Tutaj przygotowany jest specjalny stolik, gdzie siedzą: Esmeralda i Andre. Każdy może do nich podejść i zapytać się o swoją przyszłość. Warto się zapytać, dowiedzieć się co nas czeka. Stolik jest okrągły, a na nim znajduje się czarny obrus i świece. W tym dniu przeważają świece, dając niezwykły nastrój.

Esme: przy stoliku
Andre: aktualnie na sali

W sali roiło się od ludzi więc znalazła sobie miejsce niedaleko stolika jasnowidzów i czekała na swojego dzisiejszego partnera. Miała spędzić ten wieczór z jakimś Marcinem, ale nie znała chłopaka nawet z widzenia więc mogła mieć tylko nadzieję, ze jakoś się znajdą.

Wylosował niejaką Amelię. Jako, że zbytnio nie miał pojęcia kim owa dziewczyna jest zaczerpną informacji u swoich znajomych. Dzięki temu właśnie udało mu się odnaleźć dziewczynę przy stoliku jasnowidzów. Zakradł się do niej najciszej jak się dało i złapał ją mocno za ramiona. Ciekawe jak mocno się wystraszy...?
Dosłownie po ułamku sekundy, coś przeciągnęła i złączyło razem ich dłonie. No tak ... mieli być pod wpływem zaklęcia, aż do jutra. Ciekawe jak długo wytrzyma bez chęci zadźgania jej...?

Es siedziała. Specjalnie na tą okazję założyła Taką sukienkę. W końcu jak inaczej można było się ubrać na ten niezwykły czas. Na dodatek głupio by było gdyby cyganka nie pojawiła się na takiej imprezie. Cyganka i andrzejki pasują do siebie idealnie. Tylko był jeden minus. W ten specjalny dzień wizje były tak silne, i tak częste, że aż męczące. Taki minus bycia jasnowidzem. Cyganka nie wiedziała czy w ogóle się pojawi na tej imprezie. Tak bardzo różne obrazy się jej mieszały, że nie była pewna czy uda się jej oddzielić jeden obraz od drugiego, jednak w końcu już się zobowiązała do tego, więc nie mogła wszystkich zawieść. Przyszła na wielką salę i usiadła przy stoliku specjalnie wyznaczonego dla niej. Miała nadzieję, że Andre też przy nim spotka, jednak najwidoczniej, pałętał się zupełnie gdzieś indziej.

Ritka uwielbiała takie imprezy.
W końcu... Andrzejkowy klimacik zawsze tworzył dość... intymny nastrój. Kto wie jakie sensacje dzisiaj upoluje? Nie bardzo wiedziała z początku dlaczego chłopcy tak otwarcie na parkiecie trzymają się za ręce, ale potem sobie uświadomiła... zaklęcie przylepca.
No trudno. Będzie pewnie śmiesznie. Zwłaszcza, że to tylko jeden wieczór~
Miała Esmeraldę. Cudownie. Mogła trafić na Filcha (ach Barty z pewnością się ucieszy, że będzie w kolejnym wydaniu gazetki!) Z Esmeraldą mieszkała od siedmiu lat w tym samym dormitorium, ale nigdy nie miały okazji się poznać.
Podleciała do stolika w swojej sukience jednocześnie dyktując swojemu pióru jakąś kolejną dziką notatkę.
To już jest pracoholizm.
Wystarczyło, że dotknęła dłoni koleżanki, by zaklęcie podziałało.
- Nooo.... To na parę godzin jesteś na mnie skazana.-

Es spojrzała na osobę która do niej podeszła.
-Nie-Jęknęła tylko cicho. Ze wszystkich istot jakie chodziły tylko po tej ziemi, musiała trafić na Ritę. To już wolała by chodzić za rączkę za sklątką tylnowybuchową niż z tą osobą, jednak teraz nie mogła już narzekać. Tak ich dobrali i Es musiała to zaakceptować. Tak też szybko się ogarnę i zmusiła się na lekki i zbolały uśmiech.
-Na to wygląda-Mruknęła cicho wbijając wzrok w swoją sukienkę.

- A więc widzę, że cieszysz się niemalże tak jak ja~!- Wyszczerzyła swoje kocie ząbki obserwując z zainteresowaniem stół. Jakaś kryształowa kula, karty tarota, które zostawił Takawa pozwalając się zaciągnąć temu ślizgonowi. Jak je poznała? Ano kieedyś, dawno temu, bodajże pięć dni temu jeśli być ściślejszym śledziła krukona. W końcu ta jego cała "loża". Musiała ją wybadać. No i coś tam sobie wróżył. A niekażdy ma aż tak zniszczony komplet.
- Dużo jest jasnowidzów w naszej szkole?- Zaczęła tym tonem na którego dźwięk pióro natychmiast przerzuciło kartkę oczekując na kolejny wywiad.

Es nie lubiła tej osoby. Człowiek który szuka taniej sensacji. To już nie była zabawa w dziennikarza, tylko żerowanie na innych. A kto jak to Esmeralda tego nie lubiła. Spojrzała tylko nienawistnym spojrzeniem na Rite i mruknęła cicho.
-Nie wiem- Tak naprawdę wiedziała o istnieniu tylko jednego w szkole, ale być może mogło być ich więcej tylko nie chwalili się swoimi umiejętnościami. Cyganka z resztą też tego nie robiła, ale czasami po prostu nieświadomie mówiła to co widziała, więc nie było rady. Kiedyś i tak ktoś musiał się dowiedzieć, a potem to już poszło falą w szkołę.

Spodziewał się większego zaskoczenia na twarzy dziewczyny, co dobitnie wyraził grymasem na swej twarzy. Lecz już po chwili mu przeszło. Amelcia widocznie musiała zauważyć pewne ubytki jakie chłopak posiadał. Jej reakcja po spojrzeniu na jego twarz jedynie chłopaka w tym utwierdziła. Cudownie.~
Uśmiechną się do niej czarująco.
- Witaj. Marcin. - odpowiedział jej lakonicznie, po czym wolną dłonią strzepną resztki grzywki z oczodołu zapełnionego szklanym oczkiem. Pomęczy ją troszkę. W końcu mieli się dziś bawić, prawda? A dla Marcina obserwowanie reakcji nowo poznanych osób na owe szklane oczko było naprawdę przednią rozrywką.
- Jeśli już stoimy przy stolikach jasnowidzów, to może zaczerpniemy informacji o przyszłości? - spytał z tajemniczym uśmieszkiem błąkającym się po jego ustach.

-Cześć Amelia- Dziewczynę znała z widzenia, i od czasu do czasu zamieniły ze sobą kilka słów, ale nie znała jej dobrze.
-Niestety- Mruknęła cicho rozglądając się po sali spojrzeniem które tylko trafiło by na krukona, z pewnością Es zamieniła by się w bazyliszka, i zabiła go spojrzeniem.
Kiedy ta poprosiła o wróżbę kiwnęła lekko głową. Dziewczyna też nie chciała wróżyć przy tak wścibskiej istocie jak Rita, ale zobowiązała się do tego to też musi zrobić. Przymknęła delikatnie oczy i przywołała do siebie wizję. W duchu modliła się, że będzie ona w miarę radosna.
-Weź się za naukę, bo w tym roku cienko widzę twoje oceny z zaklęć. I wieczorem nie wchodź nigdzie. Chyba, że twoim marzeniem jest zetknięcie się ze sklątką tylnowybuchową, która przypałęta się do zamku- Wizja, nie była taka zła. Można powiedzieć, że nawet trochę śmieszna.

Tak, o taką reakcję dziewczyny mu chodziło. Zaśmiał się pod nosem. Ten wieczór nie zapowiadał się źle.
Słysząc zgodę pociągną za sobą Amelię, z przyzwyczajenia już, machając ich złączonymi dłońmi. Ot tak, dla zabawy. W końcu tej piątej klepki mu brakowało, da? Jako wariat mógł sobie pozwolić na takie zachowanie.
Po króciutkiej chwili, gdy dotarli do stanowiska jasnowidzów, rozejrzał się.
- Dobry ... a Andre nie ma?
No i gdzie się ten pokurcz się szlaja, co? A już liczył na to, że go tutaj złapie i zamieni kilka słówek, eh ...
Spokojnie poczekał, aż Esemralda skończy wróżyć Amelii. Planował zaraz po tym się stąd zmyć, bo ponoć na jednym ze stanowisk można zobaczyć Mcgonagall w jakimś dziwnym przebraniu, ale jednak może warto dać i sobie powróżyć? Kto wie, może i będzie się można z tej wróżby pośmiać ...
- Panno wróżko, mnie też możecie przepowiedzieć przyszłość? - spytał grzecznie. I nawet uśmiechał się całkiem normalnie.

Es nie musiała czekać długo aż wizja się pojawiła. Uśmiechnęła się delikatnie.
-Wysoka blondynka, poważnie namiesza w życiu twoich rodziców. To chyba jakaś kochanka ojca- Powiedziała i przekręciła lekko głowę w bok. Cóż nie wszystkie wizje były pozytywne i dobre. Niektóre po prostu były złe i z tym trzeba było się oswoić. Oni tylko to słyszeli, a Es to widziała. Słyszeć a widzieć to dwie różne sprawy. To czy oni wezmą to na poważnie czy machną na to ręką to już tylko ich sprawa. Cyganka na to już nie miała żadnego wpływu.

Nie był do końca pewien, czy to był taki dobry pomysł. W tej sali ludzi było od cholery - jak za psami rzucać, a Takawa miał chyba pełne ręce roboty. Zerknął na szeleńczo z siebie zadowolonego Rowana i przewrócił oczami ostentacyjnie, mając przeczucie, że całą no spędzi na niańczeniu go i pilnowaniu. 
-Ja nie być pewien, czy my się tam teraz dostać. Móc tu zaczekać, aż tłum się trochę rozejść, oui?
Zaproponował, nie chcąc garnąć się wraz ze wszystkimi tymi ludźmi do obleganego stolika jasnowidzów. Chyba nie był aż tak ciekaw swojej przyszłości. Zawsze w jakimś stopniu obawiał się takiego grzebania w tym, co odległe, zwłaszcza w swojej obecnej sytuacji. Innymi słowy, za nic nie miał ochoty, by ktoś trzeci grzebał w jego pogmatwanych i zawiłych odmętach krojonych mu przez los. Może po części bał się tego, co czyhało na niego cierpliwie.
Podsunął sobie krzesło i w sumie już zamierzał przysiąść, kiedy przypomniał sobie, że nie może puścić dłoni Puchona. Niech to szlag, i że ma się teraz gimnastykować i szukać drugiego? 
-Siadaj.
Nie, to nie była propozycja, bynajmniej. Przeciągnął go z miejsca i pchnął lekko, aż krzesło wychyliło się niebezpiecznie. W zestawieniu z Marcelem, chłopiec był dość niski i stoją na palcach sięgał mu zaledwie ramienia. A teraz jeszcze siedział, więc Francuz miał doskonałą okazję przyjrzeć się mu dokładniej, dłużej.
Ciemne oczy, szatyn, nienormalnie wesół. Puchon z krwi i kości, vraiment.
-Ty pójść ze mną niedługo, ja musieć zapalić.
Poinformował, również nie uwzględniając tym razem ewentualnej woli młodszego.

Zaśmiał się cicho pod nosem.
- Wysoką blondynką jest moja matka ...
Jednak chłopak nie wykluczał tego, iż założenie cyganki również jest prawdziwe. Jeśli tak to już z miejsce współczuł swojemu ojcu. Bidulek będzie miał przechlapane.
- Wszystko zależy od tego na co macie aktualnie ochotę. - powiedział wbijając w nią spojrzenie i tego normalnego i sztucznego oczka. - Choć jeśli nie macie żadnych pomysłów moglibyśmy pójść coś zjeść. Słyszałem, że skrzaty przeszły same siebie.
Jeszcze troszkę ją tym oczkiem pomęczył. Zbyt wielką radość sprawiał mu widok jej zakłopotania i usilnych starań by nie było tego po niej widać. Lecz jeśli ciągle będzie widziała szklany organ to w końcu się do niego przyzwyczai i nici z obserwowania reakcji. W związku z tym Marcin, niby od niechcenia, znowu przysłonił owe, sławne oczko, grzywką tak by nie straszyło ludzi. Za jakiś czas znowu je pokaże.

-No dobra, zaczekajmy gdzieś- zgodził się nieświadom dalszych wydarzeń. Ślizgon podsunął sobie krzesło i już siadał, gdy przypomniał sobie najwidoczniej, ze nie jest sam. Rowan już sięgał, by podsunąć sobie krzesło, gdy chłopak po prostu posadził go na swoim krześle.
-A jak nie będę chciał pójść?- zapytał, choć czuł, ze ma niewiele do powiedzenia.
-Dobra pójdę, ale przestań być wobec mnie taki władczy, ok.? Jestem młodszy, ale nie aż o tyle abyś mi rozkazywał- powiedział. Zachowanie Marcela wobec niego bardzo mu się nie podobało i nie miał zamiaru siedzieć cicho przez cały wieczór.

Wyglądało na to, że Puchon nie zdawał sobie sprawy, w jakiej sytuacji obecnie się znajduje. Naprawdę sądził, że Marcel będzie traktował go ulgowo? Może przez chwilę, ale nawet on miał swoje limity, po których granicy niebezpiecznie balansował Rowan. Blondyn spojrzał na niego chłodno, już nieco mniej przychylnie.
-Ty słuchać, petit amuseur. Jak ty nie podskakiwać, ja dć ci spokój jak tylko zaklęcie przestać działać. A jak ty dalej mnie drażnić, je promets, że ty jutro modlić się o szybka śmierć. Rozumieć? Bien.
Nie. To nie był wieczór jego marzeń, ale następny cel na jego liście, to jest następująco papieros i wodopojka, mógł sytuację podratować choć minimalnie. Mężczyzna zerknął na pozostałych, zauważając, że tłum dookoła stolika gęstnieje; nie było sensu się tam pchać, więc pokręcił głową lakonicznie i lekko pociągnął go do pionu. Rozmyślił się, gra nie była warta świeczki.
-Chodź, to my mieć to za sobą. 
Dzieciak naprawdę powinien docenić cierpliwość Francuza, normalnie dawno już dostałby oszałamiaczem, po czym Marcel zataszczyłby go do jakiejś pustej sali i kombinował, jak unieaktywnić tego przylepca, by mógł wrócić w spokoju do dormitorium.

[2x zt]

The member 'Marcel Doth-Gray' has done the following action : Rzuć kostką

'Andrzejki/Wróżba' :

Przyszła ciągnąc za sobą ledwo stojącego już Petera na nogach, był taki leniwy obżartuch że chyba jednak zrezygnuje ona dziś wyjątkowo z tańczenia. Przyszła do stolików jasnowidza u Minerwy wypadł jej pierścionek że czeka ją szybkie i szczęśliwe małżeństwo. Teraz była ciekawa co wywróży jej Andre albo Esmeralda. Blondynka skierowała się do stolika rozglądając za kimś kto mógł jej wywróżyć przyszłość, wizje ich chyba były bardziej wiarygodne niż ta wróżba u Minerwci. -Halo hej witam-rzekła i podeszła do stanowiska Andre czekając na niego.

W swojej cudownej, czerwonej sukni rozsiadł się za stolikiem uśmiechając jednocześnie do Esmeraldy, która wyglądała na wykończona obecnością gości i Ritki.
- Przybyłem na ratunek.- Westchnął sięgając po swoje karty. W sumie... Dlaczego miałby tej całej ferajnie nie powiedzieć co ich naprawdę czeka/ I tak nie uwierzą.
- Sofie~ Witamy...

-Witam Andre-skinęła mu głową i podeszła do stolika delikatnie się uśmiechając. -Jestem ciekawa co mi wywróżysz i co mnie czeka-rzuciła swobodnym tonem i przyjrzała mu się. Doprawdy uroczo wyglądał w czerwonej sukience nie chciało jej się śmiać tylko ten kto mu ją wyczarował miał niezły gust. -Umm ładnie ci w czerwonym-powiedziała grzecznie nie nie śmiała się z niego tylko podziwiała krój sukni. Nerwowo odgarnęła włosy za ucho i spojrzała na glizdogona cóż będzie musiał wytrzymać bo wyżarł już wszystkie ciastka które ze sobą zabrał a do bufetu jej się ponownie nie spieszyło. Czekała na polecenia Krukona zerkając na Ritkę która jak zawsze była ze swoim piórem gotowa na wszystko.