- Im szybciej tym lepiej - odparł i wzruszył ramionami. Jeżeli prosi dzisiaj, to oczywiste, że potrzebuje ich już teraz, prawda? Nie widział żadnego problemu, więc stwierdził, że blondynka sama próbuje go stworzyć.
Gdy wytknęła mu, że nie zapytał jej o to, czy chciałaby z nim pójść, parsknął śmiechem, acz takim stuprocentowo ponurym.
- Ty nic nie wiesz, Florence Lacroix. - Zamilkł, jakby ważył słowa i decydował, co może zdradzić, z czego Gryfonka nie będzie w stanie wywnioskować zbyt dużo. - Jesteś zbyt miękka... delikatna, ślepa, młoda i w ogóle taka jak dziewczyny.

- Dam ci znać jak je zdobędę, nie obiecuję, że będzie to jakoś szybko - powiedziała. Nie była pewna kiedy jej rodzice jej odpowiedzą, a tym bardziej czy w ogóle dadzą jej pieniądze, ale o tym przecież nie musiała mówić Puchonowi. Popatrzyła na niego oburzona, gdy tylko wypowiedział te słowa. Ona ślepa, miękka, może jeszcze niech powie, że głupia. - Żebyś się nie zdziwił Black, dlaczego uważasz mnie za tak bezradną, a może sugerujesz, że jestem głupiutką blondyneczką co?
Była zła na chłopaka i nie ukrywała nawet swojej złości. - Gdzie ty się wybierasz co? I dlaczego uważasz, że nie dałabym sobie rady?

Zarechotał. Wartym odnotowania był fakt, że nagle całkowicie zmieniła mu się maniera, teraz przedstawiał sobą młodego, przepełnionego pasją i dumą herezjarchę.
- Nie, za ślepą. Tak trudno ci to pojąć?
Wtedy odwrócił łeb do dziewczyny i patrzył na nią tymi swoimi oczami, bystrymi, zbolałymi a jednocześnie przepełnionymi absurdalną ekstazą. Był tak cholernie martwy, a ona nie miała o tym pojęcia, ha!
- Jesteś zbyt immanentna, żeby przyjąć prawdę ot tak rzuconą w twarz. Bez otwarcia się na szersze spektrum działania poprzez odrzucenie klasycznego pojęcia rzeczywistości, które twoi obmierźle cieleśni, prymitywni twórcy wtłoczyli w twój czerep pięknym czarem indoktrynacji, nie będziesz w stanie dostrzec powiązań między poszczególnymi komponentami fraktalnie zbudowanego Wszechświata, a mam zbyt mało czasu, aby czynić próby wprowadzania cię w arkana bezlitosnej wiedzy, które to prawdopodobnie i tak by się nie powiodły.

Cały czas na niego patrzyła, nie odwróciła wzroku, gdy ten na nią spojrzał. Nie skomentowała tego co powiedział. Nie widziała sensu by się z nim wykłócać. Skoro uważa ją za ślepą niech i tak będzie, nawet jeśli coś by powiedziała to on i tak nie zmieniłby zdania, a jej właściwie aż tak bardzo na tym nie zależało . Czy on nie mógł zrozumieć, że chciała wiedzieć co chce zrobić, gdzie zamierza się udać, po prostu w jakiś sposób mu pomóc. Wiedziała, że w pewnym sensie już to robi, w końcu da mu te pieniądze, ale mimo to chciała zrobić coś jeszcze.
- Czemu tak zakładasz? Dlaczego twierdzisz, że jestem taka jak wszyscy? Spróbuj, a się przekonasz. Co takiego chcesz zrobić, skoro twierdzisz, że ja nie będę w stanie spojrzeć na to tak jak ty, że tego nie zrozumiem. Możesz się zdziwić, to wcale nie jest strata czasu, poza tym i tak już go marnujesz teraz na rozmowę ze mną, te parę dodatkowych minut nic nie zmieni. - powiedziała, nadal patrząc mu prosto w oczy.

Pysk mu się zmarszczył, wykręcił do szczętu. Czarne cielsko, które nagle drgnęło i naprężyło się, sprawiło wrażenie przeszytego nagłym bólem. Ogarnął włosy z oczu iście dziewczęcym gestem, zupełnie nieadekwatnym do reszty jego aparycji.
- Wszyscy wtajemniczeni są martwi. Oprócz mnie - rzekł sucho. - Jestem samotny.

Wtedy wyszedł.
[z/t]