Poczuła gdzieś ból w okolicy serca gdy usłyszała, ostry ton głosu Bartka.
-Nie!! wisi mi ta suknia ślubna, mam gdzieś te pieprzone zaręczyny-warknęła cicho czując przyjemne ciepło.
-Ślubu nie będzie Christian wyjechał z rodzicami i nie wiadomo kiedy wróci, więc zerwaliśmy zaręczyny.-wzruszyła obojętnie ramionami.
-Nadal mnie nie cierpisz że z nim byłam?, to już nieaktualne na meczu się nie popisałam i w ogóle nie wygrał nikt-spuściła wzrok i wpatrywała się zamyślona w jezioro.
-Jeśli nie wierzysz udowodnię ci to-szepnęła cicho czekając na jego reakcję. Zatrzasnęła książkę do zielarstwa i położyła koło siebie.
-Pomożesz mi się go pozbyć?-wskazała pierścionek co zdjęła z palca, chętnie razem z nim go wyrzuci. Chwyciła list który chwile potem przyszedł i zaczęła go czytać.
-Zaproszenie na ślub Lucjusza i Narcyzy-uśmiechnęła się lekko i złożyła je na swoich kolanach.

Barty patrzył tępo w toń jeziora, nim dotarł do niego sens słów Sofie. Zdezorientowany odwrócił głowę ku niej i zamrugał kilka razy, nie dowierzając w to, co usłyszał.
- Zerwaliście? - powtórzył za nią, nieco piskliwie. Dopiero co gotów był utopić się w tym cieku wodnym, gdy jego świat na nowo odżył i kazał cieszyć się życiem. Z drugiej jednak strony nie chciał się znowu przekonać, że śni. I wtedy pokazała mu zdjęty pierścionek proponując pozbycie się go. Bez wahania skinął głową. Miał ochotę cisnąć go jak najdalej w głąb jeziora.
Na jego kolana upadł list. Sofie również. Zdziwiony rozerwał kopertę i przeczytał. Zaproszenia na ślub. Odetchnął z niewyobrażalną ulgą, że to nie te, których się spodziewał.
- Rozumiem, że zechcesz pójść na nie ze mną? - zapytał z delikatnym uśmiechem, a serce tańczyło mu walca.

-Tak nie ma sensu by być z nim w związku, nie czuję nic.-wzruszyła ramionami spoglądając na przyjaciela.
-Więc na luzie zerwaliśmy, on odetchnął z ulgą-chwyciła rękę Bartka i przyszykowała się do wyrzucenia pierścionka w toń Jeziora.
Popatrzyła jeszcze raz na treść listu by spokojnie mu odpowiedzieć.
-Tak jeśli nie masz nic przeciw, to chętnie pójdę z tobą-potwierdziła i złożyła liścik, chowając go do kieszeni spodni.
-Więc nie jestem już zaręczona, będę musiała w końcu uświadomić rodziców że jest ktoś kogo, cieplejszym uczuciem darze i nie potrzebuję żadnego narzeczonego z przymusu.-szepnęła patrząc mu chwile w oczy, po czym wróciła do obserwowania wody w jeziorze.

- Cieszę się, że wreszcie to do was dotarło - powiedział z niewyobrażalną ulgą i szczęściem wymalowanym na twarzy. Miał ochotę tańczyć i skakać z radości, jednocześnie porywając ze sobą Sofie.
- Coś przeciw? Byłbym baranem, gdyby poszedł tam sam, bez ciebie - odparł. Przysunął się do niej i otoczył ramieniem. Teraz bez skrupułów mógł cieszyć się tym, ze jego przyjaciółka jest wolna.
- Zerwałem z Fern - dodał od niechcenia. Chciał by wiedziała, że nie mógł być z nią dłużej skoro kochał inną.
- Ciekawe tylko jak zareagują na tego kogoś - stwierdził z rozbawieniem.

Oparła głowę na ramieniu Bartka z trudem powstrzymując wybuch śmiechu, gdy nazwał się Baranem.
-Oj Barty co bym ja o sobie pomyślała, jak bym pojawiła się bez osoby towarzyszącej byłoby mi głupio, szczególnie że to Ślub Narcyzy i Lucjusza-w jej uśmiechu i oczach pojawił się tajemniczy uśmiech.
-Ona nie zasługiwała na ciebie szczególnie że okazała się że ma kogoś na boku-poczuła przyjemny czerwcowy wiatr i westchnęła.
-Chyba po ukończeniu Hogwartu zrobię swoje przyjęcie urodzinowe choć 15 czerwca mi wypadają one.-przymknęła chwile oczy słuchając jego kolejnych słów.
-Haha nie wiem chyba po prostu będą w szoku, że ty i ja ale przecież cię polubili z tego co wiem-przypomniała mu to bo nie była pewna, czy jeszcze o tym pamiętał.

Bawił się kosmykiem jej blond włosów, który łaskotał go w twarz. Czuł niewyobrażalne wręcz szczęście, kiedy okazało się, że z jej ślubu nici. Nie sądził, że on Barty, kiedykolwiek kogoś pokocha.
- Wyszłabyś na zagubione kaczątko, które nie potrafi znaleźć sobie partnera - zachichotał. Złapał się na tym, że od momentu wiadomości jaką przekazała mu Sofie, chichotał prawie bez przerwy.
- Tak. Masz rację. Dla mnie to zamknięty rozdział. Nie mam ochoty tracić czasu na dziwki - powiedział twardym głosem. Nadal czuł się  upokorzony tym, że dał sobie przyprawić rogi.
- To dobry pomysł. Zrobimy wielką bibę - zaoferował swoją pomoc  w razie, gdyby jej potrzebowała.
- Polubili, owszem, ale jako przyjaciela rodziny. Nie wiadomo jak zareagują na wieść, że będę też Twoim chłopakiem - stwierdził. Pamiętał święta u państwa Brown. Taka miła atmosfera, przyjemna. Ciekaw był czy dalej będą go lubić za to, że zajął miejsce Chrisa...
Posiedzieli jeszcze jakiś czas, powspominali, poprzytulali się i po głębszych ustaleniach umówili się na ślub Lucjusza i Narcyzy. Potem oboje, trzymając się za ręce, wrócili do zamku.

z/t x 2

(zakończyłam, żeby nie blokować ani siebie ani ciebie )