiami, a następnie zataczając kółka w koło jej sutków, przygryzł jednego a potem zaczął składać pocałunki na jej brzuchu, w okolicach pępka...
I niżej.
Coraz niżej, aż w końcu dotarł do podbrzusza po którym przejechał delikatnie językiem. Już był tak nisko, że musiał przyklęknąć na ziemii, a potem? Jego język powędrował w bardziej intymne okolice, muskając jej dolinę rozkoszy.
Śmiało mógł stwierdzić, że smakowała dobrze - mogła by się stać jego ulubionym daniem.
A więc podsumowując - po wyjściu z pracy - gdy planował wyskoczyć na jedno piwo znalazł się teraz na kolanach przed kobietą, którą pijaną w trupa chciał odprowadzić do domu, mało tego sprawiał jej właśnie (jak miał nadzieję) niesamowitą przyjemność.
Tylko co ona na to?

Och, nie żeby się popisywać, ale Elizabeth nie będzie pierwszą kobietą, która miękła pod jego spojrzeniem! Heh, ale zdecydowanie mogła się pochwalić tym, że była pierwszą i być może ostatnią osobą, która sprawiała, że jemu nogi miękły. Miękły, ale nie na tyle, żeby być 'niezdarnym' jak to ktoś ładnie określił gdzieś wyżej. Nie należał do facetów, którzy przechwalali się swoimi umiejętnościami w łóżku, a gdy dziewczyna się rozbierała nie wiedzieli co dalej robić. Oj nie.
W każdym razie zatarły się jakiekolwiek granice wstydu, nieśmiałości i takich różnych głupot, które w łóżku pomiędzy dwójką dorosłych ludzi są kompletnie nie potrzebne. Każdy jej ruch oddziałowywał również na niego, przyprawiając go o coraz mocniejsze dreszcze i sprawiając, że jego członek stawał się coraz bardziej nabrzmiały. Dalej pozostawał pomiędzy jej udami, jedną dłoń zaciskając na jej łydce, ot tak - bo było mu wygodniej. Spędził tam jeszcze trochę czasu, nie przestając zataczać kręgów językiem, aż w końcu stwierdził, że starczy jej już tej rozkoszy - mimo, że jemu też to sprawiło jakąś przyjemność.
Uniósł się z kolan ponownie na nią opadając, a po chwili męczenia się ze swoim guzikiem, oraz rozporkiem (ojej, jedną ręką to nie jest takie proste!) w końcu (zupełnie bez ostrzeżenia, cóż za bezczelność!) wsunął się po prostu w nią, nie można stwierdzić, że zrobił to delikatnie, ale też niezbyt mocno. Tak...w sam raz. Co było najdziwniejsze? Gdy spojrzał jej w oczy, mogła dostrzec w jego oczętach palące więc pożądanie, jakby dwa płomienie tańczące w nim, ale też...uśmiech. Był po prostu szczęśliwy, że to właśnie ona tutaj jest, że mogą dać upust pożądaniu, temu wszystkiemu co siedzało w nich cały wieczór.
Przynajmniej w nim, nie wiedział, czy ona odczuwała to samo, ale podejrzewał, że tak.
Zaczął się poruszać, w górę i w dół tym samym tempem, a usta zeszły ponownie na jej szyję, gdzie język zostawił po sobie mokry ślad. A potem, zupełnie jak jakiś nastolatek zaczął jej perfidnie zrobić malinkę - zanim mogła zauważyć już na jej szyi można było dostrzec małe sine kółeczko, które zostawiły jego usta.
Pocałował ją znów, znów ogarnęło go pragnienie jej cudownych warg, oraz języka.
Nie kontrolował już oddechu, zaczął przyspieszać. Matko, jaka ona była cudowna.

Jeśli jej ciało drżało, to Pan Whites dostał ataku padaczki! No dobra, bez przesady, może nie, ale odczuwał silne dreszcze, równie silne jak ona jeśli nawet nie bardziej. Dobrze wiedział, że ta noc jest wyjątkowa, niesamowita. To nie było to samo co z każdą inną kobietą i można być pewnym - że nie mówił tak żadnej dziewczynie. Jej też nie zamierzał tego powiedzieć, przynajmniej nie teraz. Nie było czasu na słowa. Był zajęty czymś innym. Czymś...zdecydowanie przyjemniejszym. Podobało mu się, gdy go błagała, gdy do niego mówiła. Cholernie mu się to podobało, chciał więcej. Więcej jej, wszystkiego. Chciał mieć wszystko. Być może wszystko to za dużo, ale tego pragnął. Oddała mu już ciało, ale czy odda mu też resztę? A może był nie do końca normalnym facetem, że myślał o takich rzeczach w takiej właśnie chwili?
Och, jasne, że nie zamierzał dać jej długo czekać! Zaczął się poruszać dużo szybciej, kompletnie przestając kontrolować oddech, jedna jego dłoń błądziła gdzieś po jej piersiach, brzuchu, po nagim torsie, natomiast usta non stop były przyklejone do jej warg, jakby nie mógł nawet na chwilę przestać - i to wcale nie było kłamstwo. Były lepsze niż najsłodszy owoc, nawet lepsze niż zakazany owoc.
Ponownie przygryzł jej wargę nie mogąc się powstrzymać, znowu przyspieszył tempa, czując, że naprawdę jest niedaleko spełnienia, ale postanowił jeszcze nie kończyć, chciał, żeby to trwało jak najdłużej...
Najlepiej całą wieczność, resztę życia mógł by spędzić w niej, z nią...
-Uwielbiam Cię.. - szepnął jej tylko w ucho, które chwilę potem musnął wargami.
Usłyszał jej prośbę...ale zaraz, nie była to prośba. To był rozkaz, którego postanowił grzecznie usłuchać, bez żadnego gadania. Natychmiast obrócił się na plecy, pozwalając by kobieta na nim usiadła, by przejęła całkowitą kontrolę nad sytuacją, nad nim.
Oparł dłonie na jej biodrach patrząc prosto w jej twarz, na jego ustach ponownie pojawił się uśmiech..Była taka piękna..

Aktualnie nie specjalnie przejmował się tym, że znali się zaledwie kilka godzin. Właściwie nie przejmował się teraz niczym, kompletnie niczym - widział tylko ją - i dokładnie tak jak tego chciała...Patrzył na nią jak na ósmy cud świata, reagował na każdy jej ruch, na każde słowo, nawet na najdrobniejszy jęk...Była idealna w każdym calu, każdy jej milimetr nagiego ciała, każda jej część, po prostu wszystko.
Drżenie? Dawno przestał kontrolować ten odruch jego ciała, przestał mieć nad tym kontrolę, podobnie jak na urywanym oddechem.
Bycie w niej było tak przyjemnym uczuciem, że nie chciał tego nigdy kończyć, chciał by ta chwila trwała wiecznie, trwała w nieskończoność, ale niestety tak się nie dało. Musieliby robić przerwy, by zrobić jakieś mało ważne rzeczy, na przykład zjeść, iść do pracy, czy załatwić potrzeby fizjologiczne...To było bez sensu, gdyby można się było karmić samym seksem z tak przepiękną kobietą...Wszystko było by piękniejsze, czyż nie?
Racja, nie można było tutaj mówić o żadnych uczuciach. Co tam pragnienie, podniecenie, pożądanie...
Fakt - pozwolił jej przejąć teraz całkowitą kontrolę nad sytuacją. Uświadczył ten uśmiech na jej twarzy - i doskonale wiedział co on oznacza. Być może była jedną z tych kobiet, którym władza sprawiała przyjemność, które chciały ją mieć na każdym froncie. Skoro tego chciała...Po prostu jej się całkowicie oddał.
Torturowała go, wiedziała doskonale jak cholernie potrzebował teraz jej bliskości - i celowo nie pozwalała mu osiągnąć szczytu, męczyła go, zaczął się nieco wiercić pod nią, a prawa dłoń podążyła w górę, pieszcząc jej nagie ciało. Nie mógł już wytrzymać, chciał tego teraz, jej teraz...Pozwoliła mu patrzeć, jak sama sobie sprawia przyjemność, a efekt był wręcz piorunujący - czuł, że też jest już bliska, a gdy się na niego tak gwałtownie nabiła i on nie powstrzymał jęku, postanowił jej trochę pomóc, również unosząc biodra do góry i w dół, łapiąc jej rytm. Widział po jej zachowaniu, że też jest już blisko końca, więc przyspieszył, zaczął się ruszać tak szybko jak tylko potrafił i wreszcie..
Wspiął się na sam szczyt, doszedł w niej, pozwalając jej zrobić dokładnie to samo. Oparł w końcu całe ciało na łóżku, próbując odzyskać kontrolę nad oddechem, przywrócić mu normalny rytm, spojrzał jej prosto w oczy.
-Jesteś cudowna.. - szepnął, a potem delikatnie się uśmiechnął. Nie był jakiś wykończony, ale na pewno udało jej się go zmęczyć - a mało która kobieta potrafiła go uczynić. Tylko co dalej?
Zrobi angielskie wyjście, czy może zostanie tu, obok niego, tak jak by tego chciał? To już była jej decyzja, wiedział na pewno, że była jak kot - chodziła swoimi ścieżkami.

Jednak stało się dokładnie tak, jak tego chciał. W końcu udało im się wygodnie położyć na łóżku, kobieta leżała teraz wtulona do niego, a on patrzył w sufit zastanawiając się nad kilkoma sprawami. Chciał coś jeszcze powiedzieć, ale chyba zasnęła. A nawet jeśli nie, to próbowała, dlatego zdecydował, że już nici z rozmowy. Wolną ręką założył jeden z niesforny kosmyk włosów za jej ucho i uśmiechnął się sam do siebie, do swoich myśli. A nad czym tak rozmyślał?
Doskonale wiedział, że gdy tylko się obudzą wszystko będzie inaczej, ale nie było mu wcale z tego powodu przykro. Zastanawiał się tylko jak bardzo zmieni się podejście kobiety do niego. Będzie zła na siebie, a może będzie jej wstyd za to co zrobiła?
Nie miał pojęcia jak się zachowa, ale to i tak było nieuniknione, więc nie było sensu nad tym długo rozmyślać, dlatego wygnał te myśli ze swojej głowy. Długo nie mógł zasnąć, ale on już tak miał. Bezsenność była jego problemem już od dłuższego czasu. Przyzwyczaił się. Zazwyczaj miał przy łóżku lekarstwo na tą chorobę - butelkę whisky, ale teraz musiał się obyć bez.
Przymknął oczy, próbując zmusić swój organizm do 'wyłączenia się', ale nie było to takie proste.
Mimo wszystko jednak po jakimś czasie mu się udało i odpłynął w krainę Morfeusza...Co przyniesie poranek?
Tego już nie wiedział. Miał się dowiedzieć.

Sen był potrzebny naszemu niedoszłemu aurorowi, dlatego też nie było możliwości, żeby wstał przed nią. Z resztą...zawsze był typem człowieka, który późno zasypiał i późno wstawał, z tego też powodu nie powinno być dla nikogo zdziwieniem, że gdy kobieta już się obudziła, on dopiero przewracał się na drugi bok. Gdy Elizabeth wstała do łazienki, Rick właśnie otworzył oczy, przetarł twarz dłonią a potem przeciągnął się. Ze zdziwieniem zauważył, że nie ma jej obok.
Och tak...poszła. Tego w sumie mógł się spodziewać, tylko nie sądził, że zrobi to bez słowa. Ale jego uwagę po chwili przykuł jakiś dźwięk dochodzący z łazienki. Ach, więc jednak nie poszła...Nie wiedząc czemu - kamień spadł mu z serca na myśl, że go tu nie zostawiła. Uśmiechnął się sam do siebie, podnosząc do góry. Oj...nawet udało mu się wyspać. I osiągnął swój cel! Spał na łóżku, o co tyle czasu się kłócili..Heh, nawet więcej niż spał. Kto by pomyślał, że tak to wszystko się potoczy. Co prawda powinien iść do pracy, ale akurat miał takiego szefa, że raczej wybaczy mu nieobecność. Więc postanowione, dzisiaj zrobi sobie dzien wolny od wszystkiego.
Siedząc na łóżku przeciągnął się jeszcze raz, aż w końcu wstał - zupełnie nagi. Dziewczyna wyszła w końcu z toalety, już doprowadzona do ładu, w przeciwieństwie do niego. Ruszył w kierunku łazienki, zabierając po drodze dolne części swojej garderoby.
-Dzień dobry.. - szepnął przechodząc koło niej i uśmiechnął się tak uroczo jak tylko potrafił, następnie wszedł do łazienki, w której sam zadbał o to, by wyglądać jak człowiek, założył bieliznę oraz spodnie i również wyszedł.
-Jak Ci się spało? - rzucił, wolno przechodząc po raz kolejny przez pokój, by dotrzeć do swojej koszulki, którą następnie narzucił na nagi tors. W końcu wyjął z kieszeni kurtki papierosa i zapalniczkę, podszedł do okna, uchylił je i rozpalił fajkę.
Zaciągnął się, nie odrywając od niej wzroku, dalej z tym samym uśmiechem na twarzy.

Jeśli ona nie rozumiała jego zachowania, on nie potrafił zrozumieć czym się tak denerwowała. W końcu...mógł przejść nagi, widziała wczoraj jego ciało, więc jaki w tym problem? Mało tego..nie miała czego się wstydzić, byli dorośli. Mieli ochotę pójść razem do łóżka, to po prostu to zrobili i nie widział w tym nic złego. Takie miał do tego podejście. Zaciągnął się kilka razy papierosem, odwracając się na moment i wyglądając przez okno. Kurde. Kiepska dzisiaj pogoda, znowu trzeba będzie zaszyć się w jakimś barze. Dobrze, że zaraz wypłata..Ponownie odwrócił się, znów patrząc na nią.
-Było Ci za ciasno? Zawsze mogłaś spać sobie na kanapie, albo podłodze...Było tyle opcji.. - odparł rozbawiony. Nie ruszały go jej kąśliwe uwagi, serio. Nie po tym, co się wczoraj wydarzyło. Wtedy była zupełnie inna, do tej pory wspominał wszystko co powiedziała. No proszę, jak głupie pożądanie porafi zmienić podejście człowieka do świata.
-Mi tam spało się bardzo dobrze, fajnie jak ktoś Cię tak przytula przez sen. - odparł, chcąc się po części odegrać, a po części mówił prawdę. Serio, to było bardzo przyjemne uczucie, czuć jej dotyk zanim zasnął, słyszeć jej oddech...
W końcu wypalił papierosa i wyrzucił go za okno, zamykając je.
-Cholera, co za pogoda... - rzucił już bardziej sam do siebie, a gdy przyszło śniadanie, również podszedł do stołu i zasiadł na przeciwko niej, zerkając na to co przyniosą. Omlet - okej, jajecznica - spoko, kanapki - też fajnie, ale ta herbata...Kompletnie zły wybór. Zerknął tylko na nią i westchnął.
-Prawie trafiłaś, ale nie pije herbaty...Mimo wszystko dziękuję za pamięć o mnie. - rzucił dalej rozbawionym tonem. Nie, nie śmiał się z niej, po prostu miał dobry humor. Czasem też taki miewał, cóż.
Gdy tylko kobieta siedząca na przeciwko niego upiła łyka kawy, sięgnął bezczelnie przez cały stół po jej kubek i wziął go w dłoń, również upijając łyka, a potem odstawił na miejsce.
-Hmm. Niezła, ale gorzka. Pijesz taką mocną kawę? To niszczy zdrowie, wstydź się. - mruknął pół-żartem, zabierając się za omleta, którego zjadł niesamowicie szybko, a potem zastanowił się nad jej następnymi słowami.
Przybrał na krześlę bardziej...otwartą pozycję do rozmowy, opierając się o nie, a nie nachylając jak wieśniak i splótł ręce na piersi.
-No dobrze, możemy porozmawiać. Chciałbym na wstępie zaznaczyć, że ani trochę tego nie żałuję, to było cudowne. Mało tego, chciałbym Cię jeszcze zobaczyć, jakoś nie bawi mnie standard jednej nocy, wybacz. Możemy porozmawiać, bardzo chętnie...Przy kolacji. Na przykład w piątek wieczorem. - powiedział już całkiem poważnie, mimo, że na jego twarzy dalej błądził uśmieszek.
I co ona na to? Czekamy teraz na jakąś złośliwą uwagę?

Elizabeth zmrużyła powieki w ten swój charakterystyczny zadziorny sposób. Zawsze myślała, że w ten sposób wygląda groźne... ale czy tak było rzeczywiście? Pił jej kawę, jej kochaną kawę. Jeszcze dojdzie do tego, że skoro spali ze sobą, to mogą nosić wspólną bieliznę! Nie skomentowałam tego jednak. Zapamiętała, że Rick o wiele bardziej woli kawę, ale nie wiem... całkowicie była jej niepotrzebna. To była przygoda? Przygoda, prawda? Denerwowało ją to, że mężczyzna był w tak wyśmienitym nastroju, kiedy to ona co rusz przypominała sobie fragmenty ich wczorajszych wyczynów, a tym samym uruchamiała wyrzuty sumienia. Nie powinno tak być...
— Och, cieszę się, że mam mojego anioła stróża. — rzuciła cynicznie śledząc go cały czas spojrzeniem. Jadł beztrosko, kiedy to ona nie mogła normalnie przełknąć chleba. Usiadł nonszalancko, obrzucając ją spojrzeniem, całkiem podobnym, kiedy wodził po jej nagim ciele. Momentalnie zrobiło jej się gorąco. Musiała odpiąć ze dwa guziczki od koszuli. Próbowała sobie wmówić, że nawaliła klima.
Rick przystanął na propozycję. Chciał rozmawiać. Jednak w jednej kwestii nie był tak uparty, jak zawsze. Odetchnęła, jednak z każdym jego słowem w jej gardle zaczęła rosnąć gula. Zamurowało ją... czyżby Whites zaproponował jej randkę? No cudownie, nie pozbędzie się teraz gościa. Najpierw zaczną się listy, potem prześladowania. Och, Elizka, radziłaś sobie z czarnoksiężnikami, to z nim również sobie poradzisz!
— W porządku... — przerwała, by dobrze ująć w słowa swoje myśli. — Nie wiem czego pan oczekuje, panie Whites. — oho, wszedł oficjalny ton. Nie jest dobrze. — Ale nie jestem odpowiednia... nie angażuję się. — przygryzła nerwowo wargę. — Tak, to było coś, co warto jest żałować. — myślała, że w tym momencie spali się z gorąca. — Ale będzie lepiej, jeśli się nie powtórzy. Aha, nie pozwolę panu zapłacić za tę noc... i nie chcę słyszeć słów sprzeciwu. To dla dobra mnie... nie mam zamiaru poczuć się... tania?

Niestety, teraz Elizabeth mogła się przekonać, że Rick jest również odrobinę...bezczelny? Zupełnie jak ona, a wszyscy doskonale wiemy, co się dzieje, kiedy zderzają się dwa mocne charaktery, a oboje taki mieli. Ona...strasznie to uzewnętrzniała, często, on to robił tylko czasami, ale również w pewnych kwestiach musiał postawić na swoim. Nie mógł przecież pozwolić na wszystko.
I tak. Pił jej kawę, po prostu miał ochotę jej się napić, więc to zrobił. I faktycznie, myślał, że to, iż przespali się ze sobą uprawnia go do pociągnięcia łyka z jej filiżanki. Następnym krokiem będzie dorobienie sobie kluczy do jej mieszkania.
Pheh, nie no, a tak poważnie..Nie odrywał od niej wzroku, słuchając tego, co miała do powiedzenia. No tak, w każdym jej zdaniu musiała być nutka złośliwości. Z jednej strony podobało mu się to, że grała taką zimną sukę, z drugiej doskonale wiedział, że wcale taka nie była. Uważał, że to tylko maska, taką którą zakłada, żeby bronić się przed innymi, ale przecież zawsze mógł się mylić, być może naprawdę taka była? Nie mógł w to uwierzyć.
-No widzisz? Przynajmniej teraz nie będziesz robić głupot, z takim aniołem..aż sam Ci zazdroszczę. - odparł żartobliwym tonem, a potem zaśmiał się krótko. Napił się tej niedobrej herbaty krzywiąc się - to akurat był napój, którego bardzo nie lubił, ale...pamiętała o nim, wzięła mu ten kubek ciepłego napoju, dlatego zamierzał go wypić choćby po to, by zrobić jej przyjemność.
Dokończył jedzenie, ponownie przenosząc wzrok na nią, och jak ona się strasznie tym wszystkim martwiła. Według niego? Kompletnie nie było takiej potrzeby.
-Oczekuję tylko, że zjesz ze mną kolacje. Nie musisz mi mówić per 'pan', nie jestem taki stary...chyba. I nie, nie zapłacisz za ten pieprzony hotel. Ewentualnie możemy się umówić, że Ty postawisz następną kolację, skoro już chcesz tak walczyć o pieniądze, które mają tutaj naprawdę małe znaczenie. - powiedział, a ona powinna wiedzieć, że ciężko będzie zmusić go do odstąpienia od swojej racji. Niestety.
Nie odrywał wzroku od jej oczu, przez moment zjechał spojrzeniem trochę niżej - te jej odpięte guziki, no to samo prowokowało, noo! Ale trwało to tylko sekundę, jemu również zrobiło się ciepło. Najchętniej po prostu zaniósł by ją na łóżko i powtórzył to, co działo się wczoraj...ale nie, nie. Lepiej nie.